Ένας παλαίμαχος αριστερός ακούστηκε να λέει: «Άμα βλέπεις συλλογή υπογραφών, πιάσε χαράκωμα για τον πόλεμο που έρχεται».
Γράφει ο Αριστείδης Ζορμπάς
Όλοι οι εμφύλιοι πόλεμοι παραδοσιακά είναι οι πιο σκληροί, πόσω δε μάλλον στην πολιτική και δη στην Αριστερά, όπου η σύγχρονη ελληνική Ιστορία είναι γεμάτη από διασπάσεις.
Αργά το βράδυ του Σαββάτου στην κομματική εφημερίδα «Αυγή» δημοσιοποιήθηκε κείμενο συμπαράστασης στον πρώην αντιπρόεδρο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Δραγασάκη. Πριν από λίγες ημέρες αρθρογράφος μετωπικής εφημερίδας του κόμματος χρησιμοποίησε στίχους ποιητών για να κάνει κριτική στα λεγόμενά του, συνδέοντάς τα με την ηλικία του.
Ο Γιάννης Δραγασάκης είχε δηλώσει δημόσια τη στήριξή του στην Έφη Αχτσιόγλου, κάνοντας σχόλια και για τις άλλες υποψηφιότητες, αγνοώντας παντελώς την υποψηφιότητα Κασσελάκη. Η πλευρά του τελευταίου ενοχλήθηκε και άλλο ένα επεισόδιο στο πολύπαθο κόμμα δεν άργησε να καταγραφεί.
Το στρατόπεδο Αχτσιόγλου άρχισε να κάνει κινητοποίηση και να ζητάει υπογραφές στήριξης του Δραγασάκη σε ένα κείμενο. Παρά την τεράστια κινητοποίηση, υπέγραψαν πολύ λίγοι προβεβλημένοι πρώην και νυν βουλευτές, όπως οι Ειρήνη Αγαθοπούλου, Νάσος Ηλιόπουλος, Μιχάλης Καλογήρου, Κώστας Μπάρκας, Αλέξης Χαρίτσης, Ελευθερία Χατζηγεωργίου κ.ά., αλλά και αρκετά μεσαία στελέχη –99 τον αριθμό– του κλίματος Αχτσιόγλου- Τζανακόπουλου κ.λπ.
«Νταήδες και χυδαίοι»
Στο κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα τονίζεται ότι «κάθε προσωπική επίθεση και κάθε αναφορά σε βάρος συντρόφων και συντροφισσών που ξεφεύγει από τα όρια του κώδικα των συλλογικών μας αξιών θα μας βρίσκει όλους και όλες απέναντι, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορετικές τοποθετήσεις. Είναι καθήκον μας όχι μόνο προς εκείνους και εκείνες που υφίστανται τέτοιες ανοίκειες συμπεριφορές, αλλά και απέναντι στη συλλογικότητά μας, η οποία διασύρεται και τραυματίζεται».
Σε άλλο σημείο υπογραμμίζουν: «Η χυδαιότητα, ο ηλικιακός ρατσισμός, ο σεξισμός, ο μισαναπηρισμός και κάθε άλλου είδους προσωπική επίθεση σε βάρος συντρόφων/ισσών, όπως και ευρύτερα, δεν έχουν καμία σχέση ούτε και με την πολιτική ανανέωση. Δεν έχουν τίποτα καινούργιο και φρέσκο και, πολύ περισσότερο, τίποτα αριστερό, ριζοσπαστικό, αντισυστημικό. Είναι βγαλμένα από την πιο βαθιά συντήρηση, όπως άλλωστε μας έχει διδάξει η νεότερη ελληνική Ιστορία: τέτοιου είδους χαρακτηριστικά είχε ο λόγος των βασανιστών, που προσπαθούσαν να σπάσουν το ηθικό των αγωνιστών. Οι νταήδες και οι χυδαίοι ιστορικά ανήκουν στην άλλη όχθη. Καταθέτουμε την αλληλεγγύη μας προς τον σ. Γιάννη Δραγασάκη, του οποίου η διαδρομή και η συνεισφορά στο κόμμα, ήδη από την ίδρυσή του, τόσο στις στιγμές της νίκης όσο και σε αυτές της ήττας, υπήρξε συνεχής και καθοριστική. Δηλώνουμε ότι κάθε προσωπική επίθεση και κάθε αναφορά σε βάρος συντρόφων και συντροφισσών που ξεφεύγει από τα όρια του κώδικα των συλλογικών μας αξιών,θα μας βρίσκει όλους και όλες απέναντι, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορετικές τοποθετήσεις. Είναι καθήκον μας όχι μόνο προς εκείνους και εκείνες που υφίστανται τέτοιες ανοίκειες συμπεριφορές, αλλά και απέναντι στη συλλογικότητά μας, η οποία διασύρεται και τραυματίζεται από τέτοιες αντιλήψεις και συμπεριφορές. Η Αριστερά που οραματιζόμαστε είναι αυτή που έχει χώρο για όλες και όλους, χωρίς ηλικιακές, έμφυλες ή άλλες διακρίσεις. Αυτή είναι άλλωστε η Αριστερά της σύγχρονης εποχής που μπορεί να συσπειρώνει, να πείθει και να εμπνέει την κοινωνία», κατέληγε το κείμενο.
Επιλεκτικά ευαίσθητοι
Κάπου εκεί άρχισαν οι αντιδράσεις στο εσωτερικό από τις άλλες ομάδες των υποψήφιων προέδρων. Όλες οι άλλες πλευρές, πλην Τσακαλώτου , άρχισαν να λένε ότι δεν είδαμε την ίδια ευαισθησία όταν δέχονταν βολές ο ίδιος ο Τσίπρας και η οικογένειά του. Μεγάλωναν μάλιστα τις αντιθέσεις, αφού ανέφεραν ότι «δεν υπήρχε καμία αντίδραση ή συλλογή υπογραφών για τη στοχοποίηση του Στέφανου Κασσελάκη ή για τις επιθέσεις του συστήματος (sic) στον Παύλο Πολάκη».
Τέλος, ανέφεραν συγκεκριμένα στελέχη μια δήλωση του Νίκου Παππά, την οποία την επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία, «καταδικάζουμε όλες τις επιθέσεις, σεξιστικές, ηλικιακές κ.λπ., αλλά και τη φυσική βία από όπου και αν προέρχεται».
Αυτές οι επτά τελευταίες κουβέντες δείχνουν ξεκάθαρα τις αντιθέσεις που υπάρχουν στον «μικρό» πια ΣΥΡΙΖΑ. Τα περί καταδίκης της φυσικής βίας αφορούν ξεκάθαρα το επεισόδιο που είχε προκαλέσει ο Δημήτρης Τζανακόπουλος το βράδυ των εκλογών στην Κουμουνδούρου κατά του πρώην γραμματέα Πάνου Ρήγα. Μάλιστα κάποια στελέχη θυμίζουν ότι εκείνο το «περιβόητο» Πειθαρχικό δεν έχει γίνει ακόμα.
Ηγεμονικές τάσεις
Σε κάθε περίπτωση, τις τελευταίες ώρες οι ζυμώσεις είναι έντονες, αφού μια ομάδα παλαιών στελεχών προσάπτει στην πλευρά Αχτσιόγλου ηγεμονικές τάσεις, θεωρώντας ότι οδηγούν το κόμμα σε διάλυση.
Ο Νίκος Παππάς, μετά το κλίμα που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες ώρες με το συγκεκριμένο κείμενο, έκανε «ρελάνς», ζητώντας ενότητα από όλες τις πλευρές, προσδοκώντας να έχει κομματικά οφέλη από τους πιο μετριοπαθείς συριζαίους, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Τεχνητές εντάσεις, παραλυτικές ισορροπίες, σεξισμός, ομοφοβία, ηλικιακός ρατσισμός και φυσική βία δεν έχουν θέση στην παράταξή μας. Σύνθεση, δημιουργία και μετασχηματισμός».
Πάντως, πολλοί προεξοφλούν ότι οι χαμένοι δύσκολα θα συμβιώσουν με τους νικητές στο ενιαίο κόμμα, το μικρότερο κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Μεταπολίτευση.
