Την ώρα που η Ελλάδα επανέρχεται δυναμικά στον διπλωματικό χάρτη της Βόρειας Αφρικής και πρωταγωνιστεί σε μεγάλα αναπτυξιακά έργα εντός και εκτός συνόρων, η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει να θριαμβολογεί επειδή κατάφερε να μαζέψει 37 υπογραφές για μία προανακριτική. Εκεί εξαντλούν τον πολιτικό τους ορίζοντα.
Η επίσκεψη του Γιώργου Γεραπετρίτη στην Τρίπολη έδειξε πως η Ελλάδα ξαναγίνεται συνομιλητής με σημασία. Η κυβέρνηση της Δυτικής Λιβύης επιδιώκει πλέον απευθείας συνεννόηση με την Αθήνα, με ενδιαφέρον για συνεργασία σε τομείς όπως η ενέργεια και οι υποδομές. Δεν είναι μικρό πράγμα: σε μια περιοχή-κλειδί για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και ενεργειακή σταθερότητα, η Ελλάδα μετατρέπεται σε γέφυρα και όχι απλώς σε παρατηρητή.
Κι ενώ οι διπλωματικές αποστολές φέρνουν καρπούς, με σημαντικές επαφές και επιχειρηματικές πρωτοβουλίες στα σκαριά, στην Αθήνα ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά δίνουν ρεσιτάλ μικροκομματισμού. Αντί να συμβάλλουν σε μια εθνική προσπάθεια ανάκαμψης και ασφάλειας, περιορίζονται σε κοινοβουλευτικά τεχνάσματα με μοναδικό στόχο να βγάλουν φωτογραφία με φόντο μια πρόταση για προκαταρκτική εξέταση. Και αντί να σταθούν στο πλευρό της κοινωνίας, που ζητά σταθερότητα και λύσεις, επιτίθενται στο ΠΑΣΟΚ επειδή... δεν χόρεψε στον ρυθμό τους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η Βουλή βαδίζει προς το θερινό της κλείσιμο με πυκνή πολιτική ατζέντα. Ψηφοφορίες για προανακριτικές και εξεταστικές, παρασκηνιακές εντάσεις και προσπάθειες εντυπωσιασμού από την αντιπολίτευση απειλούν να δηλητηριάσουν τον δημόσιο διάλογο την ώρα που η κυβέρνηση προετοιμάζει σημαντικές εξαγγελίες εν όψει ΔΕΘ.
Και όσο η Κουμουνδούρου παίζει τις κουμπάρες, η κυβέρνηση προχωρά. Από την αναγέννηση της παραλιακής ζώνης στον Φαληρικό Όρμο, με τη συνεργασία του Νίκου Χαρδαλιά και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μέχρι την αποκατάσταση ιστορικών μονών στη Βόρεια Ελλάδα, όπως η Μονή Πέτρας στην Πιερία, έργα με κοινωνικό και πολιτισμικό αποτύπωμα υλοποιούνται με σχέδιο και μεθοδικότητα.
Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα του Δημήτρη Δόλλη –πρώην υφυπουργού Εξωτερικών επί ΠΑΣΟΚ– που σήμερα αξιοποιείται δημιουργικά στη διπλωματία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Δείγμα πολιτικής ωριμότητας και ενότητας, την οποία άλλοι εγκατέλειψαν για εσωκομματικές ίντριγκες.
Σε ένα περιβάλλον γεμάτο προκλήσεις –από τη Λιβύη και τη Μέση Ανατολή, μέχρι το εσωτερικό μέτωπο– η Νέα Δημοκρατία επιλέγει να κυβερνά. Οι άλλοι απλώς καταθέτουν προτάσεις και ελπίζουν να κερδίσουν ένα τηλεοπτικό πλάνο.
