Όταν δεν έχεις πολιτικό έργο να υπερασπιστείς, ανακυκλώνεις παλιά ψέματα. Αυτό φαίνεται να είναι το μόνιμο modus operandi του ΣΥΡΙΖΑ, που κάθε φορά που η κυβέρνηση επιχειρεί να λύσει ένα χρόνιο πρόβλημα — όπως η διαχείριση απορριμμάτων — καταφεύγει στα γνωστά φτηνά όπλα: fake news, αυθαίρετες ερμηνείες και θλιβερή καταστροφολογία. Τώρα, η Κουμουνδούρου «καίγεται» επειδή κάποιος επιτέλους αποφάσισε να βάλει τάξη στα σκουπίδια — μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Η υποκρισία ξεχειλίζει. Αυτοί που άφησαν τη διαχείριση απορριμμάτων στην Αττική παγωμένη από το 2019, που φούσκωσαν τον χάρτη της ανακύκλωσης με τα περιβόητα «Σπιτάκια» που σήμερα ελέγχονται από την Ευρωπαία Εισαγγελέα, παριστάνουν τώρα τους υπερασπιστές της Κυκλικής Οικονομίας. Μας μιλούν για ευρωπαϊκά πρότυπα, αυτοί που κυβέρνησαν χωρίς να υλοποιήσουν ούτε ένα σοβαρό έργο, και που μετέτρεψαν την «πράσινη ανάπτυξη» σε άλλοθι για επιδοτήσεις και αδιαφάνεια.
Η κυβέρνηση επιλέγει λύσεις — όχι ευχολόγια. Η καύση απορριμμάτων εφαρμόζεται επί δεκαετίες σε προηγμένες χώρες της Ε.Ε. χωρίς να καταρρεύσει η Δημοκρατία ή να «εξαφανιστεί» η ανακύκλωση. Η επιλογή για έξι εργοστάσια καύσης είναι σαφής απάντηση σε μια ανάγκη που άλλοι αγνόησαν ή εργαλειοποίησαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως επιμένει να βλέπει παντού εργολάβους, σενάρια και σκιές, γιατί απλώς δεν αντέχει το φως της λογικής.
Τελικά, δεν τους πειράζει η καύση απορριμμάτων. Τους πειράζει ότι δεν μπορούν πια να ανακυκλώνουν την αποτυχία τους ως αντίσταση. Όσο η κυβέρνηση προχωρά σε πραγματικές λύσεις, η αντιπολίτευση θα βυθίζεται σε μια πολιτική χωματερή γεμάτη υποκρισία, ψέματα και λαϊκισμό. Ευτυχώς, τουλάχιστον αυτά — δεν ανακυκλώνονται.
