Αρχικά ο Νίκος Ανδρουλάκης μηχανεύτηκε σχέδιο εγκλωβισμού του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά εκ του αποτελέσματος έπεσε στην παγίδα που έστησε.
Εμφανίστηκε ως κομιστής της συναίνεσης υπό τον όρο ότι ο υποψήφιος που θα πρότεινε η Νέα Δημοκρατία θα προερχόταν από τον χώρο της Κεντροαριστεράς! Το πακέτο της προσφοράς περιείχε το παραδοσιακό «λουκουμάκι» που είθισται να προσφέρουν με προοδευτικό περιτύλιγμα στην Κεντροδεξιά όταν είναι στην κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός δεν «μάσησε» και ο Νίκος Ανδρουλάκης αναγκάστηκε να βρει στο πρόσωπο του Τάσου Γιαννίτση την επιβεβαίωση του λάθους του. Να δικαιολογήσει γιατί μια κεντροαριστερή υποψηφιότητα είναι ενωτική και… υπερκομματική, εν αντιθέσει με μια κεντροδεξιά που είναι κομματική.
Έτσι, μετά την ψυχρολουσία ανακοίνωσε τον «κοινής αποδοχής» αποδεκτό στο ΠΑΣΟΚ υποψήφιο, σε αντιδιαστολή με την υποψηφιότητα του Κώστα Τασούλα που… αντίκειται στην παράδοση μια και είναι ενεργός πολιτικός!
Όλως τυχαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε με το επιχείρημα του ΠΑΣΟΚ ότι η Νέα Δημοκρατία παρέβη το έθιμο ο υποψήφιος να μην είναι βουλευτής. Όλα αυτά, προφανώς, είναι για γέλια, άνετα, δε, θα μπορούσαν να αποτελέσουν σενάριο επιθεώρησης. Αλλά το σημαντικό είναι ότι η Νέα Δημοκρατία απαλλάχθηκε από τις ενοχές της και η Ελλάδα θα έχει Πρόεδρο με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά.
