Ένα ανέκδοτο με πρωταγωνιστή τον Πινόκιο και τον μύθο του Αισώπου με την καλλιακούδα και τον διαγωνισμό ομορφιάς χρησιμοποίησε ο εκλογικός αναλυτής Ανδρέας Δρυμιώτης ως παρομοιώσεις για την απέλπιδα προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει το αφήγημα για το καταστροφικό δημοψήφισμα του 2015 ζητώντας τα πρακτικά του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών που ήρθε την επόμενη εκείνης της ταραχώδους ημέρας.
Σε άρθρο του στην «Καθημερινή» ο Ανδρέας Δρυμιώτης χαρακτηρίζει «μνημείο παραπληροφόρησης» την επιστολή του Αλέξη Τσίπρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κώστα Τασούλα με την οποία ζητά τη δημοσιοποίηση των πρακτικών και θεωτεί το αίτημα προσχηματικό και μέρος του rebranding που επιχειρεί ο πρώην πρωθυπουργός.
Το άρθρο του Ανδρέα Δρυμιώτη
Πριν πάμε στα σοβαρά θέματα, θέλω να σας χαλαρώσω με ένα ανέκδοτο. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό που θα διαβάσετε είναι η δική μου παραλλαγή.
Μια φορά και ένα καιρό, περπατούσαν στο δάσος ο Σούπερμαν, η Χιονάτη και ο Πινόκιο. Ξαφνικά βλέπουν μπροστά τους μια πινακίδα που λέει ότι κάπου εκεί κοντά γίνεται διαγωνισμός για τον πιο δυνατό άνδρα στον κόσμο. «Πετάω» λέει ο Σούπερμαν, και μέσα σε λίγα λεπτά γυρίζει πετώντας, φορτωμένος μετάλλια και κύπελλα. Χαρούμενη η παρέα συνεχίζει τη περιπλάνησης της στο δάσος όταν βλέπουν μια άλλη πινακίδα που λέει ότι γίνεται διαγωνισμός για την ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο. «Σειρά μου, αφού το λέει και ο καθρέφτης θα κερδίσω σίγουρα» λέει η Χιονάτη. Πράγματι, σε λίγο γυρίζει καταχαρούμενη, με την τιάρα στο κεφάλι, την κορδέλα στο στήθος και πολλά δώρα. Τώρα πια είναι ενθουσιασμένοι με τις επιτυχίες και συνεχίζουν. Για καλή τους τους τύχη βλέπουν μια άλλη μια πινακίδα που λέει ότι γίνεται διαγωνισμός για τον μεγαλύτερο ψεύτη του κόσμου. Καταχαρούμενος ο Πινόκιο που βλέπει ότι μπορεί και αυτός να κερδίσει τους ανακοινώνει: «Τρέχω με χίλια, είναι η δική μου ευκαιρία». Πέρασε αρκετή ώρα και γύρισε ο Πινόκιο με κατεβασμένα τα μούτρα. «Τι έγινε;» ρωτάνε με περιέργεια οι φίλοι του. «Έχασα» τους απαντά σκυθρωπός. «Βασικά κέρδιζα έναν – έναν όλους μου τους αντιπάλους μέχρι την τελευταία στιγμή, όταν εμφανίστηκε από το πουθενά ένας … Τσίπρας και μου έκλεψε τη δόξα».
Άρχισα να γράφω το σημερινό κείμενο στις 27 Ιουνίου 2025, όταν πληροφορήθηκα ότι ο Πινόκιο – συγνώμη ο Τσίπρας, έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με αίτημα να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της κρίσιμης σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών, την επομένη μέρα του Δημοψηφίσματος. Αξίζει τον κόπο να την διαβάσετε ολόκληρη, γιατί αποτελεί μνημείο παραπληροφόρησης.
«Προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνο Τασούλα
Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,
Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και την κρίσιμη Σύνοδο των Πολιτικών Αρχηγών την επομένη της λαϊκής ετυμηγορίας.
Το αποτέλεσμα της ελεύθερα εκφρασμένης βούλησης του ελληνικού λαού όσο και η δυνατότητα διαμόρφωσης μιας ενιαίας εθνικής γραμμής από τους πολιτικούς αρχηγούς, αποτέλεσαν, εκείνες τις ιστορικές στιγμές για τον τόπο μας, κρίσιμο παράγοντα για την τελική έκβαση των δύσκολων διαπραγματεύσεων και τη συμφωνία με τους δανειστές μας.
Μια συμφωνία που εν τέλει άνοιξε την προοπτική εξόδου της χώρας από την κρίση με αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και εγγυημένη χρηματοδότηση για την αποπληρωμή των δανειακών της υποχρεώσεων, την ανάκτηση της διεθνούς της αξιοπιστίας, την επιστροφή στις αγορές και την επαναφορά της πατρίδας μας στην οικονομική, δημοκρατική και εθνική κανονικότητα, απαλλάσσοντάς την από την ασφυκτική επιτροπεία τρίτων.
Είναι εύλογο, τα κρίσιμα εκείνα γεγονότα, που επηρέασαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, να απασχολούν ακόμα και σήμερα τον δημόσιο διάλογο. Κι αυτό καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να ριχτεί άπλετο φως σε όλες τις πτυχές τους, καθώς η αλήθεια για το χθες μάς εξοπλίζει για το σήμερα και το αύριο.
Αυτός είναι ο λόγος που σας ζητώ, σήμερα, με τη συμπλήρωση δέκα χρόνων, να δώσετε στη δημοσιότητα τα πρακτικά του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, το οποίο συγκλήθηκε μετά από αίτημά μου, από τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, την επομένη του δημοψηφίσματος.
Πρακτικά στα οποία περιέχονται οι απόψεις όλων των κομμάτων, οι εκτιμήσεις τους για το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του, αλλά και για τη στρατηγική που θα έπρεπε να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση για την έξοδο της πατρίδας από το τέλμα της χρεοκοπίας.
Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό, είπε ο Διονύσιος Σολωμός. Με τη βεβαιότητα ότι συμμερίζεστε αυτή την άποψη, αναμένω ότι θα πράξετε το δημοκρατικό και θεσμικό σας χρέος απέναντι στην αλήθεια.
Με εκτίμηση
Αλέξης Τσίπρας».
Τώρα βλέπετε ολοκάθαρα, γιατί έχασε ο Πινόκιο. Τέτοιο τερατώδες ψέμα δεν έχει λεχθεί ξανά. Παρακαλώ τη προσοχή σας: «[…] Μια συμφωνία που εν τέλει άνοιξε την προοπτική εξόδου της χώρας από την κρίση με αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και εγγυημένη χρηματοδότηση για την αποπληρωμή των δανειακών της υποχρεώσεων, την ανάκτηση της διεθνούς της αξιοπιστίας, την επιστροφή στις αγορές και την επαναφορά της πατρίδας μας στην οικονομική, δημοκρατική και εθνική κανονικότητα, απαλλάσσοντάς την από την ασφυκτική επιτροπεία τρίτων.[…]» Έτσι ακριβώς περιγράφει το τρίτο μνημόνιο που ο ίδιος υπέγραψε μετά την περίφημη διαπραγμάτευση των 17 ωρών που κατέληξε στην διεθνώς πλέον αναγνωρισμένη “kolotumba”.
Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα γιατί δεν πίστευα τα μάτια μου. Το κλείσιμο των τραπεζών περιγράφεται σαν την «επαναφορά της πατρίδας μας στην οικονομική, δημοκρατική και εθνική κανονικότητα». Η δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας μας για 99 χρόνια και τα επιπλέον 100 δισ. που μας φόρτωσε, περιγράφεται σαν «αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και εγγυημένη χρηματοδότηση». Τι να σου κάνει ο Πινόκιο; Που να βρει τέτοια ψέματα να πει; Ξέρετε ποιο είναι το εντυπωσιακό στην ιστορία αυτή; Πέρασαν μόλις δέκα χρόνια από τότε, και πιστεύει ο άχαστος ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου! Όλοι θυμόμαστε τι έγινε τότε. Όλες οι εφημερίδες είχαν αφιερώματα για την επέτειο του δημοψηφίσματος, αλλά καμία δεν έφτασε σε τέτοια τερατώδη ψέματα. Ειδικά, μια εφημερίδα που στηρίζει τον Σύριζα, αφιέρωσε ένα πενιχρό μονόστηλο για το θέμα.
Το ζητούμενο πάντως είναι να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι επιδιώκει με τη δημοσιοποίηση των πρακτικών. Υποθέτω ότι θέλει να ελαφρύνει τη θέση του, παρουσιάζοντας τις απόψεις των υπολοίπων αρχηγών κομμάτων. Δεν γνωρίζω τι έγινε σε εκείνη τη μοιραία σύσκεψη. Το μόνο που όλοι μάθαμε είναι ότι την διέκοψε ο γνήσιος κομμουνιστής Παναγιώτης Λαφαζάνης για να μιλήσει ο Τσίπρας με τον Πούτιν ώστε να λυθούν τα προβλήματα της χώρας. Αυτός, λοιπόν, ήταν υπουργός Ενέργειας στο τσίρκο που μας κυβερνούσε τότε και έκανε την δουλική υπόκλιση στον Πούτιν κατά τη επίσκεψη τους στο Κρεμλίνο. Θεέ μου, από ποιους γλιτώσαμε.
Προσωπικά πιστεύω ότι το αίτημα του είναι προσχηματικό και είναι μέρος του rebranding που επιχειρεί. Ξέρετε γιατί; Επειδή γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί. Το ίδιο αίτημα είχε υποβάλει και η Ζωή Κωνσταντοπούλου στην προηγούμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία το απέρριψε με την αιτιολογία ότι «τα πρακτικά είναι απόρρητα». Εν γνώσει του, κάνει άλλη μια μπλόφα ελπίζοντας να κερδίσει πόντους. Όπως αναμενόταν ο Πρόεδρος απέρριψε το αίτημα του για τον ίδιο λόγο. Και εδώ παραμύθι. Τι να σου κάνει ο ερασιτέχνης Πινόκιο μπροστά στον επαγγελματία Τσίπρα!
Με ανέκδοτο ξεκινήσαμε και με μύθο του Αισώπου θα τελειώσουμε. Κάποτε ο Δίας αποφάσισε να βραβεύσει το ωραιότερο πουλί. Όλα, λοιπόν, τα πουλιά πήγαν στο ποτάμι να πλυθούν και να καλλωπιστούν. Η κακάσχημη καλιακούδα αναγνωρίζοντας ότι δεν έχει καμία τύχη, πήγε στο ποτάμι και μάζευε τα φτερά από τα άλλα πουλιά. Τα κόλλησε πάνω στα δικά της φτερά και παρουσιάστηκε στα καλλιστεία. Όταν την είδαν τα άλλα πουλιά άρχισαν να φωνάζουν «αυτά είναι δικά μου φτερά» και τα ξεκολλούσαν από τη καλιακούδα. Και ο Αίσωπος καταλήγει: «Και η καλιακούδα έγινε πάλι καλιακούδα»!
Κάπως έτσι θα καταλήξει και το περίφημο rebranding τού «άχαστου», ο οποίος φαίνεται ότι ετοιμάζεται να κάνει κόμμα για να μαζέψει τα απομεινάρια από το σκορποχώρι της αριστεράς. Δεν έχει καμία τύχη. Δοκιμάστηκε, έχασε 6 εκλογικές αναμετρήσεις, παραιτήθηκε, τα διέλυσε όλα όταν σιωπηλά στήριξε τον Κασσελάκη και τώρα τι ελπίζει; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Υ.Γ. Την Κυριακή 29 Ιουνίου 2025, οι σοβαρές εφημερίδες που διάβασα, είχαν εκτεταμένα αφιερώματα στην περίοδο εκείνη και στο δημοψήφισμα. Όλοι ανεξαιρέτως συμφωνούν ότι περάσαμε την κρισιμότερη περίοδο μετά την μεταπολίτευση και είναι ευτύχημα ότι δεν καταστράφηκε η χώρα. Τώρα, ο πρωτεργάτης αυτής της περιπέτειας να προσπαθεί να εξιλεωθεί με τη επίκληση των πρακτικών της περίφημης σύσκεψης, αποτελεί θράσος απύθμενο. Ότι και να ειπώθηκε στην σύσκεψη δεν έχει απολύτως καμία σημασία, γιατί το δημοψήφισμα ήταν μια διαστημική ανοησία ενός άπειρου πολιτικού που λέγεται Τσίπρας και ο οποίος επιχειρεί rebranding. Όπως λέει και ο Αίσωπος: «Και ο Τσίπρας έγινε πάλι Τσίπρας».
Από την εμπειρία μου, συστηματικό και επιτυχημένο rebranding γίνεται μόνο στις οδοντόκρεμες!
