Oι εσωκομματικές εκλογές για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής το 2017 είχαν επιτυχία διότι προσήλθαν περίπου 210χιλιάδες πολίτες. Και προσήλθαν αφενός γιατί υπήρχαν υποψήφιοι για όλα τα πολιτικά γούστα, αφετέρου γιατί η διαδικασία ήταν άψογη. Αρκετούς μήνες πριν τις εκλογές είχε συγκροτηθεί επιτροπή κύρους υπό τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο, η οποία αποτελούσε το καλύτερο εχέγγυο για το αδιάβλητο των εκλογών.
Τέσσερα χρόνια μετά, παρότι υπάρχει η εμπειρία και η τεχνογνωσία, δεν έχει γίνει κάτι αντίστοιχο. Δεν υπάρχει ή δεν έχει αναζητηθεί πρόσωπο κύρους που θα τεθεί επικεφαλής της Επιτροπής, δεν υπάρχουν πρόσωπα γνωστά που να πλαισιώσουν την Επιτροπή, ενώ κανένας δεν γνωρίζει αν υπάρχει μητρώο μελών, ούτε καν πόσα μέλη έχει το κόμμα κλπ. Γύρω από όλα αυτά επικρατεί ένα πέπλο μυστηρίου, το οποίο παρατηρείται συνήθως στα κόμματα όταν η ηγεσία φοβάται ότι θα χάσει τη θέση της.
Τα πράγματα, ωστόσο, για το Κίνημα Αλλαγής είναι πιο οριακά από ποτέ. Εδώ και καιρό το κόμμα έχει περάσει στη φάση της πλάκας στα social media γύρω από τον ιστορικό του τίτλο, τα μεγαλεία του παρελθόντος. Ενδεικτική ήταν η συζήτηση που έγινε σε σχέση με κάτι παπούτσια που είχαν όνομα που παρέπεμπε σε ΠΑΣΟΚ.
Όλα αυτά συμβαίνουν πρωτίστως γιατί δεν παράγεται πολιτική σε κανένα επίπεδο, δεν λειτουργούν επί της ουσίας τα όργανα, δεν γίνεται κανένας ουσιαστικός διάλογος. Την ίδια ώρα που η ηγεσία του εμφανίζεται συνεχώς θυμωμένη και απλώς κουνά το δάκτυλο στους άλλους.
Τα προαναφερθέντα εξηγούν τη στασιμότητα του κόμματος, αλλά και το οριακό σημείο στο οποίο βρίσκεται. Αν οι επικείμενες εσωκομματικές εκλογές δεν προκαλέσουν ένα ισχυρό σοκ, τότε «αύριο» δεν θα υπάρξει. Με μαθηματική ακρίβεια η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα λεηλατήσουν ότι έχει απομείνει. Η εμφάνιση, για παράδειγμα, του Αλέξη Τσίπρα στην ΔΕΘ ήταν απολύτως χαρακτηριστική. Μόνο το Carmina Burana δεν έπαιζαν τα ηχεία στην εκδήλωση. Όλα αυτά ό κ. Τσίπρας, πολύ λογικά από την πλευρά του, τα κάνει επειδή του αφήνεται χώρος. Το ίδιο ισχύει και με την διείσδυση του κ. Μητσοτάκη στους επί δεκαετίες ψηφοφόρους του κόμματος.
Το ΚΙΝΑΛ, λοιπόν, έχει ανάγκη από μια νέα ηγεσία, με αυτοπεποίθηση, φρέσκο λόγο και πρόγραμμα, που θα δίνει προοπτική και δεν θα πανηγυρίζει αν το 6% γίνει 6,3% σε κάποια δημοσκόπηση.
Μια ηγεσία που θα δώσει τη μάχη για να αντιστρέψει τους συσχετισμούς με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μια ηγεσία που θα δώσει τη μάχη για να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς που πήγαν στην ΝΔ λόγω της παρουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μια ηγεσία που θα δώσει τη μάχη για να ενεργοποιήσει έμπειρα στελέχη του χώρου που είναι σπίτι τους ή κοιτούν προς την ΝΔ ακριβώς γιατί τους είναι αδιάφορο το ΚΙΝΑΛ με τη σημερινή του μορφή.
Φυσικά και δεν είναι εύκολοι οι στόχοι αυτοί. Αλλά σίγουρα τίποτα από αυτά δεν μπορεί να γίνει με την παρούσα ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής.
Πηγή: Μεταρρύθμιση
