Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, εμφανίζεται ως «ηγέτης» ενός κόμματος που αδυνατεί να βρει βηματισμό και να αρθρώσει πειστικό λόγο. Με βαρύγδουπες δηλώσεις περί «Προοδευτικής Ελλάδας» και «καταλύτη για τις συμμαχίες», προσπαθεί να καλύψει το πολιτικό κενό που ο ίδιος ενσαρκώνει. Ο λόγος του είναι περισσότερο διακηρυκτικός παρά ουσιαστικός, καθώς επαναλαμβάνει συνθήματα χωρίς πρακτικό αντίκρισμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με τον Φάμελλο δεν έχει σχέδιο εξουσίας, μόνο επικοινωνιακές κορόνες.
Η στάση του στο ζήτημα του Πάνου Ρούτσι αποκαλύπτει τον πραγματικό του ρόλο: πολιτική εκμετάλλευση κάθε περίπτωσης με στόχο τη φθηνή αντιπολίτευση. Χωρίς καμία διάθεση σοβαρής πρότασης, μετατρέπει ένα λεπτό ζήτημα σε εργαλείο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Ο Φάμελλος δεν διεκδικεί λύσεις, διεκδικεί απλώς μερικά λεπτά δημοσιότητας, στηρίζοντας τα πάντα στη λογική της καταγγελίας.
Όταν περνά στη διεθνή πολιτική, η αδυναμία του είναι ακόμα πιο κραυγαλέα. εστιάζει στον Ερντογάν και κριτικάρει τον Τραμπ και την ΕΕ, αλλά δεν καταθέτει ούτε μία σοβαρή πρόταση για το πώς η Ελλάδα θα ενισχύσει τη θέση της. Όλα του τα επιχειρήματα είναι αντιγραφές από ένα φθαρμένο λεξιλόγιο της Αριστεράς, χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα. Ένας πολιτικός που αναμασά κοινοτοπίες, αδυνατώντας να σταθεί στο ύψος των διεθνών προκλήσεων.
Τέλος, η προσπάθειά του να παρουσιάσει το οικονομικό «σχέδιο» του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι η απόδειξη της πλήρους αναξιοπιστίας του. Υποσχέσεις για μειώσεις ΦΠΑ, φορολόγηση υπερκερδών και ενίσχυση μισθών χωρίς συγκεκριμένο δημοσιονομικό υπόβαθρο. Ο Φάμελλος δεν εμπνέει εμπιστοσύνη ούτε ως πολιτικός ούτε ως αρχηγός. Είναι ο προσωρινός διαχειριστής μιας παράταξης σε αποσύνθεση, που προσπαθεί να μιλήσει για το μέλλον ενώ αδυνατεί να δώσει λύσεις στο παρόν.
