ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ανδρουλάκης και Σωκράτης Φάμελλος. Δύο κόμματα που δηλώνουν κόμματα εξουσίας βρίσκονται σε ένα διαρκές βέρτιγκο χωρίς διέξοδο. Η τοξικότητα και ο λαϊκισμός είναι το μόνο που έχουν να δώσουν. Μόνο που υπάρχουν καλύτεροι εκφραστές αυτού του είδους αντιπολίτευσης και ως εκ τούτου βλέπουν ήδη την πλάτη τους.
Εγκλωβισμένοι σε μια πολιτική διχαστική και σε τοξική ρητορική αδυνατούν να προσφέρουν εναλλακτικές λύσεις και προτάσεις πέραν των υποσχέσεων για «αλλαγή πολιτικής» που θα οδηγήσει στο να «τρώμε με χρυσά κουτάλια» αν φύγει η σημερινή κυβέρνηση και κυρίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η άνοδος της Ζωής Κωνσταντοπούλου μπορεί να έχει προκαλέσει πανικό στα δύο αυτά κόμματα, εν τούτοις δεν δείχνουν όχι διάθεση αλλά δυνατότητα να προχωρήσουν σε αλλαγή της δικής τους… πλεύσης. Δεν έχουν πρόγραμμα και ό,τι εμφανίζουν ως τέτοιο καταρρίπτεται ως αφήγημα από την ίδια την πραγματικότητα, ειδικά ως προς τις υποσχέσεις που θυμίζουν το λεφτά υπάρχουν.
Η σύγκριση και η σύγκρουση σε αυτό το επίπεδο λειτουργεί καταλυτικά υπέρ της κυβερνώσας παράταξης και του Κυριάκου Μητσοτάκη παρά τις αρρυθμίες, τις πράξεις και τις παραλείψεις που καταγράφονται. Στο πλαίσιο αυτό η τοξικότητα και ο λαϊκισμός καταγράφονται ως… μονόδρομος. Μονο που λειτουργεί υπέρ ενός τρίτου που δείχνει να μπορεί να εκφράσει πολύ καλύτερα αυτήν την τακτική και πρακτική.
Οι δύο αρχηγοί καταγράφουν τις χαμηλότερες πτήσεις δημοσκοπικά για επικεφαλής κομμάτων που θέλουν να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά βίας ξεφεύγει κάποιες φορές από το 7% ως προς την καταλληλότητα για πρωθυπουργός χωρίς να πιάνει διψήφιο ποσοστό. Ο Σωκράτης Φάμελλος κινείται κάτω από 5%.
Και οι δύο υπολείπονται των ποσοστών των κομμάτων τους κατά πολύ. Βέβαια και τα κόμματα δεν τραβάνε. Δεν… γκελάρουν στον κόσμο. Η δε εργαλειοποίηση της τραγωδίας των Τεμπών έχει και αυτή λειτουργήσει υπέρ της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία ηγείται ενός κόμματος χωρίς στελέχη, δεδομένου ότι ακόμη και η κοινοβουλευτική ομάδα της είναι ένα είδος… οικογενειακής υπόθεσης.
Στο ΠΑΣΟΚ ήδη καταγράφονται αντιδράσεις, αν και κανείς δεν δείχνει έτοιμος να κάνει το βήμα της αμφισβήτησης του Νίκου Ανδρουλάκη δεδομένου ότι προσφάτως επανεξελέγη πρόεδρος του κόμματος. Στον ΣΥΡΙΖΑ η γκρίνια είναι περιορισμένη, αν και αυτό δύναται να είναι χειρότερο αφού η… σιωπή του Παύλου Πολάκη –του κατά δήλωσή του μισού ΣΥΡΙΖΑ– προβληματίζει εν όψει και του Συνεδρίου που ενδέχεται να πραγματοποιηθεί τέλη Μαΐου.
Σε κάθε περίπτωση, τα δύο κόμματα αναζητούν λύσεις που προς το παρόν δεν έρχονται. Μετρούν τα ποσοστά και τους ψηφοφόρους που χάνουν και συνεχίζουν να κινούνται στα ίδια αδιέξοδα.
