Την άποψη ότι οι προβλέψεις του σχεδίου του προϋπολογισμού είναι ρεαλιστικές εξέφρασε η πρόεδρος του ΕΒΕΑ Σοφία Κουνενάκη - Εφραίμογλου, η οποία επισήμανε ότι το Επιμελητήριο πιστεύει ότι, πέρα από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, είναι σκόπιμο να δρομολογηθεί και η επαναξιολόγηση μιας σειράς κρατικών δαπανών από μηδενική βάση.
Η δήλωση της κ. Κουνενάκη - Εφραίμογλου είναι η ακόλουθη:
«Η ελληνική οικονομία συνεχίζει να πραγματοποιεί συνετά και θετικά βήματα προόδου. Οι προβλέψεις που περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό, για πρωτογενές πλεόνασμα, περαιτέρω μείωση του δημοσίου χρέους και ρυθμό ανάπτυξης 2,9% είναι ρεαλιστικές, αν και η υλοποίησή τους θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό και από τις γεωπολιτικές εξελίξεις, την πορεία των επιτοκίων και τις συνθήκες που θα επικρατήσουν στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Ο επιχειρηματικός κόσμος, όπως και όλοι όσοι πιστεύουν στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας, στηρίζει σαφώς την πρόβλεψη και την προσπάθεια για αύξηση των επενδύσεων με υπερδιπλάσιο ρυθμό το 2024 σε σχέση με φέτος. Ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί μέσω της αποτελεσματικής αξιοποίησης πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, αλλά και μέσω της προσέλκυσης περισσότερων ιδιωτικών επενδύσεων, μετά την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας.
Επιπλέον, η προσήλωση στη δημοσιονομική σταθερότητα και πειθαρχία, σε συνδυασμό με τη διατήρηση θετικού ρυθμού ανάπτυξης, επιτρέπει στην κυβέρνηση να διαθέσει 2,5 δισ. ευρώ σε παρεμβάσεις για την ενίσχυση των εισοδημάτων και την μείωση των ανισοτήτων. Στις θετικές προβλέψεις του προϋπολογισμού περιλαμβάνεται η αύξηση κατά 20% της επιχορήγησης των νοσοκομείων και η αύξηση των συνολικών πιστώσεων για την υγεία κατά 7%, καθώς και η αύξηση των δαπανών για την Παιδεία κατά 6,2%.
Στο ΕΒΕΑ πιστεύουμε ότι, πέρα από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, είναι σκόπιμο να δρομολογηθεί και η επαναξιολόγηση μιας σειράς κρατικών δαπανών από μηδενική βάση. Πρόκειται για μια προσπάθεια, η οποία θα συμβάλει στον εντοπισμό εστιών όπου υπάρχουν σημαντικά περιθώρια περιστολής της σπατάλης, ή όπου η κοινωνική αποδοτικότητα των δαπανών είναι ελάχιστη. Παραμένει, τέλος, η ανάγκη για συνέχιση και επιτάχυνση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται, ώστε η χώρα να διασφαλίσει ένα καλύτερο και βιώσιμο μέλλον».
