Είναι η πρώτη Ελληνίδα πρόεδρος της Βουλής (2004-2007) και η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών (το 2020). Η Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη, ομότιμη καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, γκρέμισε στερεότυπα και άνοιξε δρόμους για τις Ελληνίδες. Στις 11 Μαρτίου 2009, μιλώντας στη Βουλή σε ειδική συνεδρίαση για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, είπε μεταξύ άλλων πως «σήμερα η γυναίκα είναι υποχρεωμένη να εργάζεται, είναι υποχρεωμένη να συνδυάζει τις οικογενειακές της υποχρεώσεις με την εργασία της. Η γυναίκα κατ’ εξοχήν αναλαμβάνει την ανατροφή των παιδιών και την περίθαλψη των γερόντων, επειδή το κράτος υστερεί στην κοινωνική προστασία… Το μεγάλο φορτίο πέφτει στη γυναίκα και για αυτό είμαστε και πίσω σε θέματα ισότητας». Ευπρεπής και στιβαρή στην παρουσία και στις τοποθετήσεις της, έδωσε σκληρές μάχες για την παράταξη. «Η Παιδεία είναι ο κοινωνικός χώρος στον οποίο το ΠΑΣΟΚ εφήρμοσε μία καταστρεπτική πολιτική και δημιούργησε αφόρητες συνθήκες και για τους νέους και για τις οικογένειές τους», την ακούσαμε να λέει στην Ολομέλεια της Βουλής στις 10 Ιανουαρίου 2000.
Πολιτική συνέπεια
Στις 13 Μαΐου 2008, στο πλαίσιο της συζήτησης για τη συνταγματική αναθεώρηση και την πρόταση για τροποποίηση του άρθρου 16, ανέφερε στην Ολομέλεια: «Στοιχείο που ήλπιζα ότι θα μπορούσε να μας βοηθήσει στο να συνεννοηθούμε είναι ότι θα αντιλαμβανόμασταν την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η χώρα μας συνταγματικά, το να είναι δηλαδή η μόνη ευρωπαϊκή χώρα –και δεν ξέρω αν και παγκόσμια είναι η μόνη– που διαθέτει τέτοιο κρατικό μονοπώλιο, τέτοιας συνταγματικής περιωπής απαγόρευση ίδρυσης πανεπιστημίων. Νομίζω επίσης ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ποια ήταν ίσως και η δικαιολογία αυτής της διάταξης. Η δικαιολογία είναι ότι μετά την έξοδο από τον εμφύλιο, μετά την περιπέτεια της δικτατορίας, καλό θα ήταν το κράτος να έχει τα πλοκάμια του μέσα και πάνω από την ανώτατη εκπαίδευση. Να μιλάμε μεν περί ελευθερίας έρευνας και διδασκαλίας, αλλά επειδή “όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει και τα μισά”, το κράτος, η άρχουσα τάξη δηλαδή –για να χρησιμοποιήσω και μία έκφραση που κυρίως τα αριστερά κόμματα χρησιμοποιούν– να έχει το μάτι της και τον έλεγχό της μέσα στην ανώτατη εκπαίδευση. Αυτά δεν τα συνειδητοποιούμε, ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε πιο σύγχρονοι, πιο προσαρμοσμένοι στο διεθνές περιβάλλον και να φέρουμε τη χώρα μας σε επίπεδο ευθυγράμμισης με τα ευρωπαϊκά κράτη τουλάχιστον που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Eνωση;… Λυπάμαι που δεν θα μεταρρυθμιστεί το άρθρο 16, σύμφωνα με την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο για τους λόγους που έχουν αναπτύξει εξαιρετικά εύστοχα οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας – διότι π.χ. δεν θα ανοίξει επιτέλους η προσφορά της ανώτατης Παιδείας, αλλά θα μείνει μίζερα περιορισμένη στις δυνατότητες που μπορεί να διαθέτει το πάντα όχι ιδιαιτέρως πλούσιο ελληνικό κράτος, αλλά και εξαιτίας δύο άλλων μειονεκτημάτων, τα οποία θα τα δούμε γρήγορα στο μέλλον και θα έχουμε μετανιώσει ενδεχομένως, γιατί χάσαμε αυτήν την ευκαιρία… Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τι απεφάνθη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο θέμα της υπόθεσης Νέρι ως προς την Ιταλία, πρέπει να θεωρούμε μάλλον βέβαιο ή τουλάχιστον πολύ πιθανό ότι θα ανοίξει η ελληνική επικράτεια μέσω του συστήματος franchising στα ξένα πανεπιστήμια… Θα υποχρεωθούμε, λοιπόν, μετά την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης να δεχθούμε τα παραρτήματα των ευρωπαϊκών ξένων πανεπιστημίων». Τα παραπάνω αναδεικνύουν αλλά και αποδεικνύουν τη διαχρονική πολιτική συνέπεια της Νέας Δημοκρατίας.
Από την πλευρά του ναυάρχου πατρός της Ευάγγελου, έλκει την καταγωγή της από την Υδρα. Οι δημοτικές αρχές του νησιού την ανακήρυξαν το 2006 επίτιμη δημότη. Δίδαξε Ποινικό Δίκαιο στη Νομική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με τη ΝΔ το 1981 και από το 1985 ως το 2009 ήταν ανελλιπώς βουλευτής Α’ Αθηνών. Εχει διατελέσει αν. υπουργός Εθνικής Παιδείας, αν. υπουργός και υπουργός Πολιτισμού και υπουργός Δικαιοσύνης. Παντού άφησε πίσω της μεγάλο έργο. Τα βιβλία της γύρω από το Ποινικό Δίκαιο, από το 1961 ως σήμερα, είναι εννέα.
