Άλλο ένα θλιβερό επεισόδιο που επιβεβαιώνει πως στη σημερινή Ελλάδα εξακολουθούν να κάνουν κουμάντο οι μειοψηφίες που επιβάλλουν με το έτσι θέλω τις απόψεις τους, έλαβε χώρα το απόγευμα του Σαββάτου, στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης.
Συγκεκριμένα, αριστερές και ακροαριστερές οργανώσεις παρενέβησαν και εμπόδισαν τη διεξαγωγή εκδήλωσης για την ισραηλινή λογοτεχνία με την υποστήριξη της ισραηλινής πρεσβείας, ισχυριζόμενες ότι δρουν στο όνομα της Παλαιστίνης.
Μεταξύ άλλων, το Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου και Χάρτου Θεσσαλονίκης και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών και Βιβλιοχαρτοπωλών κατήγγειλαν με ανακοινώσεις τους την εκδήλωση, την οποία μάλιστα χαρακτήρισαν «λογοτεχνική» εντός εισαγωγικών. Έκαναν λόγο, επιπλέον, για «έγκλημα που εκτυλίσσεται στην Παλαιστίνη και είναι αδύνατο να μας αφήσει ασυγκίνητους και ασυγκίνητες» ή ακόμη και για «καλά σχεδιασμένη και εκτελεσμένη γενοκτονία». Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο υποστήριξαν ότι η ματαίωση της εκδήλωσης που είχε προγραμματίσει η ισραηλινή πρεσβεία ήταν μια «πράξη αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό».
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Πολλά ερωτήματα
Όπως αναφέρουν και οι ανταποκρίσεις από τον χώρο της εκδήλωσης, διαδηλωτές που κρατούσαν πανό και παλαιστινιακές σημαίες φώναξαν συνθήματα για αρκετή ώρα, αδιαφορώντας για το κοινό που είχε συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσει την εκδήλωση, για τους συμμετέχοντες και τους διοργανωτές της. Βεβαίως, στην προκειμένη περίπτωση – όπως ακριβώς συμβαίνει και σε άλλες– αγνοήθηκε το βασικό: ότι επρόκειτο για μια εκδήλωση που είχε θέμα τη λογοτεχνία και όχι για μια πολιτική εκδήλωση.
Επίσης, είναι πραγματικά απορίας άξιον εάν οι συγκεκριμένοι διαδηλωτές είχαν για την πράξη τους την… έγκριση των Παλαιστινίων, υπέρ των οποίων διαδήλωναν ή αν ενήργησαν απλώς αυτοβούλως. Αμαυρώνοντας δε για μία ακόμη φορά και μάλιστα σε μία διεθνή έκθεση τη χώρα μας και δίνοντας την εντύπωση ότι σε αυτήν κυριαρχεί ο αντισημιτισμός και ότι οι Ισραηλινοί δεν είναι καλοδεχούμενοι – ή, πολύ χειρότερα, υπό διωγμό.
Εξίσου αμφίβολο είναι εάν τα συγκεκριμένα άτομα και οι εν λόγω μειοψηφίες καταδικάζουν με τον ίδιο τρόπο τα εγκλήματα και τις δολοφονίες της Χαμάς ή ενεργούν αποκλειστικά μονόπλευρα, κλείνοντας τα μάτια σε όσα πραγματικά συμβαίνουν. Κρίνοντας πάντως από τη στάση τους γενικότερα και από τις απόψεις που πρεσβεύουν, το ερώτημα είναι απλώς ρητορικό. Και σίγουρα είναι ντροπιαστικό πως οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι ομνύουν στη δημοκρατία και την ελευθερία εν τέλει είναι οι πρώτοι που δρουν φασιστικά, καταπατώντας τα δικαιώματα των άλλων και στερώντας τους την ευκαιρία να ακουστεί η φωνή τους.
Φθηνές δικαιολογίες
Εύστοχα μάλιστα σχολιάστηκε μετά το θλιβερό αυτό περιστατικό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πως το μόνο που απέμενε για να ολοκληρωθεί το σκηνικό ήταν να κάψουν τα βιβλία της Διεθνούς Έκθεσης, όπως ακριβώς έκαναν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και νωρίτερα οι ναζί. Επιχειρώντας πάντως να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, οι διαδηλωτές φέρονται να δήλωσαν στους διοργανωτές της εκδήλωσης πως δεν έχουν πρόβλημα με τους Ισραηλινούς συγγραφείς αλλά με το… κράτος τους.
Μολαταύτα, υποστήριξαν με σθένος την άποψη πως «τέτοιες εκδηλώσεις προσπαθούν να ξεπλύνουν το έγκλημα κατά των Παλαιστινίων» και διάβασαν παλαιστινιακή ποίηση και συγκεκριμένα αποσπάσματα από τον Μαχμούντ Νταρουίς. Με άλλα λόγια, αν και κατά δήλωσή τους δεν είχαν πρόβλημα με τους συγγραφείς, το ζητούμενο ήταν γι’ αυτούς να μη διαβαστούν αποσπάσματα από την ισραηλινή λογοτεχνία, αλλά από την παλαιστινιακή μόνο!
