Ποια Κεντροαριστερά είναι το ερώτημα που τίθεται κάθε φορά που ανοίγει συζήτηση για συνενώσεις και συγκολλήσεις κομμάτων όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Διότι για να μιλήσει κάποιος για Κεντροαριστερά πρέπει να υπάρχει και κάποιο κόμμα που εκφράζει το Κέντρο...
Η συζήτηση επανέρχεται διαρκώς στο προσκήνιο. Τα τελευταία χρόνια κάθε φορά που διαπιστώνεται πως ό,τι και αν γίνει, όποια θεωρία συνωμοσίας και αν καταρτιστεί, όποια fake news και αν στηθούν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει πρώτος με διαφορά.
Τόσο ο ίδιος ως προς την καταλληλότητα όσο και η κυβερνώσα παράταξη έναντι των υπολοίπων κομμάτων.Αρκει να σημειωθεί ότι, παρά τη φθορά που έχει υποστεί η ΝΔ μέσα από την εργαλειοποίηση που επιχειρούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην υπόθεση των Τεμπών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά αδυνατούν από κοινού να φτάσουν τα ποσοστά της.
Λογικό ήταν να επανέλθουν στη δημόσια συζήτηση τα περί Κεντροαριστεράς αλλά και της εύρεσης προσώπου που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον σημερινό πρωθυπουργό. Ως εδώ καλά.
Το θέμα είναι σε μια τέτοια σύμπραξη -που όχι απλά δείχνει δύσκολη, αλλά καθίσταται αδύνατη μέσα από τις εκατέρωθεν βολές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ- κάποιος πρέπει να εκπροσωπεί και το Κέντρο.Μόνο που ο συνήθης... ύποπτος -ως εκφραστής-, το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, χάνει και τα ερείσματα που είχε.
Η απόφαση του Νίκου Ανδρουλάκη να κάνει το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η τοξικότητα, ο λαϊκισμός και η εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών οδήγησε ψηφοφόρους να σκεφτούν ξανά την παραμονή τους ή την επιστροφή τους στη Χαριλάου Τρικούπη.Στις δημοσκοπήσεις αυτή η τάση καταγράφεται και μάλιστα με σαφή τρόπο.
Επίσης καταγράφεται και μέσα από την εσωστρέφεια που έχει επανέλθει στο ΠΑΣΟΚ, στελέχη του οποίου αντιδρούν πλέον ανοιχτά στις κινήσεις στις οποίες προβαίνει ο Νίκος Ανδρουλάκης.Οπότε τα περί Κεντροαριστεράς μια ακόμη φορά μάλλον κουβά πηγαίνουν.
