Είναι πρόδηλον ότι βαίνωμεν, αρξαμένης της παρούσης εβδομάδος, προς την αποκορύφωση της θερινής περιόδου, τιμώντες την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, το προσφυές «Μικρόν Πάσχα» του καλοκαιριού, κλίνοντες ευλαβικά το γόνυ εις τη Μητέρα του Θεανθρώπου, υπό τη Σκέπη της οποίας καταφεύγουμε, ενώ η Ιδία μεριμνά ανιδιοτελώς διά όλα τα τέκνα της, ανακουφίζοντάς τα από τα καθημερινά επαχθή άχθη και άλγη.
Περαιτέρω, εν ταυτώ, διασώζουμε με σεβασμό τη ζώσα ιστορική μνήμη, του ιστορικού γεγονότος του τορπιλισμού του Καταδρομικού «Ελλη» εις την Τήνο εκ του ιταλικού υποβρυχίου «Ντελφίνο», ανήμερα της 15ης Αυγούστου του 1940, προανάκρουσμα των δυσμενώς ακολουθησαμένων επισυμβάντων εν τη πατρίδι μας, διαρκούντος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ιστορική μνήμη με τη ζώσα Ορθόδοξη παράδοση καθίστανται εκ των περιστάσεων, έκπαλαι, εξ ιδρύσεως δηλαδή του Ελλαδικού Κράτους και εκ της Συνταγματικής Ιστορίας αρρήκτως συνδεδεμένα, ιδίως εκ της κηρύξεως του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνος το 1821, εξ ου και έκτοτε εις την προμετωπίδα του συντάγματος αναγράφεται ρητώς «Εις το όνομα της Αγίας Ομουσίου και Αδιαρέτου Τριάδας».
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σταθερά και αταλάντευτα τιμά δεόντως τις θρησκευτικές εορτές του έθνους μας, με τις επιβαλλόμενες τιμές και την προσήκουσα κατάνυξη, αλλά και διασώζει, διά μέσου της εκπαιδεύσεως, τη διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας διά της ιστορικής μνήμης.
Φρονώ, εις το σημείον τούτο, ότι αξίζει να απολαύσουμε των «άγιο των Γραμμάτων», ήτοι τον ταπεινό Σκιαθίτη, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, ως προς τα εξής απαράμιλλα γεγραμμένα του, ένεκεν των ημερών, ως διαχρονική και έκπαγλη παρακαταθήκη ως προς τις επιγενόμενες γενιές: «Μία των γλυκυτέρων και συμπαθεστέρων εορτών του χριστιανικού κόσμου είναι και η Κοίμησις της υπεραγίας Θεοτόκου, ην σήμερον εορτάζει η Εκκλησία. Η Κοίμησις αύτη συνέβη, κατά την ευσεβή παράδοσιν, τη 15 Αυγούστου, αλλά προϊόντος του χρόνου, συν τη καλλιεργεία και αναπτύξει του χριστιανικού πνεύματος, ετάχθη η προηγουμένη της ημέρας ταύτης δεκατετραήμερος εγκράτεια, προς τιμήν της υπεράγνου Θεομήτορος και αυτή γινομένη. Αγομένης της νηστείας ταύτης, ψάλλονται εν τοις ιεροίς ναοίς εναλλάξ καθ’ εκάστην οι δύο μελωδικώτατοι Παρακλητικοί Κανόνες, η Μεγάλη λεγομένη Παράκλησις και η Μικρά.
Μετά την δεκαπενθήμερον προπαρασκευήν και νηστείαν, άρχεται η εορτή, και μετ’ αυτήν τα μεθέορτα, ψαλλόμενα μέχρι τις 23 του μηνός, καθ’ ην τελείται η απόδοσις της εορτής, η άλλως λεγομένη και Μετάστασις της Θεοτόκου. Αλλά και όλος ο Αύγουστος μην θεωρείται αφιερωμένος εις την Θεομήτορα, εν τω ιερώ δε Αθω, τη ακροπόλει ταύτη της Ορθοδοξίας, ήτις εδέχθη μετά την πτώσιν της Βασιλευούσης όσα κειμήλια και θησαυρούς δεν περιεσύλησαν οι αλλόφυλοι, και όπου περιεσώθη προς τοις άλλοις και η προς την Θεοτόκον ιδιάζουσα τιμή και το προνόμιον του επ’ ονόματι αυτής σεμνύνεσθαι, τα μεθέορτα εξακολουθούσι και μετά την 23 του μηνός.
Χάριν δε περιεργείας δύναται να σημειωθή και η σύμπτωσις ότι ο Αύγουστος αστρονομικώς ανήκει εις το ζώδιον το λεγόμενον της Παρθένου. Κατ’ αυτήν την ημέραν της εορτής τα άσματα και οι ύμνοι είναι εκ των καλλίστων της Εκκλησίας. Ο,τι υψηλόν και ωραίον έγραψε ποτέ ο Κοσμάς και ο Δαμασκηνός Ιωάννης, οι δύο μέγιστοι της Εκκλησίας μελοποιοί, τονίζεται την ημέραν ταύτην επ’ εκκλησίας, και η ακολουθία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αμιλλάται προς τας της Μεγάλης Εβδομάδος και των Χριστουγέννων.
Λυρικώτατος είναι ο ένθεος Κανών του ιερού Κοσμά, το «Πεποικιλμένη τη θεία δόξη», εις ήχον α΄ αδόμενος, πανηγυρικώτατος δε ο του θείου Δαμασκηνού προς το “Ανοίξω το στόμα μου”, εις δ΄ ήχον. Ο ειρμός της α΄ ωδής του α΄ ήχου έχει ως εξής: “Πεποικιλμένη τη θεία δόξη, η ιερά και ευκλεής Παρθένε μνήμη σου, πάντας συνηγάγετο, προς ευφροσύνην τους πιστούς, εξαρχούσης Μαριάμ μετά χορών και τυμπάνων, τω σω άδοντας Μονογενεί, ενδόξως ότι δεδόξασται”».
Εν κατακλείδι, ο ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου συναντά τη θερινή ραστώνη, τη ζώσα παράδοση, την «υπερδύναμη» της, τω όντι, εορτής και την απολύτως αναγκαία μέθεξη μεταξύ συγγενών και φίλων, η οποία καθίσταται απαραίτητη για την εσωτερική κάθαρση και την ατομική αναγέννηση, ενόψει της ελεύσεως των νέων προκλήσεων του «διακεκαυμένου» καθομολογουμένου Σεπτεμβρίου.
* Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και ΣτΕ, ανεξάρτητος βουλευτής
