Ο άνθρωπος έφυγε πριν από μια 15ετία, ο περί ου ο λόγος Βρετανός συγγραφέας Αρθουρ Κλαρκ, και δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον Αλέξη Τσίπρα και τους συν αυτώ «προοδευτικούς» ώστε να προσθέσει σε όσα είχε πει για τους Ελληνες, περί διορατικότητας και ιδιοφυΐας, και το χιούμορ. Για τους μη γνωρίζοντες είχε πει ότι «αν η διορατικότητα των Ελλήνων συμβάδιζε με την ιδιοφυΐα τους, τότε ίσως και η βιομηχανική επανάσταση να άρχιζε χίλια χρόνια πριν από τον Κολόμβο».
Η αλήθεια είναι ότι δεν φημιζόμαστε για το χιούμορ μας· όλα όμως άλλαξαν όταν αποφασίσαμε να δώσουμε την ευκαιρία στην πρώτη φορά Αριστερά με ολίγη από ακροδεξιά. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά, κλαυσίγελος και κωμικοτραγικές καταστάσεις αναβάθμισαν την αίσθηση του χιούμορ στο ανώτατο στάδιο του γελοίου. Στην κατάληξή της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έπεισε και τους πλέον δύσπιστους ότι το χιούμορ έχασε την έννοιά του: εσχάτως αναβιώνει η πολιτική σάτιρα με υπαιτιότητα του Αλέξη Τσίπρα και συνυπαιτιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη και του Γιάνη Βαρουφάκη.
Το όνομά της: «προοδευτική κυβέρνηση»! Προφανώς χίλια χρόνια μετά τον Κολόμβο, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έφερε τη σοσιαλιστική επανάσταση το 2015, και καλεί τους άλλους δύο να βάλουν ένα χεράκι για να τη φέρουν μαζί το 2023. Δημοσίως οι δύο «ομοικατάληκτοι» το αρνούνται, αλλά τι θα συμβεί εάν συμβαδίσει η... διορατικότητα του ενός με την... ιδιοφυΐα του άλλου; Θα γελάει ο Κολόμβος!
