Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών δείχνουν ότι η αλήθεια για την υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών είναι μία, όπως και τι εξυπηρετούν τα μεγάλα ψέματα που λέγονται και συντηρούνται από συγκεκριμένους κύκλους. Πριν από οτιδήποτε άλλο, η αλήθεια είναι πως κάθε γονιός, που έχει χάσει μάλιστα το παιδί του, έχει το αυτονόητο δικαίωμα να μπορεί να απαντήσει στο «γιατί», τι ήταν αυτό που συνέβη και τον οδήγησε σ’ αυτή την τόσο δεινή θέση.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Και ακριβώς από αυτή την αλήθεια, με αφορμή την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, αναδεικνύεται η αλήθεια πως ουδέποτε έως σήμερα έχει υποβληθεί ξεκάθαρο αίτημα για την εκταφή και την ταυτοποίηση των σορών των νεκρών από τη φονική σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών στα Τέμπη.
Κάπως έτσι ξεπήδησε λοιπόν ένα ακόμη ψέμα για τη συγκλονιστική αυτή τραγωδία, όπως τα τόσα που έχουμε ακούσει αυτά τα δυόμισι χρόνια για παράνομα φορτία, ξυλόλια και άλλες χημικές ουσίες. Για εκρήξεις, πυρόσφαιρες ή ακόμη και θεωρίες συνωμοσίας που θέλουν –αν είναι δυνατόν!– ακόμη και τους νεκρούς μηχανοδηγούς να εμπλέκονται σε αυτές, με όσους τις εμπνεύστηκαν και τις διακινούν να παραγνωρίζουν –σκόπιμα ασφαλώς– το τραγικό ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη, που ήταν εκείνο που έβαλε στη μοιραία ίδια τροχιά και οδήγησε στη σύγκρουση την εμπορική και την επιβατική αμαξοστοιχία.
Και δυστυχώς είναι γνωστό πλέον τοις πάσι ότι όσοι διακινούν αυτές τις θεωρίες δεν έχουν τίποτε άλλο παρά φθηνά, μικρόψυχα πολιτικά κίνητρα, εκτιμώντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να συντηρήσουν την κριτική κατά της κυβέρνησης ή ακόμη, τάχα, και να τη ρίξουν!
Ποιος ξέχασε άλλωστε ότι κάποιοι εξ αυτών δεν δίστασαν ακόμη και να ισχυριστούν ή να υπαινιχθούν ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν ενήμερος για το «παράνομο φορτίο» της εμπορικής αμαξοστοιχίας ή πως εμπλεκόταν ακόμη και σε... λαθρεμπόριο χημικών ουσιών! Πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων και συγκεκριμένα σ’ αυτά των 57 θυμάτων αυτής της τραγωδίας που συγκλόνισε και συγκλονίζει όλη την Ελλάδα. Και εκμεταλλευόμενοι παράλληλα τον πόνο και την ανείπωτη οδύνη γονέων, συγγενών και οικείων των νεκρών προκειμένου να παίξουν έως το τέλος τα δικά τους πολιτικά (και άλλα) παιχνίδια.
Το νέο επεισόδιο σ’ αυτό το σίριαλ που ξεκίνησε λοιπόν η αποκαλούμενη κάλλιστα και ως «συμμαχία του ξυλολίου» –μια συμμαχία ούτως ή άλλως δε ετερόκλητη– είναι η προσπάθεια να καθυστερήσει πάση θυσία η δίκη για την τραγωδία. Διότι όχι με το αίτημα αυτό καθαυτό για την εκταφή, αλλά με τυχόν παράλληλα αιτήματα για τοξικολογικές εξετάσεις που ενδέχεται ν’ ακολουθήσουν την εκταφή, η εισαγγελική έρευνα θα πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η ακροαματική διαδικασία που έχει δρομολογηθεί και είναι η μόνη κατά την οποία θα δοθούν οριστικά απαντήσεις για την τραγωδία από την ίδια τη Δικαιοσύνη και μόνο – όχι δηλαδή από πολιτικούς κύκλους ή διάφορα κέντρα και παράκεντρα, ούτε βέβαια από την κυβέρνηση, η οποία από την πρώτη στιγμή είναι ξεκάθαρο πως δεν παρενέβη κατά το ελάχιστο στο έργο της Δικαιοσύνης αλλά, αντιθέτως, ενθάρρυνε τις ενέργειές της για την ταχύτερη κατά το δυνατόν δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης και την ολοκλήρωση της σχετικής δίκης.
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι δικονομικά υπάρχει δικαίωμα για τον οποιονδήποτε να ζητήσει ακόμη και εκταφή κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, δηλαδή στο δικαστήριο. Με άλλα λόγια, ακόμη και όταν η δίκη έχει ξεκινήσει. Συνεπώς, η σπουδή των συγκεκριμένων κύκλων και της «συμμαχίας του ξυλολίου» να δημιουργήσει με το ζόρι εξελίξεις και να στείλει ξανά την υπόθεση πίσω στους εισαγγελείς και ανακριτές έχει μοναδικό στόχο να καθυστερήσει τη δίκη.
Ίσως γιατί κάποιοι σκέπτονται ότι η διεξαγωγή της μπορεί –και πρέπει, κατά τους ίδιους– να συμπέσει με τις εκλογές ή να στηθούν έστω οι κάλπες με τη δίκη να παραμένει σε εξέλιξη. Ακριβώς για να υποστηρίζει ό,τι θέλει και όπως το θέλει η «συμμαχία του ξυλολίου» και για να κάνει σε βάρος της κυβέρνησης αυτό που αποδεδειγμένα έως τώρα δεν μπορεί να γίνει ούτε από τα πολιτικά κόμματα στη Βουλή: αντιπολίτευση!
