Ο κ. Δ. Αβραμόπουλος βρίσκεται στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο της διακοινοβουλευτικής συνάντησης της IPU, που πραγματοποιήθηκε στον ΟΗΕ, καθώς και στο High-Level Meeting του Nizami Ganjavi International Center.
Στο πλαίσιο του High-Level Meeting, που πραγματοποιείται στο Harvard Club της Νέας Υόρκης παράλληλα με την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ο κ. Αβραμόπουλος συμμετείχε σε συζήτηση με θέμα «The State of Multilateralism Today: Challenges and Opportunities".
Στη συζήτηση συμμετείχαν επίσης η κα. Maria Fernanda Espinosa, Πρόεδρος της 73ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο κ. Kjell Magne Bondevik, πρώην Πρωθυπουργός της Νορβηγίας (1997–2000, 2001–2005), ο κ. Wu Hongbo, Ειδικός Εκπρόσωπος της Κυβέρνησης της Κίνας για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις (2019–2025) και πρώην Βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ (2012-2017), ο κ. Srgjan Kerim, Πρόεδρος της 62ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας (2000–2001), και η κα. Ana Palacio, Υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας (2002–2004).
Στην παρέμβασή του, ο κ. Αβραμόπουλος υπογράμμισε ότι εδώ και οκτώ δεκαετίες η πολυμερής διπλωματία αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της διεθνούς τάξης, προσφέροντας πλατφόρμες διαλόγου, μηχανισμούς πρόληψης κρίσεων και ένα πλαίσιο αρχών, κανόνων και θεσμών που εξασφαλίζουν τη σταθερότητα και την προβλεψιμότητα μεταξύ των διεθνών δρώντων. Τόνισε, ωστόσο, ότι σήμερα το πλαίσιο αυτό δοκιμάζεται από την επάνοδο της μονομέρειας, την πολιτική της ισχύος και την περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου, με αποτέλεσμα η παγκόσμια διακυβέρνηση να εμφανίζει σημάδια παράλυσης και κατακερματισμού.
Για τον λόγο αυτό, ο κ. Αβραμόπουλος ανέδειξε τρεις κύριους άξονες για την ανανέωση και την ενίσχυση της πολυμέρειας:
1) Τη μεταρρύθμιση του συστήματος του ΟΗΕ και ιδίως του Συμβουλίου Ασφαλείας, με διεύρυνση της αντιπροσώπευσης, ενίσχυση της νομιμοποίησης και διασφάλιση της λογοδοσίας,
2) Την αναβάθμιση του ρόλου των περιφερειακών δρώντων —όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αφρικανική Ένωση και η ASEAN— ώστε να λειτουργούν συμπληρωματικά και ενισχυτικά προς το σύστημα του ΟΗΕ, και
3) Τη συμπερίληψη της κοινωνίας των πολιτών, του ιδιωτικού τομέα, των πόλεων και της επιστημονικής κοινότητας στη διαμόρφωση λύσεων, για μεγαλύτερη καινοτομία και αποδοχή.
Παράλληλα, ο κ. Αβραμόπουλος επεσήμανε την ανάγκη η πολυμέρεια να επανασυνδεθεί με την «ηθική πυξίδα» της: Τη διαφύλαξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και την υπεροχή του δικαίου έναντι της ισχύος.
Στο πλαίσιο αυτό αναφέρθηκε στις υφιστάμενες κρίσεις και εστίες έντασης —από την Ουκρανία και τη Γάζα έως το Σαχέλ και τη Νότια Σινική Θάλασσα— καθώς και στις μη "παραδοσιακές" απειλές, όπως η κλιματική αλλαγή, οι πανδημίες, οι κυβερνοεπιθέσεις, η μετανάστευση και η επισιτιστική ανασφάλεια, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για προκλήσεις που καμία χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της και απαιτούν συλλογική δράση.
Κλείνοντας, ο κ. Αβραμόπουλος τόνισε ότι, παρότι η τρέχουσα κατάσταση είναι εύθραυστη, δεν είναι αδιέξοδη, και ότι με ρεαλισμό, μεταρρυθμίσεις και ανανεωμένη δέσμευση για συνεργασία, η τρέχουσα περίοδος αβεβαιότητας μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία για όλους.
