Μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ.
Την απαιτητική εκκίνηση της εβδομάδας με τη σωρεία των ειδήσεων, τις άοκνες προσπάθειες της κυβερνήσεως χάριν του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος, αλλά και τον θεματοφύλακα της Βουλής των Ελλήνων, πανεπόπτη και αγρυπνούντα Νικήτα Κακλαμάνη, αναστέλλει στιγμιαία, η αργόσυρτη διαδρομή προς τη συμβατική ημερολογιακή καμπή προς το καινοφανές έτος 2026.
Η διανυόμενη περίοδος, είθισται να μας περιαγάγει ενσυνειδήτως εις μίαν μορφή μύχιας ενδοσκοπήσεως και μελαγχολικής αποτιμήσεως, για τον, εν αποδρομή ενιαυτόν στο χρονικό μεταίχμιο του επίτοκου νέου έτους.
Ο αδυσώπητος χρόνος κυλάει ανεξαρτήτως της βουλήσεώς μας, διότι, τω όντι, κανείς δεν ζει αληθινά αυτό που θα ήθελε να ζει, διότι το όνειρο είναι μία εύθραυστη στιγμή, μέσα σε αυτήν την πεπερασμένη καθημερινότητα, γεννιόμαστε, ζούμε, παθαίνουμε, μαζί με μας και τα όνειρα μας, καθότι το σήμερα γίνεται εχθές και το αύριο σήμερον, ιλιγγιωδώς, εν ριπή οφθαλμού, ως εκ τούτου ας σπεύσουμε λοιπόν, να ακινητοποιήσουμε τον χρόνο, συγκεφαλαιώνοντας τα όνειρά μας, προτού αστραπιαία αυτός φυλλορροήσει ανεκκλήτως, δίδοντας απτή μορφή εις την παρουσία των αναφών αγγέλων, προκειμένου έστω και δι’ ολίγον, αυτές τις άγιες ημέρες να ξαναγίνουμε παιδιά, αναβιώνοντας τις βαθιά χαραγμένες ευφρόσυνες και θερμές μνήμες των αθώων και ακήρατων παιδικών μας χρόνων.
Οι βαθιές και εν ταυτώ γλυκές σκέψεις των ημερών βάινουν, ως υπόρρητος αναστεναγμός της μελαγχολικής ανάμνησης της αδυσώπητης ροής του χρόνου, συμβολίζοντας τον αχώρητο κόσμο της αγάπης, ήτοι, τον ομφάλιο λώρο της ίδιας της ζωής με αγαπημένα μας πρόσωπα, τα οποία τυγχάνει να μην ευρίσκονται ανάμεσά μας, πλην όμως με έναν αναφή και μαγικό τρόπο ευρίσκονται, εντός της ψυχής μας, ως φύλακες άγγελοι μας, αλλά, ιδίως αυτές τις χαρμολυπείς ημέρες, κατά έναν ακατάληπτο τρόπο, μας συντροφεύουν, με απόλυτη αγάπη, νιώθουμε τη θέρμη και τη λάμψη της σκιάς του φωτός τους, ως αναμμένα κεράκια, κείμενα πλησίον μας, αρκεί να σιωπήσουμε δι’ ολίγον, να ακούσουμε τα σκιρτήματά τους και την εκκωφαντική χαρά τους, να συμμετέχουν ολόψυχα εις την ιδική μας εορτή.
Η εμφατική απουσία των αγαπημένων προσώπων μας, μας υπομημνίσκουν το θνησιγενές της φύσεώς μας καθώς και τον υπαρκτικό εφήμερο ρόλο μας, να κρατάμε, ως ένα διαιώνιο σιωπηλό καθήκον, το κερί της υπάρξεώς μας, όσο αυτό εισέτι φέγγει, προτού σβήσει οριστικά και πληθύνουν τα σβησμένα κεριά, διαδεχόμενα από μία αναδυόμενη σκτοτεινή γραμμή.
Ως εκ τούτου ας κρατήσουμε δεόντως, ως κόρην οφθαλμού τα διαχρονικά λόγια του μεγάλου λογοτέχνη Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ως τον ελάχιστο φόρο τιμής, για τους ιδικούς μας τεθνεώτες ανθρώπους, οι οποίοι δεν ευρίσκονται μαζί μας ενόψει και αυτής της Πρωτοχρονιάς του πολύφερνου 2026:
«“Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα “σ' αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ` τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις».
*Ο Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς είναι δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Στ.Ε., ανεξάρτητος βουλευτής
