Σαν σήμερα πριν από 54 χρόνια το πολιτικό σύστημα της εποχής δεχόταν ένα ισχυρό σοκ. Τόσο ισχυρό ώστε η πολιτική ηγεσία να πιαστεί κυριολεκτικά στον ύπνο. Το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου την κυκλοφορία στους δρόμους την ρύθμιζαν τα τακνς, η δημοκρατία έμπαινε στο «γύψο» για τα επόμενα 7 χρόνια και οι Ελληνες θα συνήθιζαν… τη συνήθεια.
του Χάρη Παυλίδη
Όχι ακριβώς όπως περιγράφει την «συνήθεια» ο Γκίντερ Γκρας, αλλά όπως αυτή αποτυπώνεται από την αισθητική που «κληρονόμησε» από την επτάχρονη δικτατορία μια μερίδα πολιτών και πολιτικών. Μια… χούντα δρόμος με αναχρονιστικές αισθητικές που βαδίζουν παράλληλα με εκσυγχρονιστικές αντιλήψεις επί 54 χρόνια.
Οι δύο «Ελλάδες», όπως είχε πει κάποιος πολιτικός, σε μια διαρκή αντιπαράθεση με τη λογική και το μέλλον. Οι «τσιφτετέλληνες» της πλατείας και οι «κλαρινοπολιτικοί» μαζί. Το αγοραίο που πήρε μορφή ιδεολογίας και απειλεί ότι θα επιστρέψει και θα είναι «αλλιώς».
Ο λαϊκισμός δεν χρησιμοποιεί πλέον τις ερπύστριες των τανκς για να ισοπεδώσει τη δημοκρατία, αλλά το fake ώστε να αφυπνίσει τις κακές συνήθειες που άφησε πίσω της το καθεστώς των «απριλιανών». Την αισθητική του λούμπεν που ξυπνάει το «κλαρίνο» που έχουν μέσα τους οι «τσιφτετέλληνες».
Η αισθητική της «κλαρινοπολιτικής» όπως την ζήσαμε με τη συνεργασία της «πλατείας», με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, συνεχίζεται και σήμερα 54 χρόνια μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Μπορεί να μην έχουμε Παπαδόπουλο, Πατακό και Μακαρέζο, αλλά είναι παρούσα η αισθητική τους.
Την θυμίζουν τα έργα και οι ημέρες του Πολάκη και άλλων εκλεκτών «προοδευτικών», αλλά και η Ραχήλ των ΑΝΕΛ και των άλλων «καμμένων». Κι αν κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσουμε είναι τι έφερε τη χούντα, τι έφερε το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Και να θυμόμαστε ότι, οι πραξικοπηματίες δεν φορούν πάντα στολή.
