Την προσεχή Κυριακή 16 Νοεμβρίου αναμένεται η επίσκεψη του Βολοντίμιρ Ζελένσκιστην Αθήνα, την οποία αποκάλυψε το «Μανιφέστο» στο φύλλο της 31ης Οκτωβρίου. Η δεύτερη επίσκεψη του Ουκρανού προέδρου, μετά τον Αύγουστο του 2023, επιβεβαιώθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών την περασμένη εβδομάδα, αλλά προχθές η κυβέρνηση επιχείρησε να τη «μαζέψει» –δίχως να την αναιρέσει– για λόγους ασφάλειας.
Είναι γεγονός ότι οι σχέσεις Αθήνας-Κιέβου δεν βρίσκονταν στο ιδανικότερο επίπεδο μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 2022. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και το ξέσπασμα του πολέμου, η Ελλάδα πήρε ξεκάθαρη θέση υπέρ του αμυνόμενου, υποστηρίζοντάς τον εμπράκτως, με ανθρωπιστική βοήθεια αλλά και αμυντικό εξοπλισμό – το τελευταίο, μάλιστα, προκαλούσε συχνά αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Οι διμερείς σχέσεις βελτιώθηκαν σημαντικά, ενώ ο κ. Ζελένσκι μίλησε στην ελληνική Βουλή, στην προσπάθειά του εκείνο το διάστημα για ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Η ενίσχυση των διμερών σχέσεων δεν προχώρησε χωρίς εντάσεις καθώς το Κίεβο συχνά πυκνά προέβαινε σε αιτήματα, κάποια εκ των οποίων εξόργιζαν την Αθήνα.
Μεταξύ αυτών, ήταν το αίτημα για κλείσιμο ελληνικού τηλεοπτικού καναλιού με το επιχείρημα ότι μετέδιδε «ρωσική προπαγάνδα» καθώς και η απειλή του Κιέβου ότι θα επέβαλε κυρώσεις στην Αθήνα λόγω της δραστηριοποίησης ελληνικών εταιρειών στη Ρωσία. Σκιά στις διμερείς σχέσεις έριξε και η υπόθεση «Antonov», του ουκρανικού μεταγωγικού που συνετρίβη στην Ελλάδα ενώ οι αρχές της χώρας δεν είχαν ενημερωθεί για το φορτίο του.
Έμπειροι διπλωμάτες επαναλαμβάνουν ότι «οι Ουκρανοί ζητούν διάφορα, ζητούν όπλα. Κάνουν ό,τι θα κάναμε κι εμείς στη θέση τους». Τούτο, όμως, δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα αποδέχεται οποιοδήποτε αίτημα.
Η ατζέντα της επικείμενης επίσκεψης του κ. Ζελένσκι είναι ακόμη υπό διαμόρφωση. Ωστόσο είναι πλέον σαφές ότι η βασική αιχμή στις ελληνο-ουκρανικές σχέσεις θα είναι η ενεργειακή συνεργασία.
Και τούτο διότι, σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, ο ρόλος της Ελλάδας ως ενεργειακού κόμβου συνδέεται άμεσα τόσο με την ανθεκτικότητα και την ενίσχυση της ενεργειακής ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, όσο και με το project της ανοικοδόμησής της. Επίκεντρο αυτής της ενισχυόμενης σύμπραξης είναι ο Κάθετος Διάδρομος Φυσικού Αερίου.
Θα σταματήσει το Κίεβο να ζητάει όπλα; Προφανώς και όχι. Το ζήτημα, όμως, είναι τι επιθυμεί και τι μπορεί να δώσει η Ελλάδα. Άλλωστε, οι δύο χώρες υπέγραψαν συμφωνία ασφαλείας τον Οκτώβριο του 2024, την οποία η Ουκρανία έχει ήδη κυρώσει, ενώ η Ελλάδα όχι ακόμη. Ανάλογη συμφωνία το Κίεβο έχει υπογράψει με ακόμα 25 κράτη, το περιεχόμενο της οποίας προβλέπει, μεταξύ άλλων, την ενίσχυση της ανθεκτικότητας της χώρας και τη στήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της.
Οπωσδήποτε, η είδηση της επίσκεψης Ζελένσκι ενόχλησε το ΚΚΕ, με αποτέλεσμα πέντε βουλευτές του (Γ. Μαρίνος, Ν. Καραθανασόπουλος, Β. Μεταξάς, Ν. Παπαναστάσης και Θ. Παφίλης) να καταθέσουν σχετικό ερώτημα προς τους υπουργούς Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, Γιώργο Γεραπετρίτη και Νίκο Δένδια, αντίστοιχα.
Οι βουλευτές του Περισσού ρωτούν εάν η κυβέρνηση ετοιμάζεται να αποστείλει στην Ουκρανία:
α) αντιαεροπορικά συστήματα ρωσικής κατασκευής, όπως S-300, TOR-M1 και OSA,
β) ελληνικά Mirage 2000-5 αλλά και πιο σύγχρονα αεροσκάφη,
γ) αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλου βεληνεκούς Patriot.
Στο κείμενο, όπου γίνεται αναφορά και στο Ισραήλ ως «κράτος-δολοφόνος», οι υπουργοί ερωτώνται αν βρίσκεται σε εξέλιξη ένα γενικότερο παζάρι, υπό την προϋπόθεση το πολεμικό υλικό που θα σταλεί στην Ουκρανία να αντικατασταθεί με ισραηλινής κατασκευής.
Κατά τους πέντε βουλευτές, η επίσκεψη Ζελένσκι «συνδέεται με την υλοποίηση του αμερικανονατοϊκού σχεδιασμού για την παραπέρα εμπλοκή της Ελλάδας στην πολεμική σύγκρουση, με την αποστολή νέου και πιο εξελιγμένου στρατιωτικού υλικού, καθώς επίσης με τον εφοδιασμό της Ουκρανίας με αμερικανικό LNG μέσω του “Κάθετου Διαδρόμου”, που ξεκινάει από την Ελλάδα».
Κυβερνητικοί κύκλοι, παρατηρώντας την απουσία αναφοράς στη Ρωσία και στον Βλαντίμιρ Πούτιν, σχολίαζαν σκωπτικά ότι αν κάποιος δεν είχε εικόνα των γεγονότων και διάβαζε μόνο το ερώτημα «θα νόμιζε πως στην Ουκρανία πολεμούν μεταξύ τους η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, με κάποια ισραηλινή εμπλοκή. Ποιος είναι ο εχθρός και πώς ξεκίνησε ο πόλεμος δεν θα γινόταν αντιληπτό».
