Στις 6 Οκτωβρίου 1910, ο Ελευθέριος Βενιζέλος ανέλαβε την πρωθυπουργία της Ελλάδας, σηματοδοτώντας την αρχή μιας περιόδου καθοριστικών αλλαγών. Γεννημένος το 1864 στην Κρήτη, ξεκίνησε την πολιτική του πορεία αγωνιζόμενος για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα και στη συνέχεια ίδρυσε το κόμμα των Φιλελευθέρων, που έγινε η φωνή του εκσυγχρονισμού, της εθνικής ενότητας και της δημοκρατικής μεταρρύθμισης.
Ο Βενιζέλος ήταν προοδευτικός και πρακτικός: προώθησε την εκπαίδευση για όλους, την αναδιοργάνωση του στρατού και την οικονομική ανάπτυξη ενώ η εξωτερική του πολιτική στόχευε στην ενίσχυση της θέσης της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή. Η ένταξη της χώρας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων δημιούργησε έντονη αντιπαράθεση με τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄, οδηγώντας στον Εθνικό Διχασμό, μια από τις πιο επιζήμιες πολιτικές κρίσεις της σύγχρονης Ελλάδας.
Ο Βενιζέλος συνέβαλε καθοριστικά στη Συνθήκη της Λωζάννης (1923), που καθόρισε τα σύνορα της Ελλάδας, διευθέτησε το προσφυγικό ζήτημα και εδραίωσε την ειρήνη με την Τουρκία. Εκλέχθηκε βουλευτής και πρόεδρος της Βουλής το 1923, σχημάτισε κυβέρνηση το 1924 αλλά παραιτήθηκε και μετέφρασε τον Θουκυδίδη στα Νέα Ελληνικά. Επέστρεψε στην πρωθυπουργία από το 1928 έως το 1932 και για σύντομη περίοδο στις αρχές του 1933.
Το 1935, μετά από πολιτικές αναταράξεις και αποτυχημένο πραξικόπημα, έζησε ξανά εξόριστος στο Παρίσι, όπου και πέθανε στις 18 Μαρτίου 1936. Η ταφή του στην Κρήτη απέδωσε φόρο τιμής σε έναν ηγέτη που άλλαξε τη χώρα, αφήνοντας πίσω του πολιτική, διπλωματική και κοινωνική παρακαταθήκη.
Ενώ ο Βενιζέλος θεωρούνταν αυταρχικός, ισχυρογνώμων και εκδικητικός, η ιστορία του παραμένει επίκαιρη σήμερα, ακριβώς 115 χρόνια μετά την πρώτη του ορκωμοσία. Η στρατηγική του σκέψη, η δημοκρατική προσέγγιση και η εθνική υπερηφάνεια μας θυμίζουν ότι η Ελλάδα μπορεί να αλλάζει χωρίς να χάνει την ταυτότητά της. Σε μια εποχή που η χώρα αντιμετωπίζει διχασμούς, γεωπολιτικές προκλήσεις και κοινωνικές αναταράξεις, οι αξίες του όπως ο φιλελευθερισμός, ο εκσυγχρονισμός και η διεθνής διπλωματία, παραμένουν οδηγός για πολιτικούς και πολίτες, υπενθυμίζοντας ότι η ιστορία μπορεί να διδάσκει.
