Η εκκαθάριση των μητρώων των ελληνικών πανεπιστημίων από τους λεγόμενους «αιώνιους φοιτητές» αποτέλεσε μια αναγκαία και καθυστερημένη μεταρρύθμιση.
Για δεκαετίες, τα ΑΕΙ λειτουργούσαν με στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας, καθώς στα μητρώα τους συνυπήρχαν ενεργοί και ανενεργοί φοιτητές, χωρίς σαφή διάκριση. Το αποτέλεσμα ήταν πανεπιστήμια που δεν γνώριζαν τον πραγματικό αριθμό των φοιτητών τους, γεγονός που επηρέαζε τη χρηματοδότηση, τον προγραμματισμό μαθημάτων, τις υποδομές και τη συνολική ακαδημαϊκή λειτουργία.
Το μεγάλο ξεκαθάρισμα που προχώρησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη έβαλε τέλος σε αυτή την παθογένεια. Με τη διαγραφή περίπου 280.00 ανενεργών φοιτητών, τα πανεπιστήμια αποκτούν επιτέλους σαφή εικόνα των πραγματικών τους μεγεθών. Παράλληλα, δόθηκε η δυνατότητα σε χιλιάδες φοιτητές που βρίσκονται κοντά στην ολοκλήρωση των σπουδών τους να ζητήσουν παράταση, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι επιθυμούν να πάρουν το πτυχίο τους.
Η διάκριση είναι ξεκάθαρη: άλλο ο φοιτητής που προσπαθεί να ολοκληρώσει τις σπουδές του και άλλο εκείνος που διατηρεί τη φοιτητική ιδιότητα αποκλειστικά για τα προνόμια –σίτιση, πάσο, παροχές– τα οποία δεν δικαιούται, αλλά καταχράται εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Αυτή η αδικία έπρεπε να σταματήσει.
Παρότι η μεταρρύθμιση προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε να συμβεί. Πρόκειται για μια ουσιαστική τομή που ενισχύει τη διαφάνεια, τη λειτουργικότητα και την αξιοπιστία του δημόσιου πανεπιστημίου, σηματοδοτώντας ένα πιο δίκαιο και αποτελεσματικό ακαδημαϊκό μέλλον.
