Κάποτε μετρούσαμε υπουργούς με έργα. Τώρα μετράμε πρώην υπουργούς με καταδίκες. Και η μονάδα μέτρησης – κατά την πολιτική φυσική του Άρη Πορτοσάλτε – λέγεται απλώς: 13-0.

Ο Νίκος Παππάς, ο κάποτε πανίσχυρος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, που επιχείρησε να στήσει κανάλι, διαγωνισμούς, νέες διαπλοκές με παλιά υλικά και κατάφερε να φτάσει στον Άρειο Πάγο μετρώντας 13 δικαστές εναντίον του και κανέναν υπέρ, επιστρέφει κάθε τόσο στην επικαιρότητα σαν κακό σίκουελ από VHS δεκαετίας '90. Το κοινό δεν ενδιαφέρεται πια, αλλά ο ίδιος επιμένει.

Και μάλιστα τώρα καταγγέλλει… τη Δικαιοσύνη, τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τους Θεσμούς, τη Δημοκρατία γενικώς. Κατά τον ίδιο, όλοι του φταίνε – εκτός απ’ τον ίδιο.

Ε λοιπόν όχι. Η Δικαιοσύνη δεν τον καταδίκασε με 13-0 για να κάνει εκείνος επανάληψη του «Είμαι αθώος, το σύστημα με κυνηγά». Δεν του έστησαν δίκη οι πολιτικοί του αντίπαλοι, αλλά οι θεσμοί που επιχείρησε να παρακάμψει. Δεν του χρέωσαν «πολιτική ευθύνη», αλλά ποινική καταδίκη για παράβαση καθήκοντος. Και τώρα, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επιστρέφει και ως σχολιαστής.



Όπως σωστά το έθεσε ο Άρης Πορτοσάλτε στον ΣΚΑΪ: «Όποιος πολιτικός ενεπλάκη σε ρουσφέτι, είτε από την κεντρική διοίκηση, είτε ως βουλευτής, για εκταμίευση παράνομου χρήματος, τελειώνει με την πολιτική».

Ακούστηκε
απλό. Αλλά για την Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, το αυτονόητο μοιάζει επαναστατικό. Ο Νίκος Παππάς δεν τελείωσε με την πολιτική όταν καταδικάστηκε. Αντιθέτως, έδωσε συνεντεύξεις.

Εμφανίστηκε ξανά. Και όπως σχολίασε ο Δημήτρης Οικονόμου: «Σιγά ρε παιδιά, μη σκοτώνεστε. Εδώ έχουμε καταδικασμένους για παράβαση καθήκοντος και πανηγυρίζουν».

Για αυτό ακριβώς – και όχι για λόγους υπερβολής – του κόλλησαν το παρατσούκλι: 13-0. Όπως είπε και πάλι ο Πορτοσάλτε: «Για αυτό τον λέμε 13-0. Για αυτό τον προσφωνούμε 13-0. Αν θυμάμαι καλά, το όνομά του ξεχάστηκε ήδη».

Μπορεί να ξεχάστηκε το όνομα. Αλλά ο αριθμός έμεινε. Όχι ως ανέκδοτο, αλλά ως μνημείο πολιτικής αποτυχίας
. Στην ιστορία της Μεταπολίτευσης, ελάχιστοι πολιτικοί κατάφεραν να συνδέσουν τόσο εμφατικά το όνομά τους με το πολιτικό φιάσκο, τη θεσμική εκτροπή και τη δικαστική κατάρρευση. Ο Νίκος Παππάς, ο άνθρωπος που θέλησε να «τα αλλάξει όλα» στην ενημέρωση, έμεινε στην ιστορία όχι για το «τι άλλαξε», αλλά για το πώς τον άλλαξαν τα ίδια τα δικαστήρια.

Και τώρα που το μόνο που του απομένει είναι να αμφισβητεί τους θεσμούς που τον έκριναν, μένει ένα ερώτημα: πόση ανοχή ακόμη δικαιούται αυτός ο πολιτικός, σε μια χώρα που επιτέλους θυμάται ότι πολιτική χωρίς θεσμούς είναι απλώς αυθαιρεσία;

Ο Παππάς μπορεί να πανηγυρίζει στο προσωπικό του timeline. Αλλά οι πολίτες καταλαβαίνουν.
Και ίσως, για πρώτη φορά, το 13-0 να μην είναι μόνο ένας αριθμός. Είναι μια τελεία.