Η επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη αποτελεί σαφή νίκη των εσωκομματικών μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ, αυτών που λειτούργησαν και στην πρώτη του εκλογή το 2021. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ της περιφέρειας τον στήριξε κόντρα στους υποψήφιους που στα αστικά κέντρα κατέγραψαν πρωτιές.
Ο νυν και εκ νέου πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε να επανεκλέγεται έχοντας αποτύχει να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε μια πορεία ανόδου, τέτοια που να τον καθιστά εν δυνάμει αντίπαλο του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη θέση του πρωθυπουργού. Απέτυχε να εισπράξει από την κατακόρυφη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ τόσο το 2023 όσο και στις ευρωεκλογές του 2024.
Δεν κατάφερε να παρουσιάσει μια εναλλακτική πρόταση από το 2021 που κέρδισε στις τότε εσωκομματικές εκλογές. Επέλεξε τον λαϊκισμό και την τοξικότητα. Επέλεξε τη χωρίς κόπο αντιπολίτευση. Αποτέλεσε παρακολούθημα του ΣΥΡΙΖΑ, η διάλυση του οποίου θεωρεί τώρα πως θα του προσφέρει την ευκαιρία να αναδειχθεί.
Τα αριθμητικά στοιχεία ως προς τις ψηφοφορίες είναι χαρακτηριστικά της αδυναμίας προσέλκυσης ψηφοφόρων.
Στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών έλαβαν μέρος περίπου 303.000 μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή περίπου 33.000 περισσότεροι από τις εσωκομματικές εκλογές του 2021, ποσό ελάχιστο σε σχέση με αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια νέα δυναμική για το κόμμα και τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Στον δεύτερο γύρο υπολογίζεται πως έλαβαν μέρος 214.000, περίπου 7.000 περισσότεροι από τον δεύτερο γύρο των εκλογών του 2021. Άρα κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει πως οι εσωκομματικές εκλογές τράβηξαν το ενδιαφέρον.
Η απώλεια περίπου 89.000 ψηφοφόρων μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου δείχνει ότι όσοι πίστεψαν πως μπορεί να υπάρξει αλλαγή απογοητεύτηκαν από την πρώτη Κυριακή και επέλεξαν την αποχή.
Με απλά λόγια, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε μετά από τρεις μήνες διαδικασιών να γυρίσει στα ίδια. Να χάσει το momentum που του δίνει η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ, να αποτύχει στην προσέλκυση ψηφοφόρων να αλλάξει τα δεδομένα στην πολιτική σκηνή.
