Σε μια χώρα που άντεξε μνημόνια, πανδημία και γεωπολιτικές κρίσεις, η αντιπολίτευση αποφάσισε να τη δοκιμάσει με κάτι πιο ριζοσπαστικό: την κοινή της λογική. Με 14 κάλπες, 3 ξεχωριστές προτάσεις και 12.000 ψηφοδέλτια, η Βουλή μετατρέπεται για μία μέρα σε αποθήκη εμπορευμάτων της Αντιπολίτευσης Α.Ε., μιας εταιρείας πολιτικής ευθύνης… αλλά χωρίς εγγύηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στη δίνη της εσωκομματικής του κατάρρευσης, είδε την πρότασή του να καταρρέει πριν καν φτάσει στο Προεδρείο. Ο Κασσελάκης έκανε πίσω την τελευταία στιγμή, αφήνοντας το κόμμα του μετέωρο, δίνοντας έτσι τον τόνο της πολιτικής του αξιοπιστίας: μεγάλες δηλώσεις, μηδέν πράξεις. Το ΠΑΣΟΚ έφερε δική του πρόταση, λες και είμαστε σε φεστιβάλ ιδεών, ενώ η περιβόητη «συμμαχία των εσχάτων» αποφάσισε ότι το πιο χρήσιμο που έχει να προσφέρει είναι άλλη μία εκδοχή του ίδιου αφηγήματος
Κάθε βουλευτής θα ρίξει 14 ψηφοδέλτια, ένα για κάθε πρόσωπο. Και για κάθε πρόσωπο, θα έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει έως και τρεις φορές. Έτσι, η αλήθεια θα προκύψει κάπως σαν… δημοσκόπηση γνώμης με πολλαπλές επιλογές. Αν είσαι υπέρ του κράτους δικαίου αλλά έχεις και νεύρα με κάποιον, απλώς ψήφισε και τις τρεις προτάσεις. Κανείς δεν θα σε παρεξηγήσει. Ή μάλλον, κανείς δεν θα καταλάβει.
Η αντιπολίτευση απέδειξε ξανά πως δεν χρειάζεται πρόγραμμα, ούτε συνοχή. Αρκεί να υπάρχει ένας κοινός εχθρός: η κυβέρνηση. Από κει και πέρα, ό,τι κάτσει. Όπως και στην Αντιπολίτευση Α.Ε., όλα χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς προοπτική και φυσικά χωρίς καμία εγγύηση σοβαρότητας.
