Δεν μας εξέπληξε ότι βρέθηκαν 32 υπογραφές βουλευτών προκειμένου εν καιρώ ειρήνης να κατηγορήσουν για «εσχάτη προδοσία» τον πρωθυπουργό. Ήταν αναμενόμενο ότι η εργαλειοποίηση των Τεμπών θα οδηγούσε στη σύγκλιση των άκρων και θα κατέληγε σε μια πρόταση που στο εγγύς μέλλον θα αποτελέσει αντικείμενο επισταμένης μελέτης από ψυχιάτρους.
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν απαλλάσσει των ευθυνών τους τα κόμματα που υιοθέτησαν το «κατηγορητήριο», αφού κάθε λέξη του κειμένου, που προφανώς συνέταξαν οι πολιτικοί ινστρούχτορες της Μαρίας Καρυστιανού (η οποία θα κρίνεται πολιτικά στο εξής για τις ενέργειές της), είναι και ένα μικρό αντιδημοκρατικό παραλήρημα. Ούτε αυτό μας εκπλήσσει.
Αντιθέτως, προκαλεί έκπληξη ότι η κοινοπραξία των άκρων, της Πλεύσης Ελευθερίας, της Ελληνικής Λύσης, της Νίκης και των βουλευτών του Κασσελάκη, δεν δέχθηκε τις υπογραφές των Σπαρτιατών! Εικάζουμε ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν ήθελε η συμμετοχή τους να αλλοιώσει τον «προοδευτικό», αντικυβερνητικό χαρακτήρα της πρότασης για Προανακριτική, που άλλωστε… διασφαλίζεται από τις παρουσίες του Κυριάκου Βελόπουλου και του Δημήτρη Νατσιού.
Κατόπιν αυτών, δεν βλέπουμε τίποτα παράδοξο σ’ αυτή την πολιτική συνέργεια των άκρων. Το παράδοξο θα ήταν να προστατεύσουν την κυρία Καρυστιανού, ώστε κατ’ επέκταση να προστατευθεί η μνήμη των 57 θυμάτων.
