Η γαλλική αστυνομία και οι δικαστικές αρχές του Παρισιού «τρέχουν και δεν φτάνουν» προκειμένου να βρουν τους ληστές, αλλά κυρίως να προλάβουν να βρουν τα κοσμήματα, προτού οι ληστές τα λιώσουν και τα πουλήσουν ως χρυσό ή ως πέτρες. Και ειλικρινά δεν θα ήταν τόσο μεγάλος πονοκέφαλος, ούτε για τις διωκτικές αρχές ούτε και για τον ίδιο τον πρόεδρο Μακρόν, αν επρόκειτο για μία ληστεία ακόμη και αν αυτή αφορούσε την Τράπεζα της Γαλλίας, ακόμη και αν επρόκειτο για ένα τεράστιο χρηματικό ποσό ή και ολόκληρες ράβδους χρυσού από το εθνικό θησαυροφυλάκιο.
Σίγουρα δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Πρόκειται για εθνικούς θησαυρούς, εθνική ιστορία, το εθνικό γόητρο της σημαντικότερης ευρωπαϊκής χώρας, πρόκειται για κίνηση με δυσάρεστους συμβολισμούς και αναγωγές που αυτομάτως γίνονται και προκαλούν γενικότερους φόβους, ανασφάλειες και ερωτήματα για την ίδια τη Γαλλία, την Ευρώπη και την πορεία της αλλά και για τον ίδιο τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, ο οποίος έχει πια άλλες προτεραιότητες, καταπώς φαίνεται!
Η διάρρηξη και η ληστεία του Μουσείου του Λούβρου σημειώθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2025 μεταξύ 9:30 π.μ. και 9:37 π.μ. στην Πινακοθήκη Απόλλων. Στα μόλις 7 λεπτά, που διήρκεσε η ληστεία, οι δράστες έκλεψαν μέρος των κοσμημάτων του γαλλικού στέμματος! Μέσα σε μόλις 7 λεπτά οι ληστές παραβίασαν ένα παράθυρο του Λούβρου και έκλεψαν με αριστοτεχνικό τρόπο την τιάρα, ένα σκουλαρίκι και το κολιέ από το σετ κοσμημάτων της βασίλισσας Μαρίας-Αμαλίας και της βασίλισσας Ορτάνς, το σμαραγδένιο κολιέ, ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με σμαράγδια από το σετ κοσμημάτων της αυτοκράτειρας Μαρίας Λουίζας, μια καρφίτσα γνωστή ως καρφίτσα-λειψανοθήκη, την τιάρα και την καρφίτσα-φιόγκος της αυτοκράτειρας Ευγενίας, με 2.634 διαμάντια, που αγοράστηκε από το μουσείο του Λούβρου για 6,72 εκατομμύρια ευρώ.
Ο Γάλλος πρόεδρος καταδίκασε τη ληστεία, λέγοντας: «Η ληστεία που διαπράχθηκε στο Λούβρο αποτελεί επίθεση σε μια κληρονομιά που αγαπάμε, επειδή είναι η ιστορία μας». Ο υπουργός Εσωτερικών Λοράν Νούνιες χαρακτήρισε το γεγονός «μεγάλη ληστεία» και ότι η αξία των κλοπιμαίων είναι «ανυπολόγιστη». Η υπουργός Πολιτισμού Ρασίντα Ντάτι δήλωσε: «Είδαμε κάποια πλάνα, δεν στοχοποιούν ανθρώπους, μπαίνουν ήρεμα σε τέσσερα λεπτά, σπάνε τις προθήκες, παίρνουν τα λάφυρά τους και φεύγουν. Χωρίς βία, πολύ επαγγελματικά». Οι λέξεις στις δηλώσεις των Γάλλων πολιτικών έχουν τη σημασία τους: ιστορία, χωρίς βία, λάφυρα!
Τόσο το ίδιο το γεγονός της ληστείας στο μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου, όσο και οι δηλώσεις των Γάλλων πολιτικών δεν αφήνουν περιθώρια λανθασμένων ερμηνειών. Η ληστεία στο Λούβρο και η απώλεια των συγκεκριμένων εκθεμάτων συμβολίζουν μόνο την αδιαφορία, την ανευθυνότητα και την ανικανότητα, που χαρακτηρίζουν τόσο τις ευρωπαϊκές ηγεσίες όσο και την πλειονότητα των Ευρωπαίων, οι οποίοι για περισσότερο από 35 χρόνια έχουν «βυθιστεί» στην καλοπέραση, την ευκολία, την αδιαφορία, την απάθεια και την ανοχή των πάντων.
Η ληστεία στο Λούβρο δεν είναι τίποτε άλλο από μια σιωπηλή υπόμνηση της παρακμής της Ευρώπης. Οι αναλογίες εκκωφαντικές: το λαμπερό και πλούσιο Λούβρο είναι η Ευρώπη! Τα παρωχημένα συστήματα ασφαλείας στις εξωτερικές πλευρές του Λούβρου είναι τα εξωτερικά της σύνορα: διάτρητα, μη ελεγχόμενα, τα παραβιάζουν με μεγάλη ευκολία, ανενόχλητα, όποιοι θέλουν! Οι φρουροί του μουσείου είναι οι Ευρωπαίοι πολίτες, μεγάλης ηλικίας, ελάχιστοι, κατά τα 2/3 λιγότεροι, εκπαιδευμένοι να μη χρησιμοποιούν όπλα, για να αποτρέψουν τους ληστές! Αντ’ αυτού, βιντεοσκοπούν τους ληστές να φεύγουν με τα κλοπιμαία και απλά παρακολουθούν άπραγοι, αδιάφοροι, νωχελικά, σαν να βιντεοσκοπούν κάποιον που κλέβει τσίκλες από ένα περίπτερο! Τα κοσμήματα είναι η ευρωπαϊκή ιστορία και ο ευρωπαϊκός πολιτισμός που χάνονται και γίνονται λάφυρο στα χέρια οποιουδήποτε μπορεί να τα λιώσει και να τα πουλήσει!
Η ληστεία στο Λούβρο δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά ένα απτό δείγμα της ευρωπαϊκής παρακμής και κατάντιας. Μεγαλύτερη και από αυτήν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κατά τον 19ο αιώνα, όταν ο λόρδος Έλγιν δυσκολεύτηκε πολύ από τις οθωμανικές αρχές των Αθηνών και αναγκάστηκε να εμφανίσει, έστω και παραποιημένο σουλτανικό φιρμάνι, προκειμένου να πάρει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Οπωσδήποτε, δυσκολεύτηκε πολύ περισσότερο από τους ληστές του Λούβρου. Συμπέρασμα: σίγουρα οι Οθωμανοί του 19ου αιώνα εκτιμούσαν, σέβονταν και προστάτευαν τους θησαυρούς τους περισσότερο από τους Γάλλους σήμερα…
