Το αφήγημα της απώλειας της δεδηλωμένης στην κοινωνία έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν ως μέσο «αποδόμησης» και «φθοράς» μιας κυβέρνησης, πάντα με αφορμή κάποιες αντιδράσεις πολιτών.
Ουδέποτε είχε αποτέλεσμα, όπως ουδέποτε είχε αποτέλεσμα μια πρόταση δυσπιστίας. Και στις δύο περιπτώσεις το θέμα έχει καθαρά επικοινωνιακή χαρακτηριστικά.
Τα περί απώλειας της δεδηλωμένης στην κοινωνία επιστρέφουν στο πλαίσιο της προσπάθειας των κομμάτων της αντιπολίτευσης να καπελώσουν τα συλλαλητήρια της Παρασκευής για την τραγωδία των Τεμπών. Είναι η βάση στην οποία επιχειρούν να πατήσουν προκειμένου να πείσουν πως η πλειοψηφία των πολιτών επιθυμεί την πολιτική αλλαγή όπως την αποκαλούν. Να δημιουργήσουν δηλαδή το ανάλογο κλίμα, που θα καλλιεργηθεί στην πορεία και εντός κοινωνίας.
Το θέμα άνοιξε με δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Το συνεχίζει, φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ που πιέζει για την κατάθεση πρόταση δυσπιστίας. Και τα δύο αυτά κόμματα έχουν το ίδιο πρόβλημα. Δεν εισπράττουν τίποτε από το αφήγημα και την όποια φθορά της κυβερνώσας παράταξης. Κι ακόμη χειρότερα.
Χάνουν ποσοστά στις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι τα άκρα είναι αυτά που εισπράττουν από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και κυρίως από την απαξίωση των θεσμών που τα ίδια έχουν επιλέξει ως τακτική. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας και δεν κοιτούν τα δικά τους. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις το κυβερνών κόμμα εμφανίζεται με double score από το ΠΑΣΟΚ – όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, το θέμα δεν είναι καν προς συζήτηση.
Αν δηλαδή η κυβερνώσα παράταξη έχει χάσει τη δεδηλωμένη, τότε τα –κατά δική τους δήλωση– κόμματα εξουσίας, που είναι έτοιμα να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας, τι έχουν κερδίσει; Και αν η χώρα πάει σε εκλογές, πώς στη συνέχεια θα κυβερνηθεί, εν μέσω διεθνών κρίσεων και δραματικών γεωπολιτικών και οικονομικών αλλαγών;
Οχι, δεν είναι διλημματικού χαρακτήρα ερωτήματα. Θα είναι η πραγματικότητα στην περίπτωση που η απαξίωση των θεσμών και η στοχοποίηση συνεχιστεί.
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
