Στα πολιτικοδημοσιογραφικά γραφεία όλοι συμφωνούν ότι το θεοκρατικό-δικτατορικό καθεστώς στο Ιράν αποτελεί σοβαρή απειλή όχι μόνο για τη Μέση Ανατολή αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Απειλή για τη δημοκρατία και την ελευθερία.
Όταν όμως οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί τοποθετούνται δημόσια για τους χρηματοδότες «Αγιατολάχ» της διεθνούς τρομοκρατίας, της Χαμάς, των Χούθι και της Χεζμπολάχ, στρογγυλεύουν τις λέξεις ώστε να… αποφύγουν χαρακτηρισμούς που ενοχλούν το πλέον αναχρονιστικό και ανελεύθερο καθεστώς μετά τη Βόρεια Κορέα.
Την παρέα των φανατικών ρασοφόρων που για σχεδόν μισό αιώνα καταπιέζουν τον λαό τους και με το πετρέλαιο εκμαυλίζουν τον ΟΗΕ και τις ανθρωπιστικές ΜΚΟ.
Ο στόχος του Ισραήλ να χτυπήσει στην καρδιά του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν είναι διττός: πρωτίστως να προστατευθεί και συγχρόνως να δώσει την ευκαιρία στους Ιρανούς να ανατρέψουν τους δικτάτορες του Αλλάχ. Το Ισραήλ κάνει αυτό που όφειλαν εδώ και χρόνια να έχουν κάνει οι δημοκρατικές κυβερνήσεις της Δύσης.
Και το κάνει σχεδόν μόνο του υπερασπιζόμενο τις αξίες του δυτικού πολιτισμού. Αλλά επιτέλους πρέπει να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να κάνουμε πως δεν βλέπουμε από ποιους απειλείται η ειρήνη. Όχι πάντως από το Ισραήλ, που στέκεται εμπόδιο στα σχέδιά τους.
