«Γενεά πορεύεται και γενεά έρχεται,
και η γη εις τον αιώνα έστηκε»
[Εκκλησιαστής, Α΄ 4]
Η επιπόλαιη και εγωιστική απόφαση του κ. Γ.Α. Παπανδρέου να … «διεκδικήσει» εκ νέου την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ συμπυκνώνει και εκφράζει την καταδικασμένη αντίληψη ότι οι πολιτικοί [κομματικοί] φορείς στην Ελλάδα αποτελούν … «ιδιοκτησία» των … «κληρονόμων» του Ιδρυτή τους.
Γράφει ο π.ρ Υφυπουργός Εξωτερικών
Γιάννης Γ. Ζαφειρόπουλος
Αυτή η θλιβερή πολιτική εξέλιξη ακολούθησε την αιφνίδια επιδείνωση της υγείας της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ κας Φώφης Γ. Γεννηματά και την απόσυρσή της από τις διαδικασίες ανάδειξης της νέας ηγεσίας της Προοδευτικής Παράταξης.
Το ισχυρό κύμα αλληλεγγύης που διαμορφώθηκε – με τις ευχές όλων – για την ταχεία ανάρρωσή της, οφειλόταν και στη σοβαρή, υπεύθυνη και γενναία πολιτική στάση της.
Η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ αντιμετώπισε με ευθύνη και σοβαρότητα τις καταστατικές διαδικασίες για την ανάδειξη του/της διαδόχου της. Δεν ακολούθησε – προς τιμή της – την καταδικασμένη στην κοινή συνείδηση «τακτική» (!) του κ. Κ.Γ. Σημίτη, που περιφρονώντας τις καταστατικές διαδικασίες, υπονομεύοντας το κύρος και την ιστορία του, ουσιαστικά παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ στον κ. Γ.Α. Παπανδρέου. Βέβαια ο ευεργετηθείς … «εξ ευγνωμοσύνης» (!) κινούμενος διέγραψε από το ΠΑΣΟΚ τον κ. Κ.Γ. Σημίτη, τον Πρωθυπουργό που ανέδειξε και τίμησε με το έργο του – παρά τα λάθη του – το περιεχόμενο των αξιών της φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας και επούλωσε τις τραυματικές για το ΠΑΣΟΚ συνέπειες της περιόδου των αρχών της δεκαετίας 1990.
Ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου επανέρχεται για να ολοκληρώσει την πολιτική καταστροφή που επέφερε – κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του και της ηγεσίας του, στη χώρα και στο ΠΑΣΟΚ. Στο λαογέννητο Κίνημα της Αλλαγής που εμπνεύστηκε, ίδρυσε, θεμελίωσε και γιγάντωσε ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου.
Βέβαια οι ζημιογόνες συνέπειες για τη χώρα, από τις πολιτικές του κ. Γ.Α. Παπανδρέου, οδήγησαν τον Ελληνικό λαό σε μια χωρίς προηγούμενο ιστορική αναστροφή, που ολοκληρώθηκε στη διάρκεια διακυβέρνησης της πατρίδας μας από το συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Μετά την επανεμφάνιση του κ. Γ.Α. Παπανδρέου η ευθύνη των σοβαρών υποψηφίων Προέδρων του ΚΙΝΑΛ /ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη.
Πρέπει να ορθώσουν το πολιτικό ανάστημά τους και να εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα που διαθέτουν για να εμποδίσουν τη νόθευση των καταστατικών διαδικασιών, αποτρέποντας την επιστροφή της Προοδευτικής Παράταξης σε ένα παρελθόν που ταυτίστηκε με την οικογενειοκρατία, το νεποτισμό και την αναξιοκρατία.
Το «κίνημα επιστροφής στο παρελθόν» πρέπει και θα καταδικαστεί από τη λαϊκή βάση της παράταξης και την Κοινωνία των Πολιτών που επιθυμούν τη συγκρότηση ενός νικηφόρου συνασπισμού των δυνάμεων του Προοδευτικού Κέντρου και της Φιλελεύθερης Σοσιαλδημοκρατίας, του οποίου τελικά θα πρέπει να ηγηθεί στο μέλλον όταν συγκροτηθεί με κύριο κορμό το ΠΑΣΟΚ, μια ηγετική προσωπικότητα εθνικού και ευρωπαϊκού επιπέδου που – δυστυχώς – αποκλείστηκε, με άθλιες μεθοδεύσεις, από το Κοινοβούλιο…
Σήμερα, καθώς εξελίσσονται οι καταστατικές διαδικασίες για την ανάδειξη νέας ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ πρέπει – κατά τη γνώμη μας – να αναστοχαστούν όλοι οι αρχικοί υποψήφιοι την πολιτική στάση τους μετά την επανεμφάνιση του κ. Γ.Α. Παπανδρέου και τη συμμετοχή του στην εκλογική διαδικασία.
Υπάρχουν περιθώρια να αποτραπεί η επικράτηση του «κινήματος επιστροφής στο παρελθόν» και να διασωθεί το κύρος και η χρησιμότητα του ΚΙΑΝΛ/ΠΑΣΟΚ για την αναβάθμιση του πολιτικού συστήματος και την ανάπτυξη της χώρας, στην κατεύθυνση της προοδευτικής διακυβέρνησης, με την ευθύνη – όπως αναφέρθηκε – ενός νέου νικηφόρου συνασπισμού των δυνάμεων του Προοδευτικού Κέντρου και της Φιλελεύθερης Σοσιαλδημοκρατίας.
Η μόνη ενδεδειγμένη – κατά τη γνώμη μας – απάντηση στην αμετροέπεια και την αλαζονεία και προκειμένου να εμποδιστεί η παρακμιακή πορεία της Προοδευτικής Παράταξης, είναι η κοινή κάθοδος στη διαδικασία ανάδειξης νέου Προέδρου του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ των Ανδρέα Λοβέρδου και Νίκου Ανδρουλάκη. Η δημιουργία μιας ισχυρής Νέας Ηγεσίας με Πρόεδρο τον Ανδρέα Λοβέρδο και Αντιπρόεδρο το Νίκο Ανδρουλάκη θα αποτελέσει «φιλί της ζωής» για την Προοδευτική Παράταξη.
Το οφείλουν απέναντι στην προσωπική πολιτική ιστορία τους, στην λαϊκή βάση της Παράταξης και στην κοινωνία των πολιτών που τους τίμησε κατ’ επανάληψη. Το οφείλουν στην ίδια τη χώρα, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ.
