Η τραγωδία στο Μάτι το 2018 ήταν μια από τις φονικότερες φυσικές καταστροφές στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, με 104 νεκρούς και ανυπολόγιστες καταστροφές.
Πέρα από την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να διαχειριστεί την κρίση, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ένα αδιανόητο μείγμα αλαζονείας, συγκάλυψης και έλλειψης ανάληψης ευθύνης.
Ωστόσο, επτά χρόνια αργότερα, βλέπουμε τα ίδια πολιτικά στελέχη να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την τραγωδία των Τεμπών για μικροπολιτικά οφέλη, ξεχνώντας τις δικές τους εγκληματικές αμέλειες. Αυτή η στάση δεν είναι απλώς υποκριτική, αλλά βαθιά προσβλητική προς τα θύματα και των δύο καταστροφών.
Την ώρα μάλιστα που αυτήν την εποχή διεξάγεται σε δεύτερο βαθμό η δίκη για το Μάτι.
Το Μάτι: μια κυβέρνηση που κρυβόταν
Στις 23 Ιουλίου 2018, η φωτιά στο Μάτι σάρωσε τα πάντα, με αποτέλεσμα δεκάδες άνθρωποι να βρουν τραγικό θάνατο. Αντί να αναλάβουν ευθύνες, τα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησαν από την πρώτη στιγμή να αποποιηθούν κάθε ευθύνη.
Ο τότε πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, εμφανίστηκε μπροστά στις κάμερες σε μια σκηνοθετημένη σύσκεψη, όπου κανείς δεν ανέφερε τους νεκρούς, παρότι οι αρχές ήδη γνώριζαν την τραγική κατάληξη.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε εκείνη τη σύσκεψη συμμετείχαν ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, ο Παύλος Πολάκης που τον συνεπικουρεί στην προεδρία και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος που ωρύεται στα κανάλια σήμερα από διαφορετικό πολιτικό μετερίζι.
Στη συνέχεια, η κυβέρνηση προσπάθησε να παρουσιάσει τη φωτιά ως «αναπόφευκτη» και να επιρρίψει τις ευθύνες στην αυθαίρετη δόμηση και την κλιματική αλλαγή. Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει την περιβόητη συνέντευξη τύπου που μας έδειχναν δορυφορικές εικόνες και αποκάλυπταν ένα φοβερό σχέδιο εμπρησμού με το Νίκο Παππά να ελέγχει τους παρευρισκόμενους.
Όταν, όμως, αποκαλύφθηκε ότι η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και η Πυροσβεστική δεν είχαν καν εκπονήσει σχέδιο εκκένωσης, ενώ υπήρχαν προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο πυρκαγιάς, η ανικανότητα της κυβέρνησης ήταν πλέον αδιαμφισβήτητη.
Ακόμα χειρότερα, όταν ο τότε υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος επισκέφθηκε την κατεστραμμένη περιοχή, αντί να δείξει συμπόνια, κατηγόρησε τους κατοίκους ότι «έχτισαν αυθαίρετα» και ουσιαστικά ευθύνονται οι ίδιοι για την καταστροφή τους.
Παράλληλα, ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, δήλωνε προκλητικά ότι δεν έβρισκε κανένα «σημαντικό λάθος» στους χειρισμούς της κυβέρνησης και ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε κυνικά στους κατοίκους ότι «και να σας έδινα δύο χιλιάρικα θα τα σπαταλάγατε». Οι διακοπές στο κότερο ενώ η Ελλάδα θρηνούσε είναι το κερασάκι στην τούρτα της υποκρισίας.
Το αποκορύφωμα της συγκάλυψης ήρθε όταν αποκαλύφθηκε ότι ανώτερα στελέχη της Πυροσβεστικής είχαν προσπαθήσει να κουκουλώσουν τις ευθύνες τους και μάλιστα είχαν απειλήσει υπαλλήλους που ήθελαν να μιλήσουν. Όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα κρατικής αποτυχίας και πολιτικού κυνισμού.
Η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ στα Τέμπη
Πέντε χρόνια μετά, η τραγωδία των Τεμπών έφερε ξανά στο προσκήνιο το θέμα των παθογενειών του κράτους. Αυτήν τη φορά, ο ΣΥΡΙΖΑ, που τότε κατηγορούσε τους πάντες εκτός από τον εαυτό του, εμφανίζεται ως οργισμένος τιμητής της διαφάνειας και της λογοδοσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να παρουσιάσει την τραγωδία ως αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αγνοώντας επιδεικτικά ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο είχε σοβαρά προβλήματα και επί των δικών τους ημερών.
Η σύμβαση 717 για την τηλεδιοίκηση, που θα μπορούσε να αποτρέψει το δυστύχημα, είχε υπογραφεί το 2014 με έτος αποπεράτωσης το 2016 και παρέμεινε σχεδόν στάσιμη επί ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, το 2019, λίγο πριν φύγουν από την εξουσία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωνε ότι το σύστημα ασφαλείας θα ολοκληρωνόταν σύντομα – κάτι που προφανώς δεν ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να γίνει.
Αντί να αναγνωρίσουν ότι έχουν και οι ίδιοι μερίδιο ευθύνης στη συνολική υποβάθμιση του ελληνικού σιδηροδρόμου, οι ίδιοι πολιτικοί που τότε ζητούσαν «ψυχραιμία» για το Μάτι, τώρα απαιτούν παραιτήσεις και μιλούν για εγκληματική αδιαφορία. Ο Σωκράτης Φάμελλος και τα στελέχη του εμφανίζονται ως υπέρμαχοι της δικαιοσύνης, όταν οι ίδιοι συγκάλυπταν τις δικές τους αποτυχίες.
Δύο τραγωδίες, δύο μέτρα και δύο σταθμά
Και στις δύο περιπτώσεις, οι κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να αποτρέψουν το κακό. Όμως, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει μια βαθιά πολιτική υποκρισία. Όταν ήταν στην εξουσία, ζητούσαν «να μην πολιτικοποιηθεί η τραγωδία». Τώρα που είναι στην αντιπολίτευση, κάνουν ακριβώς το αντίθετο.
Αυτό που μένει από όλα αυτά είναι μια απογοητευτική εικόνα ενός τμήματος του πολιτικού συστήματος που χρησιμοποιεί τις ανθρώπινες τραγωδίες για μικροπολιτικά οφέλη, ανάλογα με το αν βρίσκεται στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση.
Το ελάχιστο που οφείλει κάθε έντιμος πολιτικός είναι να αναγνωρίζει τις ευθύνες του και να εργάζεται για να μην επαναληφθούν τέτοιες καταστροφές – και όχι να μετατρέπει τον πόνο των θυμάτων σε πολιτικό εργαλείο.
