Η επί τη πράξη πραγμάτωση της διαπιστώσεώς μου την παρελθούσα εβδομάδα, επί του βήματος τούτου, διά του άρθρου μου με φέροντα τίτλο «Η κυβέρνησις πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα», ενσαρκούται, διά της επεξεργασίας, εις την αρμόδια επιτροπή της Βουλής του καίριου ζητήματος αναμορφώσεως του μεταναστευτικού ζητήματος.
Μία κυβέρνησις η οποία δεν ολιγωρεί ούτε αδρανεί από τον «ρεμβασμό» του θέρους, αλλά γρηγορεί δίδοντας χειροπιαστώς το έμπρακτο ενδιαφέρον της διαμέσου της λυσιτελούς ρυθμίσεως σοβούντων παθογενειών εις την ελληνική κοινωνία, οι οποίες βλάπτουν ανήκεστα τα συμφέροντα του τόπου, πλην όμως επί μακρόν ουδείς τόλμησε εργωδώς να εγκύψει και να θεσπίσει τις προσήκουσες διατάξεις διά την εξυγίανση των συσσωρευμένων αυτών χρόνιων προβλημάτων.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με το πολύφερνο ηθικό πλεονέκτημα «πρώτη φορά Αριστερά», δήλωνε αυτάρεσκα και κακόζηλα ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα, βουλόμενη να μετατρέψει την Ελλάδα παντάπασι, ανεύθυνα, εις μία χώρα εν τη κυριολεξία αποθήκης ψυχών, μονονουχί ενδιαφερόμενη διά την εμπεριστατωμένη και εξορθολογισμένη μετανταστευτική πολιτική της Ευρώπης αλλά ούτε και διά τα ίδια τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα όσων μεταναστών αιτούνταν άσυλο ή έτερων οικονομικών μεταναστών, οι οποίοι εξεδήλωναν λίαν συννόμως και θεμιτώς να μετοικήσουν ή διά λόγους ασφαλείας εις την Ελλάδα ή διά τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους λόγω ανέχειας εις τα κράτη εκ των οποίων προήρχοντο.
Εν άλλοις λόγοις, ουδόλως ενδιαφερόταν διά τον γηγενή πληθυσμό, μηδόλως ελάμβανε υπ’ όψιν την γκετοποίηση ορισμένων περιοχών ιδίως εις το κέντρο της Αθήνας, στρουθοκαμηλίζοντας, εθελοτυφλώντας και κωφεύοντας διά τα στατιστικά στοιχεία, ένεκεν και συνεπεία της εξάρσεως της εγκληματικότητας, ακριβώς διότι ουδεμία πολιτική μέριμνα και οργανωμένο πρόγραμμα διαχειρίσεως υπήρξε καταρτισμένο, διά την αντιμετώπιση της ασυδότου και ανελέγκτου ροής μεταναστών.
Ουδείς λησμονεί το αμίμητο –λεχθέν υπό της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ– ότι η δημογραφική κατάρρευση, η οποία ενέδρευε και εισέτι και σήμερον καιροφυλακτεί, θα επιλυθεί διά των μεταναστών, αποβλέποντας εις το χάος και κυβερνώντας αμιγώς επικοινωνιακά επί τόσα έτη, άγοντας τη χώρα προς τον όλεθρο.
Η συστηματική επεξεργασία των πλημμελειών επί της μεταναστεύσεως θεραπεύονται με το παρόν σχέδιο νόμου, το οποίο εκδέχεται, πέραν από τις μικρονοϊκές κομματικές ιδεοληψίες της αντιπολιτεύσεως, τη βάση της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας όπως τούτη σφυρηλατήθηκε από την Κλασική Αθήνα, διήλθε εν περιόδω του Ελληνορθοδόξου Χριστιανισμού της Ανατολικής Ρωμανίας –Βυζάντιο– και διαμορφώθηκε, με τη συμβολή του Κλήρου, διαρκούσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έως την Ελληνική Αναγέννηση και εξικνουμένης έως την Εθνική Παλιγγενεσία.
Το υπερκρατικό ελληνικό έθνος διαμορφώνει την ταυτότητα του ελληνικού λαού, όπως συγκροτήθηκε μετά το 1821 σε ανεξάρτητο κράτος, δοθέντος ότι η παράδοση συνιστά μία δυναμική έννοια, καθότι αποτελεί τον αποθησαυρισμένο στη συλλογική μνήμη του λαού πλούτο αξιών και βιωμάτων αντίληψης της ζωής, ηθών και εθίμων, την πείρα του παρελθόντος, που ασκεί επίδραση και στο παρόν και αποτελεί παράγοντα διαμοφρώσεως του μέλλοντος.
Ως εκ τούτου, κατά την συνταγματική έννομη τάξη, όπου οι έννοιες αυτές απολαμβάνουν περίοπτη θέση, όπως και ο Δημοκρατικός Συνταγματικός Πατριωτισμός, εις τις οποίες άπαντες ομνύουν πίστη, φρονώ ότι το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, με τις ρηξικέλευθες διατάξεις του, περιφρουρεί την έννοια της εθνικής συνείδησης και ιδιοπροσωπίας, σέβεται τη δημοκρατία, τη συνταγματική νομιμότητα, τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, όπως η ΕΣΔΑ και οι διεθνείς συμβάσεις κατοχυρώνουν, καθότι αποβλέπει εις την επί βελτίω τελεσφόρα ρύθμιση του φαινομένου της μεταναστεύσεως.
Όλοι οι Έλληνες συντάσσονται με τους γοργούς και αποτελεσματικούς ρυθμούς νομοθετήσεως της κυβερνήσεως καθώς και με την αδήριτη προτεραιότητα ρυθμίσεως ακανθωδών ζητημάτων, εξοβελίζοντας ιδεοληπτικές αγκυλώσεις εκ της εθνομηδενιστικής και παλινδρόμου Αριστεράς αλλά και αποδομώντας τον δημαγωγικό λαϊκισμό και την ανερμάτιστη μη εμπερίστατη επιχειρηματολογία της φερόμενης ως Ακροδεξιάς, η οποία κινείται αμήχανη, επί εύθρυπτης άμμου, ενώπιον του έκπαγλου τούτου νομοσχεδίου, το οποίο επίκειται οσονούπω, εντός της τρεχούσης εβδομάδος του Σεπτεμβρίου να συζητηθεί εν συνόλω εις την Ολομέλεια της Βουλής.
Εν κατακλείδι, προς πείσμα των εθνομηδενιστών, παραθέτω μία φράση του Χρήστου Μαλεβίτση: «Δεν ενδιαφέρει το έργο του ιδεοληπτικού ή όποιου άλλου δογματικού. Ενδιαφέρει η ακρόαση του βηματισμού του πνεύματος στην Ιστορία. Τούτο σημαίνει πως το ενέργημα του πνεύματος έχει εντοπιότητα και χρονικότητα. Για μας τους Έλληνες τα δύο αυτά στοιχεία συναντώνται στην ελληνική πνευματική παράδοση. Και ως παράδοση εννοούμε αυτό που σε ευλογημένες στιγμές μας παραδόθηκε μέσω των φιλοσόφων, μέσω των ποιητών, μέσω των προφητών, μέσω των εμπνευσμένων δασκάλων».
* Ο Χαράλαμπος Κατσιβαρδάς είναι δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και ΣτΕ, ανεξάρτητος βουλευτής
