Ως κείμενο γεμάτο «επαναστατικές» μεγαλοστομίες, γλωσσικούς μιμητισμούς και προσπάθεια συγκρότησης ενός τρομοκρατικού προφίλ που ακόμα ούτε οι ίδιοι οι συντάκτες του μπορούν να προσδιορίσουν, χαρακτηρίζουν αυτό που αναρτήθηκε με την υπογραφή «Ενοπλη Προλεταριακή Δικαιοσύνη» σε site του αυτοαποκαλούμενου «αντιεξουσιαστικού» χώρου και με το οποίο αναλαμβάνεται η ευθύνη για την τοποθέτηση βόμβας στις εγκαταστάσεις των ΜΑΤ, στην οδό Κοκκινοπούλου, στου Γουδή.
Γράφει ο Κώστας Δημητράκος
Το κείμενο αναρτήθηκε το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων και αμέσως οι αναλυτές των ειδικών υπηρεσιών αποπειράθηκαν να σκιαγραφήσουν το προφίλ των συντακτών του. Η απόπειρα της βομβιστικής επίθεσης, η οποία ματαιώθηκε λόγω συγκεκριμένων τεχνικών αστοχιών αυτών που τη συναρμολόγησαν, κάτι που δηλώνει την απειρία τους, γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί ως ηχηρή επανεμφάνιση του τρομοκρατικού φαινομένου στην Ελλάδα, ακόμα και από την έναρξη του κειμένου. Μόνο και μόνο ότι το κείμενο συστήνει αυτούς που τοποθέτησαν το πλαστικό τάπερ με τις δύο εκρηκτικές ύλες ως «ενόπλους μαχητές της οργάνωσης» αρκεί για να διαπιστώσει κανείς τον βερμπαλισμό με τον οποίον προσπαθούν να «ντύσουν» το πρωτοεμφανιζόμενο σχήμα τους και μάλιστα μετά από μια αποτυχημένη ενέργεια.
Μπερδεμένη προκήρυξη
Η σύγχυση, σύμφωνα με τους αναλυτές, που περιλαμβάνεται στο κείμενο οριοθετείται μεταξύ της πρόθεσής τους να δημιουργήσουν μια σκληρή, επιθετική εικόνα «προλετάριων μαχητών» που βαδίζουν στα πρότυπα των γνωστών οργανώσεων αντάρτικου πόλης που έδρασαν επί πολλά χρόνια στην Ελλάδα, όπως η «17Ν», από τη μία πλευρά, και της εμφανούς απειρίας τους, από την άλλη. Στο κείμενό τους, η προσπάθεια να πείσουν ότι συνιστούν την επανεμφάνιση του «αντάρτικου πόλης» είναι εξαιρετικά εμφανής. Παράδειγμα: «Οι στόχοι που επιλέγουμε και θα επιλέξουμε στο μέλλον –είτε υλικές υποδομές του συστήματος είτε το ίδιο το ανθρώπινο δυναμικό του– θα είναι σαφώς καθορισμένες ως τέτοιες. Δεν θέλουμε να διακινδυνέψουμε την ασφάλεια κανενός άλλου. Ακόμα και αν αυτό θέτει σε αυξημένο ρίσκο την ασφάλεια τη δική μας. Κουβαλάμε την τεράστια ευθύνη που μας αναλογεί εκ των πραγμάτων χρησιμοποιώντας τέτοια μέσα πάλης. Τελεία και παύλα».
Το συγκεκριμένο ύφος, όπως τονίζεται από ορισμένες πηγές, δηλώνει το χαρακτηριστικό σύνδρομο που διακατέχει αυτές τις «επαναστατικές προθέσεις» και το οποίο έχει συγκεκριμένα συμπτώματα: μίμηση μιας γλώσσας την οποία γνωρίζουν μόνο από διαδικτυακές αναζητήσεις σε αρχειακό υλικό με τις προκηρύξεις της «17Ν», του «ΕΛΑ» και άλλων μετέπειτα μιμητών. Αυτό προδίδεται από τη «βίαιη» συνύπαρξη φράσεων και λέξεων που δεν ανήκουν στις ίδιες γλωσσικές γενιές. Παράδειγμα: «Το αντάρτικο πόλης συγκροτείται ως ένας πόλος αντιπαράθεσης με την αστική ιδεολογία και τις κυρίαρχες κοινωνικές νόρμες. Σε αυτό το πλαίσιο επιλέξαμε την συγκρότηση της Ενοπλης Προλεταριακής Δικαιοσύνης για να εναποθέσουμε με σεμνότητα το λιθαράκι μας στο μεγάλο ψηφιδωτό της Ιστορίας και να προχωρήσουμε μπροστά. Αντλούμε πολύτιμα διδάγματα από τις ιστορικές εμπειρίες των προηγούμενων ένοπλων οργανώσεων τόσο σε εγχώριο όσο και διεθνές επίπεδο». Συνυπάρχουν όλα μαζί: «Αντάρτικο πόλης – κυρίαρχες κοινωνικές νόρμες – σεμνότητα – λιθαράκι – ψηφιδωτό της Ιστορίας».
Αλλά και σε άλλο σημείο: «Δεν εθελοτυφλούμε όμως και αναγνωρίζουμε και μια άλλη μορφή βίας που ανθεί στις μητροπόλεις του ιμπεριαλισμού. Τη βία τού να μην δίνεις δεκάρα για τον διπλανό σου και να κοιτάς μόνο τη πάρτη σου. Βία χωρίς αίμα, αλλά βία που το ξεπλένει σιωπηλά». Εδώ βρίσκει κανείς, όπως τονίζεται, έναν συνδυασμό «έκθεσης για πανελλαδικές εξετάσεις με ύφος επαναστατικής αμφισβήτησης». Αυτό γίνεται ακόμα πιο εμφανές στην ακόλουθη φράση: «Αρκεί αυτό να του υποσχεθεί ένα αμάξι με δόσεις, λίγα χρήματα, ένα επιπλωμένο διαμέρισμα, μερικές ημέρες ξένοιαστων καλοκαιρινών διακοπών και μια νυχτερινή έξοδο. Το σύστημα προσπαθεί να μας πείσει ότι οι ζωές μας δεν μπορούν να υπάρξουν έξω από αυτό».
Συνεργασία με ποινικούς
Σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο, οι εκτιμήσεις των ειδικών θεωρούν σίγουρες τις επαφές και τη συνεργασία των συγκεκριμένων δραστών με ανθρώπους που κινούνται μεταξύ φυλακών και κοινών ποινικών εγκληματικών δραστηριοτήτων. Η προμήθεια με τις δύο εκρηκτικές ύλες (C4 και ζελατοδυναμίτιδα) σε τέτοια ποσότητα (μισό κιλό) δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τέτοιου είδους διασυνδέσεις. Επίσης, από μια μερίδα των ΜΜΕ η τοποθέτηση βόμβας τη συγκεκριμένη ώρα (μεσημέρι της 18ης Δεκεμβρίου) δηλώνει «αποφασιστικότητα και οργάνωση». Αυτό καταρρίπτεται από τους αναλυτές, καθώς θεωρούν ότι «αυτοί που τοποθέτησαν το τάπερ με τη βόμβα δεν έχουν τις δυνατότητες να το κάνουν χωρίς την κάλυψη της πολυκοσμίας και της κίνησης στους δρόμους». Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όσο άπειρους και «φαντασμένους τρομοκράτες» θεωρούν οι αναλυτές αυτούς που συστήνονται με ακόμα ένα όνομα οργάνωσης που μοιάζει να προέκυψε από ανακάτεμα τυχαίων λέξεων αντίστοιχων εμφανίσεων του παρελθόντος, λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψην τους τις απειλές για επόμενα χτυπήματα. Και μάλιστα υπό τον απαράβατο όρο σε τέτοιους είδους δραστηριότητες όπως καταγράφεται στα διεθνή εγχειρίδια της αντιτρομοκρατίας: «Πολλές φορές, η απειρία και ο μιμητισμός είναι πολύ επικίνδυνος συνδυασμός».
