Διανύοντας τους πρώτους μήνες του έβδομου χρόνου διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας κι ενώ απομένουν λιγότερα από δύο χρόνια μέχρι τις εκλογές, οι δημοσκόποι, έχοντας εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες να βρουν αντίπαλο ικανό να απειλήσει την κυβέρνηση, εστιάζουν στις αυξομειώσεις της ψαλίδας που τη χωρίζει από το δεύτερο κόμμα. Αυταπόδεικτα δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Συνολικά η αντιπολίτευση, από την Κεντροαριστερά και την Αριστερά μέχρι τα κόμματα «ειδικού σκοπού», δεν φαίνεται ότι μπορεί να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τη φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης.
Αντί να φθείρεται η κυβέρνηση, φθείρεται η αντιπολίτευση. Γιατί, αντί να ασχολείται με τα πραγματικά ζητήματα που έχει η χώρα, επιλέγει τη διαμαρτυρία ως πρόταση. Κάποτε τα κόμματα της Κεντροαριστεράς- Αριστεράς, μιλούσαν για τους εργαζόμενους. Σήμερα διαδηλώνουν για τη Γάζα, τα Τέμπη, τον Άγνωστο Στρατιώτη. Ενώ κατηγορούν την κυβέρνηση ότι μετέρχεται ακροδεξιές μεθόδους προκειμένου να καταστείλει τις... λαϊκές κινητοποιήσεις! Έχουν γίνει καρικατούρες.
Αλλά οι Έλληνες δεν είναι ανόητοι. Καταλαβαίνουν τη διαφορά μεταξύ μιας κεντροδεξιάς φιλελεύθερης κυβέρνησης και μιας κυβέρνησης σαν αυτή της αλήστου μνήμης συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Κανείς δεν υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση τα κάνει όλα σωστά. Προφανώς κάνει λάθη, αλλά τουλάχιστον τα αναγνωρίζει ακόμα και με λάθος τρόπο στη διαχείρισή τους με αποτέλεσμα να υφίσταται τις συνέπειες.
