Τις αντιδράσεις βουλευτών της πλειοψηφίας προκάλεσε απαράδεκτη ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλη Κόκκαλη, στον επιζήσαντα του δυστυχήματος των Τεμπών, Ανδρέα Αλικανιώτη, σχετικά με μια ανάρτησή του με μία τούρτα γενεθλίων που του είχε πάρει η μητέρα του και είχε πάνω της ένα βαγόνι.
Ο Ανδρέας Αλικανιώτης, ερωτώμενος σχετικά στο πλαίσιο της κατάθεσής του στην εξεταστική επιτροπή, είπε πως περίμενε από καιρό την ερώτηση για να εξηγήσει ότι επρόκειτο για μια φωτογραφία τούρτας που είχε αγοράσει η μητέρα του, δίδοντας το ένα πέμπτο του μισθού της, η οποία είχε πάνω της ένα βαγόνι και συμβόλιζε ότι «μέσα από αυτό ξαναγεννήθηκα».
Ωστόσο, συνέχισε, βγήκαν ορισμένοι και κακολόγησαν την κίνησή μου αυτή, μεταξύ αυτών και οι μητέρες δύο θυμάτων.
Ο Βασίλης Κόκκαλης τον κάλεσε να έλθει στη θέση των ανθρώπων αυτών, ενώ ο πρόεδρος της επιτροπής Δ. Μαρκόπουλος είπε ότι η ερώτηση δεν έπρεπε να γίνει διότι έφερε ένταση στην ψυχή του μάρτυρα. Ο ίδιος εγκατέλειψε εμφανώς αμήχανος την αίθουσα.
Τι είπε στην κατάθεσή του
«Ίσως ακόμα να μην έχω συνειδητοποιήσει τι πραγματικά έχει γίνει. Εγώ ακόμα το παίρνω σαν ένα κακό όνειρο. Απλά ξύπνησα με μώλωπες, εγκαύματα, και μια κάκωση στο δεξί γόνατο» ανέφερε στην κατάθεσή. Γνωρίζω ότι πολλοί παθόντες, μέχρι και σήμερα δεν είναι ψυχικά και σωματικά καλά, είπε ο 22χρονος φοιτητής της Σχολής Εμπορικού Ναυτικού Μακεδονίας: Έχω γνωρίσει παθόντες, «που μου έχουνε πει ότι ακόμα έχουν ψυχιατρική βοήθεια για να μπορούν να είναι καλά και να μπορούν να κοιμούνται τα βράδια».
Αφού περιέγραψε τις συνθήκες του δυστυχήματος, όπως ο ίδιος τις βίωσε, καθώς και τις ενέργειές του για τη διάσωση 10-12 συνεπιβατών του μετά τη σύγκρουση των συρμών, ο κ. Αλικανιώτης ερωτήθηκε για τον ποιον θεωρεί υπαίτιο: «Εγώ δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω σε ποιον θα αποδοθούν οι ευθύνες. Σίγουρα δεν είναι ένας ούτε δύο, ούτε ένα απλό ανθρώπινο λάθος της στιγμής. Σίγουρα εμπλέκονται διάφοροι... Ίσως να ξεκινάει από τον άνθρωπο και να ξεκινάει από τα στελέχη, από την εκπαίδευση, που χρειάζεσαι για να μπεις και να πιάσεις δουλειά ως σταθμάρχης ή οποιοδήποτε στέλεχος μιας τέτοιας εταιρείας. Όντας ναυτικός και μηχανικός, μπορώ να πω ότι, εφόσον έχουμε την ασφαλεία ως το Α και το Ω, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, πώς δεν υπάρχει μία δικλείδα ασφαλείας για το οτιδήποτε, (πώς δεν υπάρχει) κάποιο σύστημα να ανιχνεύει ότι δύο τραίνα έρχονται στον ίδιο διάδρομο...»
Σημείωσε επίσης ότι την απόδοση των ευθυνών την οφείλουμε και σε όσους ήταν μέσα στο τραίνο αλλά «και στους γονείς τους, που στείλανε το παιδί τους να σπουδάσει, και πήραν πίσω στάχτη ή σακούλα».
