Μπορεί το φαινόμενο της εργασιακής εξουθένωσης (burnout) ή ακόμη και των «άστεγων με τα κοστούμια» -στελεχών επιχειρήσεων που δουλεύουν μέχρι πολύ αργά το βράδυ και καταρρέουν από την κούραση στον δρόμο της επιστροφής στο σπίτι- να έχει ταυτιστεί περισσότερο με οικονομίες όπως αυτή της Ιαπωνίας, αλλά φαίνεται ότι η διαχείριση του εργασιακού άγχους, το οποίο δεν αποκλείεται να αποτελεί και πρόδρομο του burnout, βρίσκεται πολύ ψηλά στα ζητήματα, που απασχολούν και τους Ελληνες εργαζόμενους.

Η διαχείριση του άγχους στον χώρο εργασίας είναι με διαφορά το πρώτο θέμα για το οποίο οι εργαζόμενοι θα ήθελαν να αποκτήσουν κατάλληλη εκπαίδευση, όπως προκύπτει από τα ευρήματα έρευνας του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΕΒΕΘ), που διενεργήθηκε σε μερικές εκατοντάδες καταρτιζόμενων σε σεμινάρια του ΛΑΕΚ (Λογαριασμού για την Απασχόληση και την Επαγγελματική Κατάρτιση).

Ουσιαστικά η έρευνα, που έγινε μεταξύ των καταρτιζόμενων στο πλαίσιο των προγραμμάτων ΛΑΕΚ της περιόδου Σεπτεμβρίου-Δεκεμβρίου 2019, έδειξε πως «το κυρίαρχο ζήτημα των εργαζόμενων είναι η διαχείριση του άγχους στο χώρο εργασίας, ένα θέμα για το οποίο δεν εκπαιδεύονται με κανέναν άλλο τρόπο, εκτός και εάν αναζητήσουν σεμιναριακή επιμόρφωση ή το καλύψει κάποια ενδοεπιχειρησιακή κατάρτιση. Το εύρημα αυτό αποτυπώνει και την ανάγκη των απασχολούμενων να εκπαιδευτούν και πάνω σε βασικές δεξιότητες, οι οποίες προφανώς και δεν έχουν καμία σχέση ή δεν καλύπτονται από το τυπικό αντικείμενο των σπουδών τους» υπογραμμίζεται σε σημερινή ανακοίνωση του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΕΒΕΘ).

Αιτίες και συμπτώματα του εργασιακού άγχους σύμφωνα με την αναπληρώτρια καθηγήτρια του ΑΠΘ, Ευχ. Παναγοπούλου

Πώς μπορεί όμως να αντιληφθεί κάποιος ότι πάσχει από εργασιακό άγχος; Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος υγείας Εύχαρις Παναγοπούλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), διευκρινίζει αρχικά πως όταν μιλάμε για εργασιακό άγχος, αναφερόμαστε στο άγχος που προκαλείται μέσα στον χώρο εργασίας, εξαιτίας των συνθηκών εκεί, και μπορεί να είναι πρόδρομος του burnout. Δεν αναφερόμαστε στην εργασιακή ανασφάλεια (π.χ., ανασφάλεια λόγω ανεργίας).

«Το εργασιακό άγχος παρατηρείται σε δύο στους τρεις εργαζομένους, κυρίως στα επαγγέλματα που σχετίζονται με αλληλεπίδραση στον άνθρωπο. Το άγχος το δημιουργεί η ίδια η αλληλεπίδραση με τον άλλον άνθρωπο κι αυτό το άγχος είναι μεγαλύτερο από εκείνο που προκύπτει π.χ., σε έναν προγραμματιστή, που εργάζεται μόνος του και έχει να τηρήσει μια πιεστική προθεσμία» εξηγεί η κα Παναγοπούλου. Όπως λέει, το άγχος λειτουργεί και θετικά, υπό την έννοια ότι μας παρακινεί να κάνουμε περισσότερα, αλλά όταν αυτό λάβει συγκεκριμένες διαστάσεις, που προχωρούν πέρα απο συνήθη συμπτώματα, όπως οι γρήγοροι χτύποι της καρδιάς, τότε χρειάζεται να κινητοποιηθούμε.

Ποια είναι τα τρία συμπτώματα του εργασιακού άγχους; Σύμφωνα με την κα Παναγοπούλου, το πρώτο είναι η αίσθηση της αποπροσωποίησης, με άλλα λόγια η πλήρης απώλεια ενδιαφέροντος για τη δουλειά που κάνουμε καθημερινά. Το δεύτερο είναι η αίσθηση μειωμένης επίτευξης (“ό,τι και να κάνω στη δουλειά μου, δεν πρόκειται να παράγω κάτι, που να έχει όντως αξία”). Και το τρίτο είναι ο σαρκασμός στα όρια του κυνισμού (πχ, στην περίπτωση ενός γιατρού η έκφραση “έχω ένα σκουλήκι στο τρία”, αντί για “έχω ασθενή με σκωληκοειδίτιδα”).