Ο Νίκος Παππάς το έκανε πάλι το θαύμα του. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να προσθέσει μια ακόμη πινελιά πολιτικής παραφροσύνης στο βιογραφικό του, δηλώνοντας ότι με τον Μάκη Βορίδη στο υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου «θα φοβόμαστε να βγούμε με τη βάρκα μας αν μας έχει τσιμπήσει λίγο ο ήλιος, μη μας τουφεκίσει κανένας λιμενικός».
Ας κάνουμε μια παύση. Ο άνθρωπος είπε ότι αν σε δει λίγο μαυρισμένο το Λιμενικό, μπορεί να σε εκτελέσει. Αν αυτό δεν είναι πολιτική τοξικότητα επιπέδου Twitter, τότε τι είναι; Θα μπορούσε να είναι και μια διαφήμιση αντηλιακού: «Μην πας για μπάνιο χωρίς προστασία – υπάρχει κίνδυνος να σε μπερδέψει το κράτος με λαθρομετανάστη!»
Φυσικά, αυτό δεν είναι το πρώτο παραλήρημα του Νίκου Παππά. Ο άνθρωπος που αποκάλεσε τη Νέα Δημοκρατία «φυτώριο δολοφόνων, παιδόφιλων και βιαστών» τώρα αποφάσισε να προσβάλει και το Λιμενικό Σώμα. Λες και οι άνδρες και οι γυναίκες που φυλάνε τα σύνορα της χώρας είναι τίποτα ρατσιστές πιστολέρο που περιμένουν στην ακτή για να πυροβολήσουν όσους έκατσαν λίγο παραπάνω στον ήλιο.
Αλλά το πραγματικά ενδιαφέρον δεν είναι η δήλωση του Παππά – άλλωστε, είναι γνωστό ότι η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα δεν είναι το δυνατό του σημείο. Το ενδιαφέρον είναι η πλήρης αφωνία του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε μία λέξη αποδοκιμασίας. Ούτε μία προσπάθεια να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Τίποτα. Σιγή ασυρμάτου.
Και γιατί να μιλήσουν, άλλωστε; Μήπως τον διέγραψαν όταν αποκαλούσε τη ΝΔ «φυτώριο βιαστών»; Μήπως τον μάζεψαν όταν άνοιγε το στόμα του και έλεγε ό,τι του κατέβει; Αντί να αποστασιοποιηθεί, το κόμμα του φαίνεται να του δίνει το ελεύθερο να λέει ό,τι θέλει, όσο ακραίο και αν είναι.
Και εδώ είναι το πραγματικό πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κερδίσει το χαμένο έδαφος υιοθετώντας όλο και πιο τοξική ρητορική. Το έχουμε ξαναδεί το έργο. Όσο τα ποσοστά του πέφτουν, τόσο ανεβάζει την ένταση. Δεν έχει σημασία αν αυτό ρίχνει ακόμα πιο χαμηλά το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Δεν έχει σημασία αν γίνονται ένα με το βούρκο. Δεν έχει σημασία αν το κόμμα μοιάζει όλο και περισσότερο με μια κακόγουστη διαδικτυακή τρολιά. Το μόνο που έχει σημασία είναι να κάνουν θόρυβο.
Και βέβαια, υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα: Πού είναι οι υπόλοιποι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ; Πού είναι οι μετριοπαθείς φωνές που θα μπορούσαν να πουν «φίλε, αυτό που είπες ήταν ακραίο»; Υπάρχουν τέτοιες φωνές ή τους έχουν πάρει όλους η μπάλα της τοξικότητας;
Το πιο αστείο είναι ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ λατρεύει να μιλάει για «ακροδεξιά ρητορική», δεν έχει κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιεί ακριβώς την ίδια τακτική από την άλλη πλευρά. Αν κάτι τέτοιο το έλεγε κάποιος δεξιός πολιτικός, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε ξεσηκώσει τον κόσμο. Θα ζητούσαν παραιτήσεις, διαγραφές, εξεταστικές επιτροπές. Τώρα όμως; Σφυρίζουν αδιάφορα.
Αλλά εδώ είναι το αληθινό ερώτημα: ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να γίνει ξανά ένα σοβαρό κόμμα εξουσίας (γέλια κοινού) ή έχει αποφασίσει να γίνει ένα πολιτικό freak show όπου οι πολιτικοί του λένε ό,τι πιο ακραίο τους κατέβει στο κεφάλι χωρίς καμία επίπτωση;
Το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ότι επιτρέπει σε στελέχη του να εκτοξεύουν τέτοιες δηλώσεις. Το πρόβλημα είναι ότι, με τη στάση του, δείχνει ότι τις αποδέχεται. Και αυτό λέει πολλά περισσότερα από μια ακόμα γραφική δήλωση του Νίκου Παππά.
