O Κυριάκος Μητσοτάκης δεν παρασύρθηκε από τους τηλεοπτικούς ρυθμούς και δεν επηρεάστηκε από τους παρεπιδημούντες σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος «τουρκοφάγους».
Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη λειτουργούν όλα τέλεια; Ο πρώτος που στο ερώτημα θα απαντούσε αρνητικά είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
του Χάρη Παυλίδη
Ο Κυριάκος αν μη τι άλλο είναι σοβαρός άνθρωπος και ως πολιτικός έχει αποδείξει ότι το τελευταίο που τον ενδιαφέρει είναι να κάνει φιλοφρονήσεις στον εαυτό του. Πολύ απλά δεν είναι Τσίπρας ώστε να αυτοθαυμάζεται. Επιπροσθέτως δεν είναι Τσίπρας ώστε να κάθεται στο Μαξίμου και να παρακολουθεί τους… πρωθυπουργούς να κάνουν τη δουλειά του. Δεν έχει Καμμένους, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Σε κάθε περίπτωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι πρωθυπουργός μερικής απασχόλησης. Κι αυτό είναι αντιληπτό στον κόσμο όπως δείχνουν και οι μετρήσεις. Προφανώς υπάρχουν και τομείς του κυβερνητικού έργου που δεν αποδίδουν όπως θα περίμενε. Γι αυτό όμως έχει το μπλοκάκι στο οποίο κρατάει σημειώσεις. Το εξάμηνο πλησιάζει και τότε θα μάθουμε σε ποιους θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία και ποιοι θα μείνουν εκτός κυβερνητικού σχήματος.
Πάντως όπως και να το δει κανείς κάποια «φάουλ» υπουργών και κάποιες «αρρυθμίες» συνεργατών τους, δεν αλλοιώνουν την εικόνα της κυβέρνησης λόγω της αποφασιστικότητας με την οποία χειρίζεται τα «κρούσματα» το επιτελείο του πρωθυπουργού και κυρίως ο διευθυντής του γραφείου του. Εν προκειμένω ο Γρηγόρης Δημητριάδης αποδεικνύεται ότι δεν είναι μόνο ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, αλλά κι ένας αξιόπιστος συνομιλητής των υπουργών και των βουλευτών.
Τελικά υπάρχει απάντηση στο ερώτημα εάν υπάρχουν προβλήματα; Προφανώς και υπάρχουν. Όχι όμως όπως τα εμφανίζει ή θα τα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και σε κάθε περίπτωση αυτά τα προβλήματα (πχ η παραίτηση Διαματάρη) δεν επηρεάζουν την λειτουργία της κυβέρνησης. Ακόμα όμως κι αυτά, όσο κι αν επιχειρείται να μεγενθυθούν (πχ η ατυχής επιλογή ενός διοικητή νοσοκομείου), αντιμετωπίζονται και επιλύονται χωρίς τεχνητά εφέ προς άγρα εντυπώσεων. Ασφαλώς η κυβέρνηση έχει δρόμο μπροστά της και εκκρεμότητες τις οποίες ήδη αντιμετωπίζει. Προβλήματα που κληρονόμησε από το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν.
Προβλήματα που δημιουργούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό, το μεταναστευτικό- προσφυγικό, που αυτό το διάστημα βρίσκονται σε έξαρση. Σε γενικές γραμμές η κυβέρνηση κατάφερε να τα διαχειριστεί και να τα αποδραματοποιήσει. Εν ολίγοις δεν έκανε το μοιραίο λάθος, παρά το γεγονός ότι η κοινή γνώμη διαχρονικά διακατέχεται από στερεότυπα που δυσκολεύουν πρωτοβουλίες ανάλογες με εκείνες του Ελευθερίου Βενιζέλου ή του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Παρ’ όλα αυτά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με σύνεση και ψυχραιμία, δεν παρασύρθηκε από τους τηλεοπτικούς ρυθμούς και δεν επηρεάστηκε από τους παρεπιδημούντες σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος «τουρκοφάγους».
Σε γενικές γραμμές για μια χώρα όπως η δική μας, που ήταν είναι και θα είναι όμηρος της γεωγραφίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη φαίνεται ότι αντέχει στην πίεση. Δεν υπέκυψε στον πειρασμό να λαϊκίσει με την εθνική αξιοπρέπεια και να το ρίξει στα εμβατήρια. Πολλά ωστόσο θα εξαρτηθούν και από το χρόνο αποκλιμάκωσης της έντασης, αφού από αυτόν θα κριθεί σ’ ένα βαθμό και η πορεία των απαραίτητων θεσμικών μεταρρυθμίσεων που ενδεχομένως να κινδυνεύσουν από μια παρατεταμένη ένταση στα ελληνοτουρκικά.
Με δεδομένο ότι στην Ελλάδα η δουλειά του πρωθυπουργού εντάσσεται στην κατηγοριά των βαρέων και ανθυγιεινών, είναι διαφορετικό να είσαι πρωθυπουργός στο Βέλγιο ή στην Ολλανδία και διαφορετικό στην Ελλάδα. Εκεί το εξάμηνο είναι… έξι μήνες. Εδώ… κάτι χρόνια. Διότι εκεί ο πρωθυπουργός δεν σχεδιάζει πως η χώρα του θα προετοιμαστεί να συναντήσει την ψηφιακή εποχή, πως θα αλλάξει νοοτροπίες και αντιλήψεις σε μια ιδρυματικού τύπου οικονομία, ούτε έχει στο νου του πως θα ξυπνήσει ο Ερντογάν. Ούτε βέβαια πως θα αναλύσουν οι «πατριώτες» διεθνολόγοι στα πρωινάδικα τα χασμουρητά του γείτονα.
