Οι νέες χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις που καταγράφει το ΠΑΣΟΚ άνοιξαν εκ νέου τον ασκό του Αιόλου, με τον Νίκο Ανδρουλάκη να βρίσκεται στη… δίνη ενός νέου εσωκομματικού κυκλώνα. Η αμφισβήτηση των επιλογών του είναι πλέον ορατή, όπως και η απώλεια ψηφοφόρων προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, επιλέγοντας να αναγορεύσει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου… σύμμαχο της προσπάθειας να φθείρει την κυβέρνηση μέσω της εργαλειοποίησης της τραγωδίας των Τεμπών, οδήγησε το ΠΑΣΟΚ να καταστεί ουρά της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας με αποτέλεσμα να χάνει από παντού. Και ψηφοφόρους και… υποστηρικτές.
Ήδη οι πρώτες –δημόσιες– φωνές αμφισβήτησης της τακτικής του βλέπουν το φως της δημοσιότητας με στελέχη του κόμματος να δηλώνουν πως ήταν λάθος η πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη να συμμετάσχει η Ζωή Κωνσταντοπούλου στην κατάρτιση και την υπογραφή της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, την ώρα που κάτι τέτοιο δεν ήταν απαραίτητο, και τελικά διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν και χρήσιμο για το κόμμα.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει ακολουθήσει μια αλλοπρόσαλλη τακτική που έχει οδηγήσει στο εξής πρωτόγνωρο φαινόμενο: να χάνει ψηφοφόρους και από το κέντρο –όπου μετά την επανεκλογή του είχε καταγράψει μια άνοδο– και από τα αριστερά όπου πλέον κυριαρχεί το πρωτότυπο του λαϊκισμού και της εργαλειοποίησης.
Η τρίτη θέση που καταγράφει στις δημοσκοπήσεις και η παντελής απουσία εικόνας πρωθυπουργισιμότητας για τον Νίκο Ανδρουλάκη –καταγράφει ποσοστό που μετά βίας ξεπερνά ορισμένες φορές το 7%– έχει κάνει τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να αγωνιούν για το πολιτικό μέλλον και του κόμματος και των ιδίων φυσικά. Η τοξικότητα και ο λαϊκισμός, οι υψηλοί τόνοι και η υιοθέτηση της γραμμής της Ζωής Κωνσταντοπούλου –και του Κυριάκου Βελόπουλου– έφεραν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε χειρότερη μοίρα από αυτήν που είχε πριν από τις ευρωεκλογές.
Το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται πλέον σαν ένα κόμμα κινηματικής λογικής, μια συλλογικότητα, που αδυνατεί να καταρτίσει μια σοβαρή πρόταση και μια εναλλακτική λύση για κεντρικά προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας. Αναζητεί διέξοδο στην πεζοδρομιακή αντιπολίτευση, εκεί όμως υπάρχουν καλύτεροι εκφραστές στο πολιτικό… στερέωμα. Την ίδια ώρα, δείχνει να αδυνατεί να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει και κατηγορεί για τα πάντα το Μαξίμου. Ακόμη και για τον δημοσκοπικό του κατήφορο.
Παράλληλα, οι… συνιστώσες του ΠΑΣΟΚ –διότι το ΠΑΣΟΚ έχει και συνιστώσες– άρχισαν να καταγγέλλουν την ηγετική ομάδα. Η συνιστώσα με την επωνυμία Ανανεωτική Αριστερά άρχισε ήδη να μιλά για αποκλεισμό στελεχών της από τα όργανα του κόμματος με αφορμή τη διαδικασία στελέχωσης των τομέων πολιτικής. Σύμφωνα με κύκλους της Ανανεωτικής Αριστεράς, δεν βρέθηκε θέση γραμματέως σε κανέναν τομέα για στέλεχος που ανήκει σε αυτήν.
Σε κάθε περίπτωση, στο ΠΑΣΟΚ τα όργανα έχουν αρχίσει. Και όσο τα πράγματα δεν αλλάζουν τόσο περισσότερο θα ακούγονται οι φωνές αμφισβήτησης. Ο πρόεδρος Ανδρουλάκης πρόσφατα έχει μιλήσει και για διαγραφές. Το θέμα είναι πόσες μπορεί να κάνει, ειδικά σε επίπεδο βουλευτών, την ώρα που… ψήνεται και η συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Αριστεράς που ενδεχομένως θα αλλάξει και τα δεδομένα ως προς τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
