Παραπομπή του Μητσοτάκη για εσχάτη προδοσία και πράττειν άλογα – καβαλώντας πράσινα άλογα, και για του λόγου το αληθές, αυτό μου ήρθε στο μυαλό μόλις διάβασα για την πρόταση περί εσχάτης προδοσίας που κατατέθηκε από 32 βουλευτές.
Υπάρχει μια κατηγορία πολιτών που διαρκώς ξεσηκώνεται, και υπάρχει και μια άλλη που διαρκώς ξεσηκώνει. Δεν έχει σημασία η αιτία, δεν έχει καμία σημασία το αν υφίσταται στην πραγματικότητα λόγος. Ξεσηκωμός να γίνεται για να δουλεύει το σύστημα των αγανακτισμένων – που παρεμπιμπόντως μας οδήγησε στην αγκαλιά του Τσίπρα.
Από τα Τέμπη, ως την Παλαιστίνη, πάντα θα βρουν αφορμή να κατέβουν στον δρόμο, να γεμίσουν τα timelines με στόμφο και οργή, να σηκώσουν το δάχτυλο στην «ανάλγητη εξουσία». Δεν είναι απλώς «ευαισθητοποιημένοι», είναι μονίμως σε μια υπαρξιακή αναζήτηση αφηγήματος. Κάτι να τους ενώνει, κάτι να τους κινητοποιεί, κάτι να τους διατηρεί «ζωντανούς», αυτό είναι το ζητούμενο.
Αυτή η ανάγκη φτάνει πλέον στα άκρα, καθώς η συζήτηση περί «εσχάτης προδοσίας» από τον Μητσοτάκη δεν στέκει ούτε πολιτικά ούτε νομικά. Όμως δεν έχει σημασία. Για αυτούς σημασία έχει να υπάρχει κάτι να καταγγείλουν – όσο πιο θεαματικό, τόσο το καλύτερο. Το επιχείρημα δεν χρειάζεται να στέκει∙ φτάνει να βγάζει ένταση και πάθος.
Η φθίνουσα αξία του αφηγήματος αυτού δείχνει πόσο επικίνδυνο είναι όταν η υπερβολή παίρνει τη θέση της λογικής. Δεν το καταλαβαίνουν, αλλά όλη αυτή η παράνοια τονίζει ακόμα περισσότερο την ανάγκη της τρίτης νηφάλιας τετραετίας Μητσοτάκη, κι αν συνεχίσει έτσι και της τέταρτης σίγουρα.
