Η συνάντηση στην Αλάσκα θα μείνει στην ιστορία αφενός για τη συμφωνία που δεν επιτεύχθηκε και αφετέρου για το μήνυμα που έστειλε στον κόσμο: ότι ο εισβολέας που κατηγορείται για σοβαρά εγκλήματα πολέμου γίνεται δεκτός με τιμές.
Εν προκειμένω ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατάφερε με τη βοήθεια –εκούσια ή ακούσια– του Ντόναλντ Τραμπ, όχι απλά να βγει από την απομόνωση αλλά να επιβάλει ως βάση διαπραγμάτευσης τη δική του ατζέντα.
Τις «βασικές αιτίες» που… υποχρέωσαν τη Ρωσία να εισβάλλει στην Ουκρανία: την επέκταση του ΝΑΤΟ, την επιθυμία της Ουκρανίας να ενταχθεί στην ΕΕ κ.λπ. Με τη λογική του Πούτιν, ο πόλεμος δεν οφείλεται στη ρωσική επιθετικότητα, αλλά είναι νόμιμη αντίδραση σε μια υποτιθέμενη στρατηγική περικύκλωση.
Το γεγονός, μάλιστα, ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ αποδέχεται αυτήν τη «λογική» –παραβλέποντας την υπόσχεσή του για «σοβαρές συνέπειες» εάν δεν επιτευχθεί εκεχειρία– δείχνει μια ανησυχητική μετατόπιση στην άποψή του για τον πόλεμο.
Η αποδοχή των «βασικών αιτιών» μετακυλά τις ευθύνες στην Ουκρανία και το βάρος της απόφασης για κατάπαυση του πυρός στο Κίεβο και στην Ευρώπη.
Ο Πούτιν κέρδισε χρόνο και επιρροή και, το πιο ανησυχητικό, κατάφερε να… πείσει τον Αμερικανό πρόεδρο ότι για τον πόλεμο ευθύνονται η Ευρώπη και η Ουκρανία!
