Με το μαρτύριο της σταγόνας μοιάζει αυτό που κάνει η κυβέρνηση στην αντιπολίτευση. Κι αυτό, την ώρα που ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις θεωρούσαν ότι μπορούν να πάρουν το πάνω χέρι, συνεχίζοντας να ποντάρουν στο μαύρο και στο γκρίζο, επενδύοντας παράλληλα στο αφήγημα του λαϊκισμού.
Η κυβέρνηση με την αλλαγή τακτικής της, περνώντας από τη στήριξη κατηγοριών των πολιτών με επιδόματα σε μόνιμα μέτρα στήριξης της κοινωνίας, αιφνιδίασε την αντιπολίτευση που μοιάζει να κυνηγά την ουρά της υποσχόμενη στους πάντες τα πάντα.
Σπίτια, 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο, 13η και 14η σύνταξη, τσάμπα ρεύμα, φτηνά εισιτήρια, υψηλά επιτόκια καταθέσεων, μειώσεις ΦΠΑ, αυξήσεις σε όλους αλλά χωρίς καμία κοστολόγηση και, κυρίως, χωρίς να λένε πού θα βρουν τους πόρους, την ώρα που η κυβέρνηση κάνει πράξη τις δεσμεύσεις της.
Ο πανικός δε των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι τέτοιος που προσπαθούν να προσποιηθούν ότι δεν καταλαβαίνουν το τι τους βρήκε και επιμένουν να μιλάνε για επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης, την ώρα που τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από τον κ. Μητσοτάκη είναι μόνιμα!
Ο μεγαλύτερος δε εφιάλτης τους είναι ότι ακολουθεί και ένα νέο πακέτο στήριξης με φοροαπαλλαγές στη ΔΕΘ, που θα τους συρρικνώσει ακόμη και τις ελάχιστες ελπίδες που είχαν να παρουσιάσουν ένα εναλλακτικό κυβερνητικό αφήγημα.
Ο πρωθυπουργός συνεχίζει να ποντάρει στην αξιοπιστία του, όταν Ανδρουλάκης και Φάμελλος δεν μπορούν να πείσουν ούτε τους «δικούς» τους για τα όσα λένε, με αποτέλεσμα δημοσκοπικά να παρουσιάζουν τραγική εικόνα. Η μόνιμη επωδός τους είναι επιχειρήματα που έξι χρόνια παραμένουν ίδια δείχνοντας το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται.
Ο σχεδιασμός τους είναι από τη μια να απαξιώσουν τα μέτρα μιλώντας για «ψίχουλα» και από την άλλη να περάσουν τη γραμμή ότι είναι επιδόματα τα οποία μοιράζει η κυβέρνηση είτε για να αλλάξει τη δημοσκοπική της εικόνα είτε γιατί έχει το βλέμμα της σε κάλπες.
Η πραγματικότητα είναι ότι αιφνιδιάστηκαν από το ότι η κυβέρνηση επιστρέφει στους πολίτες τα λεφτά που βρίσκει δημιουργώντας πλεονάσματα, χωρίς να επιβάλλει νέους φόρους και, κυρίως, χωρίς να ρισκάρει τη δημοσιονομική σταθερότητα. Μάλιστα, απαντώντας στους ισχυρισμούς της αντιπολίτευσης περί φοροαφαίμαξης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Παύλος Μαρινάκης, τόνισε ότι «τα πλεονάσματα του Μητσοτάκη δεν είναι από υπερφορολόγηση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αυξήσει ούτε έναν φόρο.
Τα πλεονάσματα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν από υπερφορολόγηση. Η κυβέρνηση έχει μειώσει ή καταργήσει 72 άμεσους και έμμεσους φόρους. Είκοσι τρεις ΦΠΑ έχουν μειωθεί».
Τα αδιέξοδα των κομμάτων της αντιπολίτευσης και ο παραλογισμός τους φαίνονται ακόμη και στην κατηγορία που αποδίδουν στην κυβέρνηση περί παροχολογίας και «εξαγοράς» των πολιτών εν όψει πρόωρων εκλογών. Δηλαδή η κυβέρνηση εάν δεν δώσει τίποτε είναι ανάλγητη, ενώ όταν δίνει εξαγοράζει τους πολίτες! Δηλαδή τα θέλουν μονά ζυγά δικά τους για να έχουν το περιθώριο να αναπτύσσουν την καταστροφολογία στην οποία επενδύουν!
Πάντως από το Μαξίμου τονίζουν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης «δεν είναι προεκλογικά» και ότι «τον κόσμο δεν τον θυμάσαι προεκλογικά, εάν τον θυμάσαι προεκλογικά, τότε τον εμπαίζεις» προσθέτοντας ότι «οι εκλογές είναι η τελική κρίση των πολιτών για τα όσα έκανες και όσα θα κάνεις. Δεν υπάρχει ζήτημα προεκλογικής περιόδου, εκλογές θα κάνουμε το 2027».
Ο πανικός όμως της αντιπολίτευσης είναι με… φόντο τη ΔΕΘ. Και αυτό γιατί εάν ο πρωθυπουργός ανακοινώσει τα όσα διαρρέονται και αφορούν τις φορολογικές κλίμακες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, τότε τα αφηγήματα της μιζέριας που στήνονται θα πάνε στον κουβά και θα χάσουν κάθε προοπτική ανάκαμψης ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν να χάνουν κοινωνικές ομάδες στις οποίες πόνταραν.
Όσο για την κυβέρνηση, θα περιμένει με ενδιαφέρον το τι θα καταγράψουν οι επόμενες δημοσκοπήσεις, καθώς η στρατηγική της, η βελτίωση των στοιχείων της μακροοικονομίας να περνά στην κοινωνία, είναι πλέον δεδομένη, κάτι που γεμίζει ανασφάλεια την αντιπολίτευση, που πλέον θα μείνει άνευ επιχειρημάτων και με μόνο της όπλο τη σκανδαλολογία, που δεν πουλάει πλέον σε μια υποψιασμένη κοινωνία, η οποία θέλει σταθερότητα κι όχι τοξικότητα και περιπέτειες που θα ρισκάρουν τα δεδομένα της ζωής των πολιτών. Είναι αυτό που λέει απλά ο λαός: κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει…
