Ο Ολυμπιακός επιστρέφει για τέταρτη διαδοχική φορά στο Final Four της Euroleague, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι απλώς μια ομάδα της στιγμής αλλά ένα καθιερωμένο ευρωπαϊκό μέγεθος, που ξέρει να επιβιώνει, να αναγεννιέται και να κυριαρχεί. Με φόντο την έρημο του Άμπου Ντάμπι, το καραβάνι της μπασκετικής Ευρώπης έχει ήδη φτάσει στην όαση και στην κεφαλή του βρίσκεται ο Ολυμπιακός.
Η φετινή σεζόν για την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα είχε τα πάντα: συνέπεια, τακτική πειθαρχία και προσήλωση στον στόχο. Ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα με τη λιγότερη απόκλιση απόδοσης στη διάρκεια της χρονιάς, είτε απέναντι σε θεωρητικά εύκολους αντιπάλους είτε στα μεγάλα ματς. Η αμυντική του φιλοσοφία παραμένει η σταθερά του – μια μηχανή πίεσης και φθοράς που εξουθενώνει τον αντίπαλο και επιβάλλει ρυθμό.
Η σειρά με τη Ρεάλ Μαδρίτης ήταν η απόλυτη απόδειξη: ο Ολυμπιακός έπαιξε με το μυαλό, όχι με τον ενθουσιασμό. Με ηγέτες τους Σάσα Βεζένκοφ και Εβάν Φουρνιέ, οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν ότι φέτος δεν βασίζονται απλώς στο σύστημα – έχουν και τις προσωπικότητες για να «τελειώσουν» τα παιχνίδια. Ο Φουρνιέ, με μέσο όρο σχεδόν 18 πόντους και αξιοσημείωτα ποσοστά ευστοχίας, απέδειξε γιατί αποκτήθηκε. Ο Βεζένκοφ ήταν για άλλη μία φορά η ραχοκοκαλιά: σκορ, ριμπάουντ, άμυνα, όλα σε υψηλά επίπεδα, ακόμη κι όταν το τρίποντό του δεν έμπαινε.
Ο Μπαρτζώκας έχει πλέον στα χέρια του ένα ρόστερ που μπορεί να προσαρμόζεται: από την ενέργεια του Παπανικολάου μέχρι την ευστοχία του Πίτερς και την επιβλητική παρουσία του Φαλ στη ρακέτα. Κι όταν το παιχνίδι κολλάει, πάντα βρίσκεται κάποιος να πάρει την ευθύνη. Η εικόνα του Game 4 στη Μαδρίτη, με τον Παπανικολάου να «καθαρίζει» με πνεύμα αρχηγού, αποτυπώνει την ωριμότητα αυτής της ομάδας.
Κι όμως, ο Ολυμπιακός πήγε στο Άμπου Ντάμπι με μια άτυπη «κατάρα» να τον βαραίνει: καμία ομάδα που τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο δεν κατέκτησε το τρόπαιο την τελευταία δεκαετία. Αλλά αν υπάρχει ένας οργανισμός που έχει αποδείξει ότι μπορεί να σπάσει «κανόνες» και «κατάρες», αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Με τρία ευρωπαϊκά τρόπαια και δεκάδες στιγμές μεγαλείου στο παλμαρέ του, δεν έχει τίποτα να αποδείξει – εκτός ίσως από το ότι ήρθε η ώρα για το τέταρτο.
Σε ένα Final Four όπου το παραμικρό λάθος μπορεί να κοστίσει τίτλο, ο Ολυμπιακός δείχνει πιο ώριμος από ποτέ για τον αποψινό ημιτελικό (21:00) με τη Μονακό του Βασίλη Σπανούλη. Ένα πρώην δικό του «παιδί», ο πρώην αρχηγός του Ολυμπιακού. Ο Μπαρτζώκας θα έχει απέναντί του στον αντίπαλο πάγκο αυτόν με τον οποίο το 2013 είχαν πανηγυρίσει μαζί την κατάκτηση του τρίτου και τελευταίου ευρωπαϊκού τροπαίου των «ερυθρολεύκων» στο Λονδίνο…
Ο Ολυμπιακός των 14 Final Four, εκ των οποίων τα τέσσερα τελευταία διαδοχικά (δέκα τα τελευταία 17 χρόνια, από το 2009 στο Βερολίνο) και των τριών τίτλων (Ρώμη 1997, Κωνσταντινούπολη 2012, Λονδίνο 2013), με τους Σάσα Βεζένκοφ, Εβάν Φουρνιέ, αρχηγό τον Κώστα Παπανικολάου, και τους υπόλοιπους παίκτες του... διψασμένους στην απόβαση στο Άμπου Ντάμπι, θα έχουν στο μυαλό τους μόνο την κατάκτηση του τέταρτου τροπαίου Euroleague στην ιστορία του συλλόγου.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, στο 6ο Final Four της καριέρας του (πέντε με τον Ολυμπιακό και ένα με τη Λοκομοτίβ Κουμπάν) διεκδικεί με τους «ερυθρόλευκους» να γίνει ο δεύτερος Έλληνας προπονητής με δύο τίτλους, μετά τον Δημήτρη Ιτούδη (2016 και 2019 με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας), αλλά ο πρώτος που το πετυχαίνει ως Ελληνας με ελληνική ομάδα. Εξάλλου, το 2013 στο Λονδίνο ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε γίνει ο πρώτος Έλληνας προπονητής με τίτλο Euroleague.
Επί Αγγελόπουλων
Ο Ολυμπιακός των αδελφών Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλων πέτυχε κάτι που καμία άλλη ελληνική ομάδα δεν έχει καταφέρει: να προκριθεί δηλαδή για τέταρτη διαδοχική φορά σε ένα Final Four. Οι Βεζένκοφ, Φουρνιέ και τ’ άλλα παιδιά θέλουν το τρόπαιο ως δώρο στην ιστορία των «ερυθρολεύκων», στην επέτειο των 100 ετών από τη γέννηση του συλλόγου.
Στο Άμπου Ντάμπι, ο Ολυμπιακός θα δώσει το παρών στο 14ο Final Four Euroleague (μαζί με Κύπελλο Πρωταθλητριών) στην ιστορία του, αλλά και δέκατο τα τελευταία 17 χρόνια. Δέκα Final Four από τότε δηλαδή που ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα. Να πάρουν τα ηνία της ομάδας του Πειραιά, της οποίας ήταν ένθερμοι υποστηρικτές από τα παιδικά τους χρόνια και την ακολουθούσαν σχεδόν παντού ως φίλαθλοι.
Ο Ολυμπιακός έχει το know-how, έχει το βάθος, έχει και το πάθος. Και κυρίως, έχει την πείνα. Το καραβάνι έφτασε στην όαση. Ο Ολυμπιακός είναι έτοιμος να πιει πρώτος νερό.
