Δεν είναι αντιπολίτευση αυτό που υπάρχει σήμερα στη χώρα. Είναι μια μάχη πολιτικής επιβίωσης μεταξύ των κομμάτων και των αρχηγών τους που αναζητούν σωσίβιο για να διασωθούν βλέποντας ότι αδυνατούν να πείσουν τους πολίτες για τον ρόλο τους. Η αναξιοπιστία και η υποκρισία αποτελούν το κύριο χαρακτηριστικό τους.
Αυτό που γίνεται δεν έχει προηγούμενο. Κόμματα και αρχηγοί βρίσκονται σε μια διαρκή μάχη για το ποιος θα επιτεθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο στην κυβέρνηση για οποιοδήποτε θέμα προκύπτει. Και όταν δεν προκύπτει, επιχειρούν να δημιουργήσουν. Η αντίδραση των κομμάτων –όλων, χωρίς εξαιρέσεις– στο θέμα που ανέκυψε με την Ιερά Μονή του Σινά αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, αλλά δεν είναι το μόνο.
ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας, Ελληνική Λύση και όλοι οι υπόλοιποι έσπευσαν να βγάλουν ανακοινώσεις πριν καν ενημερωθούν για τα δεδομένα. Υιοθέτησαν δημοσιεύματα και φυσικά θεωρίες συνωμοσίας του Διαδικτύου για να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση φτάνοντας σε σημείο να θέτουν υπό αμφισβήτηση τις διεθνείς σχέσεις της χώρας.
Μέχρι και τα fake news για δήθεν συμφωνία να δοθεί η Μονή του Σινά στην Αίγυπτο ως αντάλλαγμα για την ενεργειακή συμφωνία υιοθέτησαν και τα έθεσαν ως δήθεν ερωτήματα –όπως έκανε ο Σωκράτης Φάμελλος με τον γιο της εισαγγελέως της Λάρισας από το βήμα της Βουλής– για να δημιουργήσουν το ανάλογο αφήγημα που ομοιάζει με αυτό του ξυλολίου.
Παράλληλα, επιτέθηκαν στην κυβέρνηση για τα όσα συνέβησαν στον αγώνα μπάσκετ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, την ώρα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε στείλει το σαφές μήνυμα του πρωθυπουργού για διακοπή του πρωταθλήματος αν δεν καθίσουν στο ίδιο τραπέζι οι διοικήσεις των δύο ομάδων. Το χειρότερο είναι ότι επιχείρησαν να ασκήσουν κριτική σε μια κυβέρνηση που παρενέβη δυναμικά αντιμετωπίζοντας την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στο ποδόσφαιρο με απτά μάλιστα αποτελέσματα.
Για τη βία στα πανεπιστήμια ήταν αναμενόμενο να αντιδράσουν και να κατηγορήσουν την κυβέρνηση ότι επιχειρεί την απαξίωσή τους την ώρα που και οι πρυτάνεις δείχνουν διατεθειμένοι να πάρουν μέτρα ώστε να μην επαναληφθούν φαινόμενα με καταλήψεις και κυρίως με τις επιδρομές και το μπάχαλο εντός των ιδρυμάτων.
Και αυτές είναι μόνο τρεις περιπτώσεις. Η αντιπολίτευση του «όχι σε όλα» έχει μετατραπεί σε αντιπολίτευση του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» αφού επί της ουσίας το ένα κόμμα επιχειρεί να εμφανιστεί πιο τοξικό και πιο λαϊκίστικο από το άλλο με κραυγές, ύβρεις, ακραίους χαρακτηρισμούς και στοχοποιήσεις.
Δίνουν μάχη επιβίωσης και γίνονται επικίνδυνα για τη χώρα, την οποία προσπαθούν να διασύρουν με κάθε τρόπο. Θυμίζουν τον Γιώργο Παπανδρέου που χαρακτήριζε τους πολίτες διεφθαρμένους σπρώχνοντας τη χώρα στα μνημόνια. Αδυνατούν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο, να παρουσιάσουν λύσεις, έστω ένα πρόγραμμα και ένα σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος.
Στόχος τους είναι ένας: να μην πάρει αυτοδυναμία ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις επόμενες εκλογές, διότι η πρώτη θέση για τα ίδια είναι ένα μακρινό όνειρο. Βρίσκονται μακριά από τους πολίτες, όπως συνέβη και το 2023, όμως και δεν μπορούν καν να τους αφουγκραστούν.
