Οι μάσκες έπεσαν. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έσπευσαν να επιβεβαιώσουν όλους όσοι μιλούν για εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών , εκμετάλλευση συγγενών θυμάτων και πολιτών με μοναδικό γνώμονα τις ψήφους διαμαρτυρίας που το καθένα θέλει για τον εαυτό του. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί συγγενείς είναι πλέον εκτεθειμένοι μετά την απόφαση του Χρήστου Τριαντόπουλου να αιτηθεί την παραπομπή του στον φυσικό δικαστή και την άρνησή τους.
Στόχος τους είναι το επικοινωνιακό σόου μέσα από την Προανακριτική και η διατήρηση του θέματος των Τεμπών στην επικαιρότητα με τρόπο που θα προκαλεί διαρκώς αντιδράσεις. Αδιαφορούν πλήρως για την αλήθεια και την απόδοση δικαιοσύνης και επιχειρούν να μετατρέψουν μια διαδικασία σε σόου για μικροκομματικά οφέλη.
Ο πολιτικός καιροσκοπισμός λαμβάνει πλέον σάρκα και οστά. Αποτυπώνεται στους χειρισμούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ακόμη και αυτών που δηλώνουν κόμματα εξουσίας, όπως το ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο έχει ξεχάσει τα περί δήθεν σοβαρής αντιπολίτευσης, αλλά γίνεται ουρά κομμάτων όπως αυτά της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Κυριάκου Βελόπουλου. Η άρνηση της Χαριλάου Τρικούπη αναδεικνύει το πώς αντιλαμβάνεται τον ρόλο της στο πολιτικό σκηνικό.
Η έλλειψη προτάσεων και εναλλακτικών λύσεων είναι αυτά που οδηγούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Έχουν γαντζωθεί πάνω στην τραγωδία των Τεμπών και ασκούν αντιπολίτευση του πεζοδρομίου πετροβολώντας το τζάμι της κυβέρνησης προκειμένου να το ραγίσουν. Είναι χαρακτηριστικό πως την ώρα κατά την οποία οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν φθείρεται μόνο η κυβέρνηση αλλά και τα κόμματα –κατά δήλωση τελικά– εξουσίας, εμμένουν σε μια τακτική εξαγρίωσης του πλήθους για να δημιουργηθεί ένα κύμα στο οποίο θα μπορούσαν να ανέβουν.
Και ενώ τελικά αυτό εξυπηρετεί μόνο κόμματα όπως της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Κυριάκου Βελόπουλου, επιμένουν να λειτουργούν ως συλλογικότητες. Χάνουν ψηφοφόρους, αλλά συνεχίζουν γνωρίζοντας, όπως και οι ίδιοι δηλώνουν, ότι δεν υπάρχει τρόπος να κερδίσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γι’ αυτό επιλέγουν τον ευτελισμό των θεσμών, γι’ αυτό αναζητούν το χάος που είναι η μοναδική ευκαιρία όσων δεν έχουν τίποτα άλλο να πουν ή να προτείνουν.
