Εχει αναμφισβήτητα ο καιρός γυρίσματα. Ηταν τον Μάιο του 2018 που η τότε κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή έστηνε το κακόγουστο σόου με τις δέκα κάλπες στην Ολομέλεια. Η βάση της μεθόδευσης αυτής, ένα πόρισμα για την υπόθεση της Novartis. Μέσα στα ονόματα περιλαμβανόταν και αυτό του Βαγγέλη Βενιζέλου. Η Βουλή καλείτο τότε να αποφασίσει για την άσκηση δίωξης για την ενδεχόμενη τέλεση εγκληματικών πράξεων. Τη συνέχεια όλων αυτών τη γνωρίζουμε όλοι. Η σκευωρία έπεσε στο κενό και γύρισε μπούμερανγκ στους εμπνευστές της. Σήμερα, οι ΑΝΕΛ δεν υπάρχουν και ο ΣΥΡΙΖΑ «ψυχορραγεί».
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, στην εφημερίδα «Αυγή» της περασμένης Κυριακής, -το ξαναλέμε, στην εφημερίδα «Αυγή»- με άρθρο του που τιτλοφορείται «Ο γάμος ανεξάρτητα από φύλο και το ευρωπαϊκό συνταγματικό κεκτημένο», μας λέει μεταξύ άλλων ότι «όσοι έχουν αποδεχθεί το τέλος της πολιτικής εκπλήσσονται κάθε φορά που ταυτοτικού χαρακτήρα ζητήματα καθίστανται πεδίο οξείας πολιτικής σύγκρουσης, η οποία διαπερνά μάλιστα τα κόμματα και τις παρατάξεις και θέτει υπό αμφισβήτηση την παραδοσιακή διάκριση μεταξύ συντηρητικής και προοδευτικής αντίληψης. Τα πρόσημα αυτά συχνά εναλλάσσονται και τίποτα δεν είναι αυτονόητο». Οντως τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σχέση της προαναφερόμενης εφημερίδας με τον πάλαι ποτέ επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ και πανεπιστημιακό.
Οχι πολύ μακριά
Το λες και έκπληξη. Δεν πέρασε δα και ένας αιώνας από τότε που η λέξη «Σαμαροβενιζέλοι» ήταν κάθε μέρα και κάθε λεπτό στο στόμα των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πέρασε δα κι ένας αιώνας από τότε που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ προσπάθησε να σπιλώσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο διά της σκευωρίας της Novartis, που κατά τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ «είχε ως στόχο την αλλοίωση των δημοκρατικών και δικαιοδοτικών θεσμών. Ηθελε να επηρεάσει σε βάθος τους πολιτικούς συσχετισμούς και το φρόνημα της κοινωνίας. Να αιχμαλωτίσει μέσα σε ένα δήθεν σκάνδαλο τις βασικές δυνάμεις της τότε αντιπολίτευσης και εμβληματικά πρόσωπα που διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στη λεγόμενη μνημονιακή περίοδο, την περίοδο του αγώνα για τη διάσωση της χώρας από την οικονομική –και όχι μόνο– καταστροφή».
Αυτά είχε γράψει άλλωστε ο ίδιος στην εφημερίδα «Tα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» την 21η Σεπτεμβρίου 2019, αναφερόμενος επίσης στα «παραδικαστικά κυκλώματα που διευθύνει η ίδια η προηγούμενη κυβέρνηση και όλοι οι άλλοι μηχανισμοί, επικοινωνιακοί και κοινοβουλευτικοί». Ηταν η 20ή Φεβρουαρίου 2018 όταν η εφημερίδα «Αυγή» ενημέρωνε ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος δήλωσε πως «η κυβέρνηση (σ.σ.: του ΣΥΡΙΖΑ) αντιποιείται εισαγγελικά και δικαστικά καθήκοντα. Προαναγγέλλει, προετοιμάζει, οργανώνει, παρεμβαίνει, αξιολογεί, προωθεί… Τελειώνει ο πολιτικός τους χρόνος. Αλλά φεύγοντας καταστρέφουν τις γέφυρες και ναρκοθετούν τον τόπο».
Εκ του αποτελέσματος
Πού είναι οι εποχές που διαβάζαμε στην «Αυγή» διάφορα… «Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τον Ευάγγελο Βενιζέλο; Λάθος το ερώτημα. Το σωστό είναι τι θα κάνει αυτός χωρίς “εμάς”… Μια λύση θα ήταν να γίνει “Σαμαράς”’ στη θέση του Σαμαρά. Να προσχωρήσει δηλαδή στη ΝΔ και να διεκδικήσει την αρχηγία της. Μπορεί και του πάει… Δεν του λείπουν οι ικανότητες, η μόρφωση, η επιστημονική επάρκεια. Του περισσεύει όμως η υπεροψία. Και η αυταρέσκεια της αυτάρκειας. Η αλαζονεία. Πίστευε και πάντα θα πιστεύει ότι είναι ταγμένος για μεγάλα πράγματα, για την κορυφή, και γι’ αυτό θεωρεί, πάντα θεωρούσε, εαυτόν αδικημένο από την Ιστορία… Ο Βενιζέλος, ενώ δείχνει να γνωρίζει τα πάντα, φαίνεται να αγνοεί τα βασικά. Αγνόησε –για παράδειγμα– ότι σωτηρία της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τους Eλληνες… Ως υπουργός Οικονομικών συνδέθηκε με σκληρές και αμφιλεγόμενες αποφάσεις και πρωτοβουλίες, όπως το PSI, το χαράτσι στα ακίνητα και η λίστα Λαγκάρντ. Και γιατί αποχωρώντας άφησε πίσω του συντρίμμια και στην οικονομία αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο επί των ημερών του συνετρίβη πολιτικά, συρρικνώθηκε εκλογικά και απειλείται πλέον με εξαφάνιση.
Η Ιστορία είναι αυστηρή και αμείλικτη όταν αξιολογεί πολιτικά πρόσωπα. Δεν μετράει προθέσεις ούτε αναγνωρίζει ελαφρυντικά. Καταγράφει αποτελέσματα. Γιατί στην οικονομία όπως και στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, από το τι αφήνει κανείς πίσω του. Από τα στερνά, που τιμούν τα πρώτα. Και για τον Ευάγγελο Βενιζέλο το πιο πιθανό είναι να γράψει πολλά για το λόγο, αλλά λίγα για το έργο του». Hταν 13 Ιουνίου του 2015 όταν δημοσιεύθηκαν τα παραπάνω. Στην καρδιά της εποχής του αντιμνημονίου…
Θα συμφωνήσουμε ότι «η Ιστορία είναι αυστηρή και αμείλικτη όταν αξιολογεί πολιτικά πρόσωπα». Φυσικά, αυτό ισχύει γενικότερα για όλους όσοι εμπλέκονται στον δημόσιο διάλογο, για όλους όσοι τρώνε λωτούς και ξεχνούν. Και μη μας ρωτήσετε ποιοι είναι σήμερα οι λωτοφάγοι…
