Η σημερινή κυβέρνηση έχει δείξει ότι στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας δρα επί του πεδίου λαμβάνοντας μέτρα και αποφάσεις που δείχνουν με σαφήνεια ότι σε θέματα που αφορούν κυριαρχικά δικαιώματα «δεν υποχωρεί και δεν παραχωρεί». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, ήταν σαφής ως προς τη στάση της Ελλάδας ειδικά έναντι της Τουρκίας στέλνοντας μηνύματα προς όλες τις πλευρές αλλά και εντός Ελλάδας.
Στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής η Ελλάδα δεν ετεροκαθορίζεται. Επιδιώκει τα λεγόμενα «ήρεμα νερά» χωρίς να εφησυχάζει. Αυτό έχει καταστεί σαφές προς όλες τις πλευρές. Το μήνυμα όμως του πρωθυπουργού είχε πιο πολύ στο επίκεντρο την εσωτερική πολιτική σκηνή όπου αντιπολίτευση –στο σύνολό της– και εξωθεσμικοί και μη παράγοντες επιχειρούν να δημιουργήσουν μια εικόνα ενδοτισμού.
ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Ελληνική Λύση, μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα, προσπαθούν να σκιαγραφήσουν την εικόνα μιας κυβέρνησης που δεν υπερασπίζεται τα ελληνικά συμφέροντα. Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται και όσοι επιδιώκουν να προκαλέσουν ρήγματα στο προφίλ του πρωθυπουργού και πρόσωπα που αναζητούν τρόπο να επανέλθουν στο πολιτικό προσκήνιο.
Ουσιαστικά αναζητείται ένα αφήγημα το οποίο θα αφαιρέσει πόντους από την κυβερνώσα παράταξη στο πλαίσιο της προσπάθειας αποδόμησης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Ενα αφήγημα, όμως, που στήνεται χωρίς βάσεις, κυρίως με τη λογική των σόσιαλ μίντια που αντιμετωπίζουν την εξωτερική πολιτική και τη διπλωματία από την άνεση του πληκτρολογίου και του καναπέ.
Η άσκηση εξωτερικής πολιτικής δεν είναι απλό πράγμα, ειδικά σε μια περιοχή όπως η δική μας, όπου οι γεωπολιτικές εξελίξεις –άμεσα συνδεδεμένες και με τις οικονομικές– μεταβάλλονται διαρκώς. Οι απλοϊκές αναλύσεις που φτάνουν στο σημείο να προτείνουν ακόμη και ακραίας μορφής αντίδραση – να φτάσουμε στα παράλια της Λιβύης, λένε κάποιοι που κινούνται στα άκρα– είναι εύηχες και χαϊδεύουν ορισμένα… αυτιά, σίγουρα όμως δεν μπορούν να εφαρμοστούν επί του πεδίου.
Ουδείς ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να ασκείται κριτική και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Αυτό είναι όμως κάτι διαφορετικό. Οι συνεχείς αναφορές περί υποχωρητικότητας για μια κυβέρνηση που μεριμνά τόσο για την αποτρεπτική πολιτική μέσω των εξοπλιστικών προγραμμάτων όσο και για τις σχέσεις με άλλες χώρες, δείχνει εμμονή.
Πολύ περισσότερο όταν αυτή η κυβέρνηση –όπως τόνισε και ο Παύλος Μαρινάκης στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών– έχει επεκτείνει τη χώρα με τις συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο και έχει κατοχυρώσει τα απώτατα δυνητικά όρια με τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό.
