Καλό μήνα, κορίτσια, και καλή Σαρακοστή που ξεχάσαμε να τα πούμε χτες. Ο Παύλος Πολάκης είναι λεβέντης. Είναι αυτός ο αψύς Κρητικός που δεν μασάει τα λόγια του, όπως η κατσίκα δεν μασάει ταραμά μέρες που είναι, ένα λεβεντοπαλίκαρο που ακόμα και ως δήμαρχος Σφακίων κρατούσε διπλά βιβλία εδώ και χρόνια, για να τους τη φέρει, για να χτυπήσει αλύπητα το σύστημα και να το γκρεμίσει από μέσα.
Γράφει ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ
Με θάρρος και παρρησία προειδοποιούσε όλες τις μαριονέτες και τα τσιράκια της εξουσίας ότι θα τους χώσει τρία μέτρα κάτω απ’ τη γη, ότι μόνο αν τους κλείσει στην μπουζού θα κερδίσει τις εκλογές, ότι την επόμενη φορά όπου μας πετύχει θα βλαστημήσουμε την ώρα και τη στιγμή, γιατί θα είναι αλλιώς τα πράγματα και να ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε.
Είναι παροιμιώδεις οι παρεμβάσεις του στον δημόσιο λόγο και στα πράγματα γενικώς, έτσι που δεν υπήρχε καμία τρίχα που να μην είναι σηκωμένη. Εσόλαρε καθημερινώς εις τα «μας τα μύδια» με τρόπον απαράμιλλο και άπειρες μαντινάδες έχει εισφέρει πλουτίζοντας τη δημοτική μας παράδοση.
Δυστυχώς, όμως, ο αχάριστος φίλος του, ο άτεγκτος όσο και αμετροεπής αριστερός ηγέτης, δεν εξετίμησε την προσφορά του στο λαϊκό κίνημα και απ’ ό,τι μαθαίνουμε τον στέλνει για σταμναγκάθι, αφού δεν ξέρουμε αν έχει βρούβες εκεί στα οροπέδια των Χανίων.
Ντροπή και όνειδος για τα ήθη της δημοκρατικής, ριζοσπαστικής και πολυσυλλεκτικής Αριστεράς, που δεν διστάζει να φονεύσει –πολιτικά ομιλώντας– ακόμα και τους πιο αγνούς αγωνιστές της.
Ετσι, την ατελείωτη λίστα των θυμάτων του κοκκινοπράσινου ολοκληρωτισμού και των εσωκομματικών εκκαθαρίσεων α λα Μπέρια, κοσμεί τώρα και ο επιφανής όσον και δημοφιλής ιατρός των αδυνάτων, σύντροφος Πολάκης.
Ουαί υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι – και μπρόεδροι επίσης. Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά. Οι αντιδημοκρατικές αυτές μέθοδες θα γίνουν μπούμερανγκ, αγαπητοί σύντροφοι, διότι οι αγωνιζόμενοι αγωνιστές που εκτιμούν την ευθύτητα και το θάρρος ενός αγωνιζόμενου αγωνιστή, θα σας γυρίσουν την πλάτη. Να το ενθυμείστε αυτό…
