Η επίθεση του Ισραήλ κατά του Ιράν δεν είναι απλώς μια πράξη αυτοάμυνας. Είναι μια ενέργεια στρατηγικής επιβίωσης απέναντι σε ένα καθεστώς που δηλώνει ανοιχτά την πρόθεσή του να εξαφανίσει το Ισραήλ από τον χάρτη.
Πρόκειται για μια κίνηση στη γεωπολιτική σκακιέρα που θα κρίνει τη σταθερότητα στην περιοχή. Και όμως, ενώ ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία στέκονται στο πλευρό του Ισραήλ αναγνωρίζοντας το θεμελιώδες δικαίωμά του στην αυτοάμυνα απέναντι στην πυρηνική απειλή του Ιράν, η Τουρκία επιλέγει άλλη κατεύθυνση. Μια κατεύθυνση που εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τον ρόλο της Αγκυρας στο στρατόπεδο της Δύσης.
Η συμπόρευσή της με τα συμφέροντα της Τεχεράνης δεν είναι καινούργια. Η Τουρκία είναι πλέον μέρος ενός στρατηγικού πλέγματος, το οποίο περιλαμβάνει Ιράν, Ρωσία και Βόρεια Κορέα, χώρες που ευθέως υπονομεύουν τη δυτική αρχιτεκτονική ασφαλείας.
Το Ιράν δεν είναι απλώς ένας τοπικός παίκτης με αμφιλεγόμενες φιλοδοξίες. Είναι στρατηγικός εταίρος της Ρωσίας στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, τροφοδότης επιθέσεων με drones και πυραύλους, ενώ διατηρεί στενές σχέσεις με την Κίνα. Το πυρηνικό του πρόγραμμα δεν απειλεί μόνο το Ισραήλ. Απειλεί συνολικά την ασφάλεια στη Μέση Ανατολή.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίζεται ως «επιτήδειος ευέλικτος». Με την πολιτική στήριξη που προσφέρει σε Χαμάς, Χεζμπολάχ και στους Χούθι και με μια ρητορική που εξισώνει το Ισραήλ με το αποσταθεροποιητικό Ιράν, η Αγκυρα αποκαλύπτει τις πραγματικές της προθέσεις: Να τοποθετηθεί ως περιφερειακή δύναμη, εκτός του πλαισίου της Δύσης. Κι αυτό δεν είναι μια απλή απόκλιση. Είναι στρατηγική ρήξη!
Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη δήλωση του ισλαμοφασίστα πολιτικού εταίρου του Ερντογάν, του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Καταδίκασε την επίθεση του Ισραήλ χαρακτηρίζοντάς την ως «αιματηρή πρόκληση» με «ύπουλο μήνυμα και προς την Τουρκία». Σε απλά ελληνικά, όταν η Αγκυρα θεωρεί το Ισραήλ «απειλή» και το Ιράν «θύμα», τότε οι ρητορικές περί ένταξης στην ευρωπαϊκή άμυνα φαντάζουν όχι απλώς υποκριτικές αλλά επικίνδυνες!
Η Τουρκία δεν μπορεί να είναι μέρος της λύσης στη Μέση Ανατολή. Είναι μέρος του προβλήματος. Δεν υπερασπίζεται τους Παλαιστινίους. Τους χρησιμοποιεί για να εδραιώσει την επιρροή της στους μουσουλμάνους. Δεν μάχεται για την ειρήνη. Επιλέγει ρόλο πολεμοκάπηλου σε ένα περιβάλλον διαρκούς έντασης. Και ενώ η Ευρώπη πασχίζει να συγκροτήσει ενιαία γραμμή ασφάλειας, η Τουρκία είναι η χώρα που σε κάθε κρίσιμη καμπή τάσσεται απέναντι από τις θεμελιώδεις αξίες και τα γεωπολιτικά συμφέροντα της γηραιάς ηπείρου.
Και το ερώτημα είναι αμείλικτο: Πώς μπορεί μια χώρα που συντάσσεται στρατηγικά με τη Ρωσία και το Ιράν να αποτελέσει μέρος της ευρωπαϊκής άμυνας; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Δεν μπορεί!
Η Ελλάδα, ως πυλώνας σταθερότητας, που υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να αποδεχθεί έναν «σύμμαχο», ο οποίος συντάσσεται με όσους επιδιώκουν την υπονόμευση της ασφάλειας στην περιοχή. Το Ισραήλ είναι σταθερός εταίρος, με κοινές αξίες και ρόλο-κλειδί στη στρατηγική ασφάλειας της Δύσης. Η Τουρκία όχι!
