Αν κάποιος παρακολουθήσει τις δηλώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης –πολιτικών αρχηγών και στελεχών– θα πιστέψει ότι η χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν από το χείλος της καταστροφής, αν δεν έχει ήδη καταστραφεί, καθώς και ότι οι πολίτες είναι στα όρια της φτώχειας. Ειδικά τα κόμματα που δηλώνουν κόμματα εξουσίας επιχειρούν να δώσουν μια εικόνα που, αν μη τι άλλο, βρίσκεται απέναντι από την ίδια την πραγματικότητα.
Εν όψει των εγκαινίων της ΔΕΘ και των μέτρων που αναμένεται να εξαγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο πλαίσιο των δημοσιονομικών περιθωρίων που υπάρχουν, τα κόμματα και τα στελέχη τους εξαπολύουν ένα δριμύ κατηγορώ παράλληλα με μια πλειοδοτική ρητορική που θυμίζει το παλιό καλό «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα». Στόχος να εμφανιστεί η κυβέρνηση ως ανάλγητη αφού το αφήγημα που έχει στηθεί είναι πως δήθεν εξυπηρετεί συμφέροντα σε βάρος του… λαού.
Είναι το ίδιο αφήγημα που στήθηκε πριν από το 2015. Απλά έχουν αλλάξει τα πρόσωπα και όλα δείχνουν ότι μαζί με αυτό (σ.σ.: το αφήγημα) θα κάνουν εκ νέου την εμφάνισή τους και τα πρόσωπα που είχαν φτιάξει τα πρώτα σενάρια. Μπορεί όμως να πειστούν οι πολίτες ότι… πεινούν; Ναι, υπάρχει ακρίβεια και, ως γνωστόν, η ακρίβεια τρώει τον παρά. Αυτήν επιχειρεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση και με αυτόν τον γνώμονα δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που απαιτούνται για τη λήψη μόνιμων μέτρων που αφορούν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και παραγωγικές τάξεις.
Στην αντιπολίτευση δείχνουν να εκτιμούν πως έχουν βρει τρόπο να στριμώξουν την κυβέρνηση και να… ξεσηκώσουν τους πολίτες. Δεν είναι μόνο ότι τάζουν τα πάντα στους πάντες. Είναι και ότι δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα δημοσιονομικά περιθώρια και τις δεσμεύσεις στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι υποσχέσεις για 13ο μισθό στο Δημόσιο –και όχι μόνο αφού, πλειοδοτώντας, κάποιοι τάζουν και 14ο μισθό καθώς και 13η και 14η σύνταξη– εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο δεδομένου ότι αφορούν μια συγκεκριμένη τάξη, αυτήν των δημοσίων υπάλληλων. Εύκολα λόγια και κυρίως ανέξοδα, αφού όλα δείχνουν ότι δεν θα κληθούν να εφαρμόσουν τις υποσχέσεις αυτές.
Δημιουργούν όμως κλίμα. Άλλωστε αυτό θέλουν: να πείσουν πως η κυβέρνηση για κάποιον λόγο δεν θέλει να δώσει σε όλους ενώ δήθεν έχει αυτήν τη δυνατότητα. Μόνο που τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και στην περίπτωση που προχωρούσε σε μια τέτοια απόφαση θα έπρεπε να μη δώσει τίποτα άλλο. Να μη μειώσει –εκ νεόυ– φόρους, να μη στηρίξει την οικογένεια αλλά και τους συνταξιούχους όπως και τη μεσαία τάξη συνολικά.
Οι επιλογές είναι συγκεκριμένες, όπως και οι πόροι που μπορούν να διατεθούν. Όλα τα υπόλοιπα κινούνται σε μια απέλπιδα προσπάθεια πρόκλησης… αναταράξεων με στόχο μια πολιτική αποσταθεροποίηση που μόνο δυσμενείς επιπτώσεις (βλ. Γαλλία) μπορεί να έχει...
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
