Πολλές φορές το πολιτικό DNA είναι αυτό που καθορίζει την πορεία των κομμάτων. Ιδιαίτερα μετά από εποχές που κινδύνεψαν με την πολιτική τους συρρίκνωση και εξαφάνιση, το να παραμένεις ζωντανός στη σκηνή έχει τη σημασία του. Ακόμη και κόντρα σε αυτό που ισχυρίζονται οι πολλοί, ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα ή ως τραγωδία, το ΠΑΣΟΚ θέλει να δείξει ότι μπορεί όλα τριγύρω να αλλάζουνε, αλλά αυτό το ίδιο μένει.
Ποιος δεν θυμάται άραγε τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, από το βήμα της προεκλογικής συγκέντρωσης του ΠΑΣΟΚ στο Περιστέρι, που είχε πει εκεί, στα 1989, το περίφημο «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα», απευθυνόμενος στον τότε υπουργό Οικονομικών, σε μια προσπάθεια να σηματοδοτήσει το τέλος της λιτότητας που είχε ο ίδιος επιβάλλει;
Ή τον υιό του Ανδρέα, Γιώργο Παπανδρέου, να υπόσχεται λίγους μήνες πριν μπει η χώρα στα Μνημόνια, μόνο και μόνο για να κερδίσει τον Κώστα Καραμανλή –που είχε μιλήσει για έναν δρόμο γεμάτο «δάκρυα και αίμα» βλέποντας τι ερχόταν– το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν»;
Αυτά και άλλα πολλά φαίνεται ότι έχουν αποκτήσει ταυτοτικά χαρακτηριστικά για το ΠΑΣΟΚ και έχουν περάσει στη λογική του Νίκου Ανδρουλάκη, γέννημα θρέμμα του «κομματικού σωλήνα» του Κινήματος. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αναμφισβήτητα έχει να διασχίσει πολιτικό ναρκοπέδιο. Από τη η ΝΔ τον κατηγορεί ότι είναι… πράσινος ΣΥΡΙΖΑ, έτοιμος να φυτέψει το δικό του λεφτόδεντρο, και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγορεί ότι είναι μια βολική αντιπολίτευση και μελλοντικό δεκανίκι του Μητσοτάκη σε μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Αρα, η ισορροπία δύσκολη για τον Νίκο Ανδρουλάκη, που προσπαθεί να πατήσει σε δύο βάρκες. Από τη μια να δείξει ότι είναι υπεύθυνη αντιπολίτευση και από την άλλη να τάζει στους πάντες τα πάντα. Και η αλήθεια είναι ότι ακολουθεί, παρά τα όσα λέει, την πεπατημένη της αντιπολίτευσης που υπόσχεται τα πάντα στους πάντες, για να γίνει αρεστή και ευχάριστη στους πολίτες.
Εξάλλου, ως γνωστόν, όσο είσαι αντιπολίτευση μπορείς να υπόσχεσαι ότι λεφτά υπάρχουν καθώς δεν θα κληθείς να υλοποιήσεις, τουλάχιστον άμεσα, τα όσα λες ότι θα κάνεις. Για την ώρα το… πράσινο λεφτόδεντρο με τις εύκολες λύσεις συνεχίζει να φουντώνει.
Απαριθμούμε μερικές από τις υποσχέσεις Ανδρουλάκη, που θα τις ακούσουμε αυτές τις ημέρες και στη συζήτηση επί του προϋπολογισμού, στην οποία η αντιπολίτευση θα μπει στη λογική ενός πλειστηριασμού υποσχέσεων και εύκολων λύσεων.
Ανδρουλάκη, δωσ’ τα όλα
Μέχρι τώρα ο κ. Ανδρουλάκης έχει υποσχεθεί:
-Οριζόντια μείωση του ΦΠΑ κατά 2%, κόστους κατά την κυβέρνηση τριών δισ. Μετά τις αντιδράσεις το ΠΑΣΟΚ έκανε διορθωτική δήλωση ξεκαθαρίζοντας ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης υποστήριξε ότι «πρέπει να γίνει μια σοβαρή μελέτη, ώστε να μειώνουμε τον ΦΠΑ τμηματικά. Θα βάλουμε στόχους τριετίας και θα πούμε: Μειώνουμε τον ΦΠΑ 2%. Εάν τα έσοδα μένουν σταθερά, τότε τον μειώνουμε και παρακάτω. Δηλαδή, να φτιάξουμε κοινωνικά κίνητρα προτρέποντας τον ελληνικό λαό “μάζευε αποδείξεις καθώς στο τέλος θα είσαι εσύ ο κερδισμένος, γιατί θα σου μειώνουμε τμηματικά τον ΦΠΑ στις τριετίες”. Κι έτσι να φτάσουμε στον ευρωπαϊκό μέσο όρο»! Προεκλογικά υποσχόταν «μείωση του ΦΠΑ σε τρόφιμα και καύσιμα αλλά και την πρόνοια να παραμείνουν στον υπερμειωμένο συντελεστή τα βρεφικά είδη όπως το βρεφικό γάλα και οι πάνες».
-Για τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα, το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει ότι «έχουμε βάλει το θέμα της λελογισμένης μείωσης του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στα καύσιμα». Εδώ επιλέγει τη δημιουργική ασάφεια καθώς δεν λέει πόσο πρέπει να μειωθεί ο ΕΦΚ.
Για τον βασικό μισθό, πάλι, δεν έχει πρόταση συγκεκριμένη. Στη σχετική τροπολογία που κατέθεσε μιλά γενικώς και αορίστως περί του ότι «η διαδικασία καθορισμού του βασικού μισθού και ημερομισθίου επανέρχεται στους Κοινωνικούς Εταίρους που μέσω διαπραγματεύσεων υπογράφουν Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας», ενώ στις εκλογές του 2023 μιλούσε για βασικό μισθό στα 751 ευρώ.
-Παράλληλα υπόσχεται: Νέο ΕΚΑΣ για 350.000 χαμηλοσυνταξιούχους. Αυξήσεις που καλύπτουν τον πληθωρισμό για όλους τους συνταξιούχους, δημιουργία δεξαμενής 30.000 σπιτιών για νέα ζευγάρια και χαμηλόμισθους, πρόγραμμα για νέες φοιτητικές εστίες, φορολόγηση των υπερκερδών των τραπεζών, μειώσεις των προμηθειών, νέο νόμο Κατσέλη και άλλα πολλά. Το ερώτημα βέβαια που δεν έχει απαντηθεί είναι πού θα βρεθούν τα λεφτά για αυτά που υποστηρίζει. Εκτός αν πάλι λεφτά υπάρχουν…
